Jan Ogrodzki

---

Życiorys

Jan Ogrodzki jest absolwentem XVI Liceum Ogólnokształcącego im. Stefanii Sempołowskiej w Warszawie, które ukończył w 1973 roku. W 1977 roku zdobył dyplom magistra na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej, gdzie rozpoczął swoją karierę zawodową w Instytucie Podstaw Elektroniki PW, współczesnym Instytucie Systemów Elektronicznych.

Jego droga naukowa zyskała na intensywności, gdy w 1982 roku uzyskał stopień doktora dzięki pracy zatytułowanej „Zastosowanie jednowymiarowych przeszukiwań ortogonalnych do centrowania, doboru tolerancji i optymalizacji uzysku produkcyjnego w układach elektronicznych”. W 1996 roku obronił habilitację w dziedzinie elektroniki, opierając się na swoim dotychczasowym dorobku oraz pracy zatytułowanej „Jednolite ujęcie metod klasycznych komputerowej symulacji sieci elektrycznych”. W 2000 roku został profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej.

W okresie od 1978 do 1984 roku studiował teologię biblijną oraz teologię duchowości na Akademii Teologii Katolickiej. Jego działalność nie ogranicza się jedynie do nauki – prowadzi również rekolekcje katolickie oraz angażuje się w duszpasterstwo. W 2007 roku podjął pracę w Poradni Psychologiczno-Pastoralnej Archidiecezji Warszawskiej. Jest również autorem wielu artykułów publikowanych w takich czasopismach jak „Powściągliwość i Praca”, „Różaniec”, „Posłaniec Serca Jezusowego” oraz „Biuletyn Rodziny Rodzin”, a także napisał kilka książek religijnych, w tym „Słowo i kontemplacja” oraz „Jasnogórskie śluby narodu”.

W latach 1995–2015 pełnił funkcję nadzwyczajnego szafarza Komunii Świętej. 22 listopada 2015 roku został wyświęcony na diakona stałego przez kardynała Kazimierza Nycza, co stanowi ważny krok w jego duchowej ścieżce w archidiecezji warszawskiej.

Działalność naukowa

w latach 1977–1982 Jan Ogrodzki intensywnie zajmował się zastosowaniem teorii funkcji układowych oraz wrażliwości wielkoprzyrostowych w kontekście układów liniowych, co miało na celu optymalizację procesów projektowania komputerowego, włączając w to analizy dotyczące rozrzutów. Jego prace obejmowały także rozwój algorytmów do analizy obszarów sprawności, jak również technik przeszukiwań ortogonalnych.

W drugiej połowie lat 90. skoncentrował się na analizie komputerowej układów elektronicznych oraz modelowaniu sprzętów za pomocą języków z rodziny HDL. W tym okresie położył duży nacisk na komputerową symulację układów, co zaowocowało jego opracowaniem jednolitej teorii algorytmów analizy sieci.

Jan Ogrodzki podczas swojej kariery odbył staże naukowe, między innymi na University of Essex w 1984 roku oraz na Uniwersytecie w Yorku w 1992 roku. Po 1997 roku kontynuował prace związane z analizą komputerową, modelowaniem i symulacją różnorodnych systemów cyfrowych, analogowych i mieszanych, a także mikrosystemów wielodomenowych, stosując w tym celu język VHDL.

W swoim dorobku ma wiele publikacji, w tym monografie takie jak: „Analiza i projektowanie komputerowe układów elektronicznych”, „Komputerowa symulacja układów elektronicznych” oraz „Circuit Simulation Methods and Algorithms”.

---

Oceń: Jan Ogrodzki

---