Franciszka Leszczyńska


Franciszka Leszczyńska to postać wybitna w polskim świecie muzyki. Urodziła się 1 maja 1914 roku w Warszawie, gdzie później również zmarła 28 sierpnia 1987 roku. Jej życie i praca skupiały się na wielu aspektach sztuki muzycznej.

Była nie tylko utalentowaną pianistką, ale także kompozytorką, autorką piosenek oraz pedagogiem, co czyni ją wszechstronną osobowością w swojej dziedzinie.

Życiorys

Franciszka Leszczyńska była wyjątkową postacią w polskim środowisku muzycznym. Ukończyła Konserwatorium Muzycznego w Warszawie, gdzie studia w klasie fortepianu prowadzonej przez Józefa Turczyńskiego zakończyła w 1935 roku. Jej edukacja obejmowała także lekcje u Piotra Rytla oraz Tadeusza Szeligowskiego.

Po zakończeniu nauki, Leszczyńska włączyła się w pracę pedagogiczną, zdobywając doświadczenie w warszawskich szkołach baletowych. Wśród instytucji, w których wykładała, wyróżniają się Szkoła Rytmiki i Tańca Artystycznego Janiny Mieczyńskiej oraz Szkoła Gimnastyki i Tańca Artystycznego Ireny Prusickiej.

W 1944 roku w Lublinie miała miejsce jej współpraca z radiostacją Pszczółka, co otworzyło nowe możliwości kariery artystycznej. Po wojnie, w 1945 roku, osiedliła się w Łodzi, gdzie przez cztery lata kierowała Redakcją Muzyki Lekkiej i Popularnej w Polskim Radiu, a później przeniosła się do Warszawy, gdzie kontynuowała swoją działalność artystyczną.

W miarę upływu lat jej twórczość znalazła odbicie w wielu wykonaniach znanych polskich artystów. Piosenki napisane przez Leszczyńską były interpretowane przez takich wykonawców jak Andrzej Bogucki, Wacław Brzeziński, Mieczysław Fogg, Janina Godlewska, Wiera Gran, a także Maria Koterbska i Marta Mirska.

Twórczość

Franciszka Leszczyńska, znana z bogatej twórczości muzycznej, zadebiutowała jako kompozytorka baletem W ogrodzie, który bazował na ludowych motywach muzycznych. Utwór ten powstał w trudnym czasie okupacji, kiedy to artystka zaczęła także tworzyć swoje pierwsze piosenki. Wśród nich były takie tytuły jak A ja chcę mieszkać w Warszawie, Nie wszędzie jest tak ładnie, jak w niebie, I nagle żal oraz Piosenka o Warszawie.

W trakcie swojej kariery współpracowała z Działem Dziecięco-Młodzieżowym Polskiego Radia, gdzie skomponowała kilka tysięcy piosenek oraz ilustracji muzycznych przeznaczonych do audycji dla dzieci w przedszkolach i szkołach. Cała jej działalność przyczyniła się do popularyzacji muzyki dziecięcej, a jej utwory znalazły swoje miejsce w wielu podręcznikach oraz śpiewnikach, które ukazały się zarówno w Polsce, jak i w ZSRR oraz Japonii.

Nagrody

Franciszka Leszczyńska zdobyła wiele nagród w uznaniu za swoje osiągnięcia artystyczne. W 1959 roku została uhonorowana nagrodą Prezesa Rady Ministrów za wyjątkową twórczość skierowaną do dzieci.

W 1960 roku otrzymała nagrodę Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za swoje piosenki młodzieżowe, co podkreśla jej znaczenie w tej dziedzinie muzyki.

Nie mogło również zabraknąć wyróżnienia za najlepszą piosenkę roku 1961, którą była „Mój pierwszy bal”, co świadczy o jej popularności i wpływie na młodych słuchaczy.

W 1969 roku zdobyła I nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za utwór pod tytułem „Pierwszy rejs”, co dowodzi jej sukcesów w szerokim spektrum twórczości muzycznej.

Przypisy

  1. a b c d Leszczyńska, Franciszka. Biblioteka Polskiej Piosenki. [dostęp 19.12.2019 r.]
  2. Krassowski J., Leszczyńska Franciszka, [w:] Kompozytorzy polscy 1918-2000. Tom II - Biogramy, red. Podhajski M., Gdańsk-Warszawa 2005 r., s. 518.

Oceń: Franciszka Leszczyńska

Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:21