Emil Lindeman


Emil Lindeman, także uchodzący za Emil Lindemann, był utalentowanym polskim malarzem, którego życie i twórczość zasługują na szczegółowe przybliżenie.

Urodził się 21 lipca 1864 roku w Warszawie, gdzie rozpoczął swoją artystyczną podróż. Jego pasja do malarstwa była widoczna od najwcześniejszych lat, a jego prace zyskały uznanie w kręgach artystycznych.

Choć dokładna data jego śmierci pozostaje niepewna, przypuszcza się, że zmarł w 1945 roku w Ozorkowie. Mimo że niektóre szczegóły z jego biografii pozostają niejasne, jego twórczość nadal inspiruje i wzbudza zainteresowanie.

Życiorys

Emil Lindeman przyszedł na świat 21 lipca 1864 roku w Warszawie, w rodzinie Wawrzyńca, który zmarł w 1892 roku, oraz Henryetty z Jeziorowskich, która odeszła w 1909 roku. Po ukończeniu szkoły realnej L. Łopuskiego w Warszawie, rozpoczął naukę rysunku w Warszawskiej Klasie Rysunkowej, prowadzonej przez Wojciecha Gersona. Jego prace, prezentowane w ramach konkursu szkół rysunkowych, uzyskały wyróżnienie w postaci listu pochwalnego od Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu.

W 1887 roku, po zakończeniu edukacji w Warszawie, Emil przeniósł się do Krakowa, gdzie przez dwa lata studiował w Szkole Sztuk Pięknych, w pracowni wielkiego mistrza Jana Matejki. Pod jego okiem brał udział w realizacji polichromii w Kościele Mariackim.

W 1890 roku Emil wyjechał do Paryża, kontynuując studia w École nationale supérieure des beaux-arts oraz w Académie Julian u Williama-Adolphe Bouguereau, a także w Academie Collarosi u Raphaëla Collina. W 1893 roku, podczas pobytu w stolicy Francji, przesłał swoje dzieło „Plac Zamkowy” na konkurs organizowany przez Tygodnik Ilustrowany, co zaowocowało zdobyciem I nagrody.

Artysta często podróżował po Włoszech, gdzie spędzał czas w Neapolu i Rzymie, ucząc się w Królewskim Instytucie Sztuk Pięknych. Po powrocie do Rosji, a dokładniej do Petersburga, Emil w 1897 roku wrócił do Warszawy, poświęcając się pracy jako malarz, grafik i ilustrator.

Lindeman był aktywny zarówno w malarstwie sztalugowym, jak i w tworzeniu polichromii, w tym znanej polichromii prezbiterium w kieleckiej katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Jego dzieła można podziwiać także w kościele św. Anny w Warszawie, kościele pw. Świętego Ducha w Kadzidle, kościele św. Teresy w Wilnie oraz w Białym Domku w warszawskich Łazienkach.

Artysta ilustrował wiele książek, w tym Krzyż i półksiężyc, jak i czasopisma. Jego projekty plakatów były również szeroko znane. Emil brał udział w wystawach organizowanych przez Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Salonie Aleksandra Krywulta, Salonie Artystycznym oraz Salonie Czesława Garlińskiego. Jego prace były także prezentowane w miastach takich jak Wilno, Lwów, Katowice, Lublin, Częstochowa, Poznań, Gdynia oraz przez krakowskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych. Emil wystawiał swoje prace również w Niemczech, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.

Twórczość Emila Lindemana obejmowała obrazy olejne oraz akwarele, przy czym charakteryzowały się one niewielkimi rozmiarami. W jego dziełach dominowały tematy pejzażowe, przedstawiające widoki nadmorskich plaż, kwiaty oraz martwe natury. Uwieczniał obrazy z Wileńszczyzny, okolic Warszawy, Nałęczowa, Krynicy i Wołynia, a także przedmieścia polskich oraz europejskich miast. Sceny rodzajowe pojawiały się w jego twórczości rzadziej, a w późniejszych latach życia artysta często malował kwiaty i martwe natury.

Warto zauważyć, że Emil Lindeman miał również bogate doświadczenie w renowacji fresków. Po wybuchu II wojny światowej przebywał z bliskimi w Ozorkowie, gdzie zmarł prawdopodobnie w 1945 roku.

Przypisy

  1. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939 r., s. 174. [dostęp 08.08.2021 r.]

Oceń: Emil Lindeman

Średnia ocena:4.74 Liczba ocen:22