Adela Comte-Wilgocka

Kultura i sztuka

Adela Comte-Wilgocka, urodzona 18 listopada 1875 roku w Warszawie, to postać znana w świecie muzyki jako utalentowana artystka śpiewaczka, która specjalizowała się w zakresie sopranu. Jej kariera artystyczna była pełna sukcesów, a umiejętności wokalne przyciągały uwagę melomanów.

W ciągu swojego życia, Adela odegrała istotną rolę nie tylko jako performerka, ale również jako pedagog, dzieląc się swoją wiedzą i pasją do muzyki z przyszłymi pokoleniami artystów. Zmarła 5 kwietnia 1960 roku w tym samym mieście, w którym przyszła na świat, pozostawiając trwały ślad w polskiej kulturze muzycznej.

Życiorys

Adela Comte-Wilgocka przyszła na świat w rodzinie Gustawa Wilgockiego oraz Adeli z Majewskich (1849–1919), która była nauczycielką śpiewu. W wieku młodzieńczym ukończyła gimnazjum II w Warszawie oraz Warszawski Instytut Muzyczny. Następnie podjęła edukację w Paryżu, gdzie miała zaszczyt być uczennicą J. B. Sbriglii oraz J. Reszkego.

Jej debiut muzyczny miał miejsce 17 grudnia 1897 roku, kiedy to z niezwykłym sukcesem zadebiutowała w roli Zuzi w „Verbum nobile”, które odbyło się w Warszawskich Teatrach Rządowych. Wkrótce po tym, we wrześniu 1898, została członkiem zespołu opery WTR. Decydując się na rezygnację z kariery operowej, w latach 1905–1933 koncentrowała swoje wysiłki na występach estradowych. Oprócz występów, od 1910 roku zaczęła swoją działalność pedagogiczną w warszawskiej szkole muzycznej.

W 1920 roku objęła stanowisko profesora śpiewu solowego w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, a także w Wyższej Szkole Muzycznej im. Chopina. Po zakończeniu II wojny światowej, kontynuowała pracę jako profesor zwyczajny Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi oraz Warszawie. W roku akademickim 1945/1946 spełniała rolę dziekana Wydziału Wokalnego PWSM w Łodzi.

Adela Comte-Wilgocka miała znaczący wkład w kształcenie wielu pokoleń śpiewaków, w tym znanego polskiego tenora lirycznego, Wiktora Brégy, a także Jadwigę Dzikówną, Zofię Śliwińską i Adelę Winiarską.

Artystka zmarła 5 kwietnia 1960 roku i znalazła ostatni spoczynek na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 180-3-1,2,3). W życiu osobistym była żoną Henryka Comte (zm. 1933) oraz matką Henryka (1901–1980), adiutanta nie tylko Stanisława Wojciechowskiego St. Wojciechowskiego, ale również Ignacego Mościckiego.

Ordery i odznaczenia

Adela Comte-Wilgocka została uhonorowana licznymi odznaczeniami, które są świadectwem jej niezrównanej pracy i osiągnięć. Oto wyróżnienia, które otrzymała:

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (przyznany 7 listopada 1925),
  • Złoty Krzyż Zasługi (otrzymany 22 lipca 1952),
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej (przyznany 25 marca 1955).

Przypisy

  1. a b Adela Wilgocka (Comte), [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 07.07.2021 r.]
  2. a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 44. [dostęp 07.07.2021 r.]
  3. a b Cmentarz Stare Powązki: URBAN MAJEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 07.07.2021 r.]
  4. M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 25.03.1955 r. nr 0/431 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  5. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  6. M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1084 „za wybitną działalność artystyczną”.

Oceń: Adela Comte-Wilgocka

★★★★★
Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:13