Hanna Karwowska


Hanna Karwowska, znana również jako Helena Aleksandra Karwowska, urodziła się 12 grudnia 1921 roku w Warszawie. Była ona nie tylko utalentowaną artystką, ale także symbolem polskiego kina w okresie międzywojennym. Jej życie zakończyło się 20 lutego 2011 roku w Clearwater na Florydzie.

Kariera Hanny Karwowskiej obejmowała wiele znakomitych ról filmowych, które przyniosły jej szerokie uznanie wśród publiczności.

Życiorys

Hanna Karwowska, znana postać związana z polskim światem filmu i teatru, mieszkała w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej 58. Swoją przygodę z sztuką rozpoczęła jako tancerka, ucząc się pod okiem Jadwigi Hryniewieckiej, baletmistrzyni i choreografki związanej z Teatrem Wielkim. W wieku 14 lat zadebiutowała w małej roli filmowej; zanim jednak pojawiła się kolejna produkcja, zagrała w dwóch zaledwie drobnych rolach w teatrze.

W 1938 roku miała szansę na większą rolę w filmie „Strachy”, wyreżyserowanym przez Eugeniusza Cękalskiego oraz Karola Szołowskiego. Mimo dość pozytywnych recenzji i podpisania trzyletniego kontraktu z „Spółdzielnią Autorów Filmowych”, do wybuchu II wojny światowej nie nadarzyła się żadna okazja zawodowa w tej branży.

„Nowo odkryta gwiazda, Hanna Karwowska jest jeszcze materiałem dość surowym, nie zawsze sobie radzi z dialogiem, ale ma urodę prawdziwie filmową, jest naturalna, szczera, pełna wdzięku i niewątpliwie uzdolniona” – pisano w tygodniku „Kino”.

W kontekście swojego przygotowania do kariery aktorskiej, uczyła się prywatnie śpiewu i dykcji, pracując równocześnie nad swoim wystąpieniem na egzamin w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej, do którego planowała przystąpić w 1940 roku. Zanim wyjechała z kraju w 1939 roku, występowała w Teatrze Kameralnym, po czym zdała małą maturę, co umożliwiło jej przeprowadzkę do Londynu.

W Wielkiej Brytanii, od 1940 roku, Karwowska pracowała jako sekretarka w redakcji “Dziennika Polskiego” oraz zagrała w fabularyzowanym dokumencie Cękalskiego pod tytułem Marynarz polski – Dzieje przeciętnego człowieka. Po zakończeniu II wojny światowej zrezygnowała z kariery aktorskiej. W styczniu 1947 roku wyjechała do Stanów Zjednoczonych, a już 27 czerwca 1949 roku uzyskała amerykańskie obywatelstwo.

Pod koniec lat 60. Karwowska osiedliła się z matką we Francji, a sporadyczne wizyty w Polsce były jedynie łatwym wspomnieniem przeszłości. Po śmierci matki zdecydowała się na powrót do Stanów Zjednoczonych, gdzie spędziła ostatnie lata swojego życia w Clearwater na Florydzie.

Życie osobiste Hanny Karwowskiej było dość burzliwe; czterokrotnie wchodziła w związki małżeńskie. W marcu 1941 roku w Londynie poślubiła Alfreda Chłapowskiego, syna ambasadora RP we Francji, jednak małżeństwo zakończyło się rozwodem po roku. Kolejnym mężem był George G. Berg, z którym związek okazał się równie nieudany i zakończył się w latach 1949 lub 1950. Jej trzecim mężem, 2 stycznia 1954 roku w Miami Beach, został Kenneth Andrew Meredith, biznesmen i były prezes firmy Oxford Manufacturing Company w Atlancie. W styczniu 1955 roku małżeństwo zakończyło się rozwodem w meksykańskim stanie Chihuahua. Ostatnie małżeństwo zawarła 15 sierpnia 1959 w Chamonix-Mont-Blanc, po czym 14 kwietnia 1960 roku w Nowym Jorku poślubiła Waltera Abbotta Wooda, geografa i prezesa Amerykańskiego Towarzystwa Geograficznego. To czwarte małżeństwo również zakończyło się rozwodem, który miał miejsce 22 maja 1968 roku.

Filmografia

Hanna Karwowska to utalentowana aktorka, która zdobyła uznanie dzięki swoim rolom w różnych filmach. Oto niektóre z jej najważniejszych produkcji:

  • 1937: Dziewczęta z Nowolipek, w której zagrała postać Alisii,
  • 1938: Strachy, w roli Teresy Sikorzanki,
  • 1943: Marynarz polski – Dzieje przeciętnego człowieka, gdzie wcieliła się w postać dziewczyny.

Przypisy

  1. Marek Teler: Hanka Karwowska: złamana kariera Teresy Sikorzanki ze „Strachów”. Histmag.org. [dostęp 31.07.2020 r.]
  2. a b M. J. Minakowski: Hanna Karwowska na stronie Genealogii potomków Sejmu Wielkiego. sejm-wielki.pl. [dostęp 19.06.2018 r.]
  3. Jerzy Armata: Hanna Karwowska. Akademia Polskiego Filmu. [dostęp 18.03.2016 r.]
  4. M. Borniński, Debiut niezapomniany, „Film”, nr 19, 1985 r., ss. 14–15.

Oceń: Hanna Karwowska

Średnia ocena:4.82 Liczba ocen:5