Jakub Jasiński (lekarz)

Już na wczesnym etapie swojej edukacji uczęszczał do warszawskiego liceum, a później podjął studia na Akademii Medyko-Chirurgicznej. W 1814 roku uzyskał stopień doktora medycyny i chirurgii.

W latach 1816–1817 piastował stanowisko fizyka powiatu lipnowskiego, po czym wrócił do Warszawy, by prowadzić praktykę chirurgiczną. Jako ceniony specjalista, od 1828 roku był członkiem Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego. W 1823 roku został nobilitowany i otrzymał herb Złotowąż.

W czasie powstania listopadowego pełnił niezastąpioną rolę, pracując w szpitalach Św. Łazarza oraz Ujazdowskim. W uznaniu swoich zasług otrzymał Złoty Krzyż Orderu Virtuti Militari 4 listopada 1831 roku. Po zakończeniu powstania Jasiński pozostał w stolicy, gdzie w 1834 roku objął funkcję fizyka miejskiego oraz pracował jako inspektor Urzędu Lekarskiego.

W swoim zawodzie uczestniczył w walce z epidemią cholery w latach 1836, 1837, 1848 i 1852, ukazując swoje zaangażowanie w ochronę zdrowia publicznego. Jasiński był również autorem szeregu prac naukowych na temat zagadnień medycznych, które były publikowane w czasopismach zarówno polskich, jak i niemieckich.

Warto dodać, że jego synem był Stanisław, pełniący funkcję rejenta i działacza kulturalnego. Jego wnukami byli m.in. Roman (lekarz), Kazimierz (adwokat i literat), oraz Feliks, który był inżynierem konstruktorem oraz profesorem w Instytucie Inżynierów Komunikacji w Petersburgu.

Jakub Jasiński spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w kwaterze 8-3-21. Jego rodzina, Jasińscy, wciąż mieszka w Warszawie i Jabłonnie, a ich dziedzictwo pozostaje ważnym elementem historii polskiej medycyny.