Eugeniusz Marks, urodzony 17 listopada 1924 roku w Warszawie, a zmarły tam 1 kwietnia 1987 roku, był niezwykle ważną postacią w historii polskiej medycyny. Jako pułkownik Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, posiadał bogate doświadczenie w służbie wojskowej.
Wielu ludzi może go znać również jako profesora doktora habilitowanego nauk medycznych, co podkreśla jego znaczenie w dziedzinie akademickiej. Przez wiele lat był pracownikiem naukowym Wojskowego Instytutu Medycyny Lotniczej, gdzie wykonywał swoją pracę jako neurolog.
Jego wkład w rozwój medycyny, szczególnie w obszarze neurologii, oraz działalność w kontekście sił zbrojnych, pozostawiły trwały ślad, tworząc fundamenty dla przyszłych pokoleń specjalistów.
Życiorys
W czasie powstania warszawskiego Eugeniusz Marks pełnił rolę żołnierza Okręgu Warszawa Armii Krajowej. Jego przydział obejmował I Obwód „Radwan” (Śródmieście) – 1 Rejon „Róg” – batalion „Bończa” – 101 kompania.
W 1947 roku ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W kolejnych latach rozwijał swoją karierę naukową, uzyskując stopień doktora nauk medycznych w 1964, a doktora habilitowanego w 1971 roku. W 1978 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym nauk medycznych.
W 1949 roku został powołany do okresowej, a następnie zawodowej służby wojskowej. Pracował jako lekarz w Powszechnej Organizacji Służba Polsce, a później w Centrum Sanitarnym w Łodzi. Od 1953 roku był starszym asystentem neurologii w Wojskowym Szpitalu Lotniczym w Otwocku.
W 1957 roku rozpoczął pracę na stanowisku ordynatora Oddziału Neurologicznego w Wojskowym Centrum Badań Lotniczo-Lekarskich oraz pełnił funkcję nieetatowego przewodniczącego Garnizonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej. Od 1960 roku był zatrudniony w Wojskowym Instytucie Medycyny Lotniczej (WIML), najpierw jako ordynator Głównej Wojskowej Komisji Lekarskiej (do 1962), a następnie jako ordynator Oddziału Psychoneurologicznego (do 1971) i kierownik Kliniki Neurologicznej (od 1972).
W jego dorobku naukowym znalazło się ponad 130 publikacji. W 1964 roku otrzymał nagrodę szefa WIML za pracę doktorską na temat Nowotwory przerzutowe mózgu. Kolejne nagrody zdobywał za prace dotyczące badań klinicznych nad mikrofalami, wpływu wibracji na układ neurosekrecyjny mózgu oraz dynamiki metabolizmu kwasów nukleinowych w warunkach niedotlenienia wysokościowego. W 1977 roku uhonorowano go I zespołową nagrodą ministra obrony narodowej za współautorstwo podręcznika Medycyna lotnicza i kosmiczna.
Eugeniusz Marks spoczywa na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C4-6-6).
Odznaczenia (wybrane)
Wśród wybitnych osiągnięć Eugeniusza Marksa znajdują się liczne odznaczenia, które podkreślają jego znaczący wkład w rozwój Polski. Oto niektóre z nich:
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Medal Komisji Edukacji Narodowej.
Źródła
Marek Cieciura podjął ważny temat dotyczący bohaterów narodowych, w tym żołnierzy Armii Krajowej, którzy pracowali w Wojskowym Instytucie Medycyny Lotniczej w Warszawie.
W swojej publikacji z 2016 roku, na stronach 27-28, autor zawarł istotne informacje i kontekst historyczny tej instytucji oraz roli, jaką odegrała w czasie II wojny światowej.
Przypisy
- Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Barbara Górnicka | Marek Krzysztof Janiak | Wojciech Sawicki (lekarz) | Hanna Olechnowicz | Tadeusz Majdecki | Hanna Petrynowska | Stefania Perzanowska | Konrad Dobrski | Hipolit Gibiński | Janina Łuszczewska-Heine | Ireneusz Kukliński | Jacek J. Kański | Henryk Brühl (lekarz) | Tomasz Janiszewski | Marek Kuch | Barbara Zahorska-Markiewicz | Bolesław Ałapin | Bronisława Dłuska | Bolesław Gepner | Andrzej GóreckiOceń: Eugeniusz Marks