Jan Tomasz Seweryn Jasiński

---

Życiorys

Jan Tomasz Seweryn Jasiński był utalentowanym artystą, którego życie naznaczone było różnorodnymi osiągnięciami. Urodził się jako syn Józefa i Anny z Duszyńskich, a swoją edukację rozpoczął w konwikcie pijarskim na warszawskim Żoliborzu. Następnie kontynuował naukę w Liceum Warszawskim, jednak nie ukończył tej szkoły, zrezygnował z przystąpienia do matury. W wieku szesnastu lat zapisał się do Konserwatorium Muzyki i Deklamacji, gdzie był podopiecznym Bonawentury Kudlicza.

Po ukończeniu edukacji w 1826 roku, Jasiński rozpoczął swoją karierę w Teatrze Narodowym. Początkowo przydzielano mu jedynie drobne role, co skłoniło go do przeniesienia się trzy lata później do nowo powstałego Teatru Rozmaitości. To właśnie tam jego talent oraz charyzma wkrótce przyniosły mu dużą popularność. Przez 24 lata swojej kariery zagrał około 600 ról, występując na scenie 5525 razy.

Oprócz aktorstwa, Jasiński był także uznawanym adaptatorem oraz tłumaczem dramatów i komedii, przetłumaczył i zaadaptował około 234 sztuk, głównie autorów francuskich. Niezależnie od przetłumaczeń, stworzył także 37 własnych sztuk teatralnych. W jego dorobku są takie dzieła jak komedia Jedna Chwila oraz krotochwila Nowy Rok, a także bajki oraz opowiastki dedykowane dla najmłodszych.

W roku 1842, po odejściu swojego mistrza Kudlicza, objął posadę reżysera dramatu i opery, a rok później został nauczycielem w Szkole Dramatycznej. Jasiński został uhonorowany wysokim stanowiskiem dyrektora Warszawskich Teatrów Rządowych, które piastował aż do emerytury w 1862 roku. Po zakończeniu kariery aktorskiej w 1850 roku, w sezonie 1865–1866 pełnił rolę kierownika artystycznego teatru w Krakowie, gdzie pomógł w rozwoju Heleny Modrzejewskiej, dając początek jej światowej karierze.

Jasiński miał znaczący wpływ na młodych aktorów, w swoim czasie wychował 350 adeptów i adeptek, z których około 200 zdobyło popularność zarówno w stolicy, jak i na prowincji. Mimo że był żonaty, nie doczekał się potomstwa. Po jego śmierci został pochowany na warszawskich Powązkach (22, VI, 14/15).

---

Oceń: Jan Tomasz Seweryn Jasiński

---