Stanisław Stefański

Polityka i administracja

Stanisław Stefański to postać o bogatym dorobku, którą warto bliżej poznać.

Urodził się 20 stycznia 1902 roku w Warszawie, a swoje ostatnie dni spędził 29 maja 1977 roku w Gdańsku. Był nie tylko inżynierem, ale także rzemieślnikiem i aktywnym działaczem politycznym.

W swojej karierze politycznej pełnił funkcję posła w kilku ważnych instytucjach: najpierw w Krajowej Radzie Narodowej w latach 1945–1947, następnie w Sejmie Ustawodawczym od 1947 do 1952 roku, a także w Sejmie PRL II kadencji w latach 1957–1961.

Życiorys

Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie, Stanisław Stefański postanowił kontynuować swoją edukację na studiach inżynieryjnych, które odbył w Republice Weimarskiej. W latach 1924-1926 zdobywał doświadczenie zawodowe, pracując w Stoczni Gdańskiej. Po powrocie do kraju w 1927 roku, założył własny warsztat radiotechniczny w stolicy.

W czasie drugiej wojny światowej Stefański działał w ruchu oporu. Organizował nasłuch radiowy dla prasy podziemnej, a także kolportował nielegalne wydawnictwa i dostarczał broń, wspierając mieszkańców warszawskiego getta. Po wojnie, w styczniu 1945 roku, zainicjował struktury Stronnictwa Demokratycznego w Milanówku, a przez pewien czas zasiadał w Radzie Narodowej tego ugrupowania.

W kwietniu 1945 roku ponownie osiedlił się w Gdańsku, gdzie zorganizował Zjednoczenie Przemysłu Materiałów Budowlanych. Pełnił funkcję szefa Wojewódzkiego Komitetu SD w Gdańsku i był wiceprzewodniczącym Wojewódzkiej Rady Narodowej w latach 1946-1950. Reprezentował Stronnictwo w Komisji Porozumiewawczej Partii i Stronnictw Politycznych, zasiadając również w Radzie Naczelnej SD oraz Prezydium Centralnego Komitetu.

W 1945 roku Stefański został posłem do Krajowej Rady Narodowej, a dwa lata później trafił do Sejmu Ustawodawczego z okręgu gdańskiego. Pracował w Komisjach Morskiej i Handlu Zagranicznego oraz Wojskowej. W latach 1950-1958 był aktywny w aparacie SD, a następnie objął kierownictwo w państwowym przedsiębiorstwie „DAL”, które podlegało Ministerstwu Handlu Zagranicznego. Pełnił także funkcję szefa koła SD przy MHZ.

Od 1968 roku był na rencie, a w 1957 roku przez krótki czas powrócił do działalności parlamentarnej, będąc posłem II kadencji z okręgu Toruń, gdzie wówczas zasiadał w Komisji Przemysłu Lekkiego, Rzemiosła i Spółdzielczości Pracy.

Stefański został odznaczony wieloma wyróżnieniami, w tym Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, a także Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem za Odrę, Nysę, Bałtyk. Był również zasłużonym członkiem SD. W życiu prywatnym żonaty z Anną Stefańską, został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C23-7-6).

Przypisy

  1. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  2. "Kurier Polski", nr 127 z 07.06.1977 r., str. 2 (nekrolog)
  3. "Kurier Polski", nr 122 z 31.05.1977 r., str. 2 (nekrolog)

Oceń: Stanisław Stefański

★★★★★
Średnia ocena:4.7 Liczba ocen:9