Jan Rustecki

---

Życiorys

Jan Rustecki był synem Władysława i Józefy. Ukończył 5 klas szkoły podstawowej, a od 1919 roku kształcił się w Warszawie, ucząc się zawodu ślusarza w zakładzie produkcyjnym kasy pancerne. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie służył w 9 pułku piechoty. Po zakończeniu działań wojennych wrócił do pracy zawodowej, kontynuując praktykę do 1923 roku. Dodatkowo, równolegle ukończył trzyletnie kursy dla pracowników przemysłu metalowego organizowane przez Towarzystwo Kursów Zawodowych.

W późniejszym czasie podejmował prace dorywcze. W pewnym momencie próbował nielegalnie przekroczyć granicę do Związku Radzieckiego, jednakże został zatrzymany przez radziecki patrol i odesłany do Polski, co skończyło się dla niego czterotygodniowym aresztem. Od maja 1924 roku rozpoczął pracę w fabryce zbrojeniowej „Pocisk” w Warszawie, a w październiku tego samego roku rozpoczął służbę wojskową w 1 Dywizjonie Samochodowym. W tym czasie Rustecki związał się z komunistami, zostając członkiem Komunistycznej Partii Polski, gdzie angażował się w agitację wśród żołnierzy.

Po aresztowaniu 13 września 1925 roku, przebywał w areszcie śledczym do 8 lutego 1926. Po odbyciu służby wojskowej w maju 1926, Rustecki został skazany 26 marca 1927 roku przez Sąd Okręgowy na rok więzienia, z uwzględnieniem czasu spędzonego w areszcie, a jego zwolnienie nastąpiło 29 października 1927. W latach 1928–1936 pracował w warsztacie ślusarskim B. Lissa, przy ul. Długiej. W 1930 roku pełnił funkcję sekretarza Komitetu Dzielnicowego KPP Praga, a w 1931 roku został komendantem samoobrony partyjnej tej dzielnicy.

W latach 1936–1938 pracował w fabryce rowerów B. Wahren przy ul. Leszczyńskiej, a następnie do 1944 roku zatrudniony był w fabryce maszyn elektrycznych Polskie Towarzystwo Elektryczne, przy ul. Terespolskiej. Podczas II wojny światowej, w 1941 roku, przystąpił do Związku Walki Wyzwoleńczej, a od końca 1942 roku do Polskiej Partii Robotniczej, później do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Po 16 września 1944 roku pełnił funkcję sekretarza Rady Związków Zawodowych w Pradze, a w latach 1945–1949 był jej przewodniczącym.

W okresie 1944–1948 był członkiem Egzekutywy Komitetu Warszawskiego PPR, a następnie w latach 1950–1951 sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu. Rustecki był posłem Krajowej Rady Narodowej, a także zasiadał w Sejmie Ustawodawczym oraz na Sejmie PRL I kadencji. Od 14 marca 1951 do 27 lutego 1957 sprawował funkcję ministra transportu drogowego i lotniczego, a następnie, do października 1965, podsekretarza stanu w Ministerstwie Komunikacji.

Po śmierci spoczął na Powązkach (kwatera C2-tuje-7). Jego zasługi zostały uhonorowane odznaczeniami, w tym Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

---

Oceń: Jan Rustecki

---