Apollo Lubicz, znany pod pełnym imieniem i nazwiskiem Apollo Choromański, to postać, która na stałe zapisała się w historii polskiego teatru. Urodził się około 1852 roku w stolicy Polski, Warszawie, gdzie również spędził ostatnie chwile swojego życia, odchodząc 27 stycznia 1896 roku.
Był to człowiek o niezwykłych talentach, który nie tylko występował na scenie jako aktor, ale także pełnił rolę reżysera teatralnego oraz dyrektora teatrów prowincjonalnych. Jego wkład w rozwój sztuki teatralnej przyczyniał się do wzbogacenia kultury tego okresu w Polsce.
Kariera teatralna
W swojej teatralnej karierze Apollo Lubicz zrealizował wiele znaczących ról oraz reżyserii. Jego działalność w teatrze krakowskim miała miejsce w latach 1876, 1882, 1886–1890 oraz 1893. W sezonie 1876/1877 było to związane z jego pracą w teatrze poznańskim, gdzie również pełnił funkcje reżyserskie oraz aktorskie.
W 1877 roku dołączył do zespołu Kazimierza Filleborna w Lublinie, co było kolejnym krokiem w jego rozwijającej się karierze. Chociaż jego związki z teatrem lwowskim (w latach 1877–1881 oraz 1883–1886) przyniosły mu nowe możliwości, to w 1881 roku zadebiutował na scenie Warszawskich Teatrów Rządowych, gdzie kontynuował występy również w roku następnym, aczkolwiek nie został na stałe zaangażowany.
W sezonie 1882/83 zagrał i reżyserował w zespole Józefa Teksla w Petersburgu, co wzbogaciło jego doświadczenie artystyczne. Apollo Lubicz wcielił się w wiele zapadających w pamięć ról, takich jak: Alfred w „Wdówce”, Pan de Prunelles w „Rozwiedźmy się”, Cezar w „Mąż na wsi”, Prospero w „Ćwiartka papieru”, Chamillac w „Paryżanka”, Muszkata w „Przed ślubem”, Seweryn w „Pan Damazy” oraz Hrabia de Riverolles w „Francillon”.
Zarządzanie zespołami teatralnymi
W 1875 roku Apollo Lubicz objął kierownictwo zespołu teatralnego w Kaliszu. W tym samym czasie nawiązał współpracę z Józefem Tekslem, co zaowocowało wspólnymi występami w Płocku. Przedstawienia cieszyły się zainteresowaniem, a ich popularność szybko rosła.
W styczniu 1876 roku Lubicz przejął stery nad zespołem Józefa Mikulskiego w Kaliszu. Dzięki tej współpracy odbyły się również spektakle w Piotrkowie oraz Sieradzu, co przyczyniło się do dalszego rozwoju kariery Lubicza. Niestety, zespół został rozwiązany w kwietniu tego samego roku z różnych przyczyn organizacyjnych.
W 1877 roku Apollo Lubicz pełnił funkcję kierownika artystycznego w warszawskim teatrze ogródkowym „Alhambra”. Jego doświadczenie oraz umiejętności w zarządzaniu zespołem teatralnym oraz organizacji przedstawień przyczyniły się do sukcesów tego miejsca w teatralnej mapie Warszawy.
Życie prywatne
Był synem kasjera w biurze warszawskiego policmajstra. Poślubił aktorkę teatralną, Marię Zalewską. Następnie opuścił teatr krakowski z powodu nieporozumień z zespołem, co skłoniło go do otwarcia sklepu galanteryjnego w Sukiennicach.
Jego próba powrotu do teatru spotkała się z gwałtownymi protestami ze strony zespołu teatru krakowskiego. Po zakończeniu kariery aktorskiej podjął pracę w zawodzie technika kolejowego. Niestety, jego życie zakończyło się w tragiczny sposób, bowiem zmarł śmiercią samobójczą.
Przypisy
- Maria Zalewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 19.04.2023 r.]
- AgnieszkaA. Marszałek AgnieszkaA., Lwowskie przedsiębiorstwa teatralne lat 1872-1886, Kraków: Towarzystwo Naukowe "Societas Vistulana", 1999, s. 138, ISBN 83-909094-7-2.
- a b c Lubicz Apollo, [w:] Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965, Warszawa: PWN, 1973, s. 388-389.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Jan Benedek | Krzysztof Żurek (aktor) | Jakub Montewka (dyrygent) | Joanna Braun | Marek Halter | Czesław Mroczek (aktor) | Krzysztof Baculewski | Emilia Dankwa | Michał Sołtan (wokalista) | Bernard Chmielarz | Jerzy Siewierski | Michał Zadara | Jan Chęciński | Emil Stępień | Janusz Odrowąż | Emil Lindeman | Astrid Maria Balińska-Jundziłł | Wanda Rodowicz | Konstancja Dmuszewska | MaessOceń: Apollo Lubicz