Jerzy Siewierski

Kultura i sztuka

Jerzy Kwiryn Siewierski, należący do rodziny herbu Ogończyk, był znaną postacią w polskim świecie literackim oraz filmowym. Urodził się 3 czerwca 1932 roku w Warszawie, gdzie również zmarł 20 listopada 2000 roku. Jako polski pisarz, scenarzysta filmowy oraz wolnomularz, wniósł wiele do kultury i literatury Polski.

W 1956 roku Jerzy Siewierski ukończył studia historyczne na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W tym samym roku, wspólnie z Leszkiem Szymańskim, Romanem Śliwonikiem oraz innymi młodymi literatami, założył pismo literackie Współczesność, którego był autorem tytułu. Jego działalność literacka obejmowała różne formy, w tym krytykę literacką, gdzie przez wiele lat pełnił rolę redaktora dwutygodnika Nowe Książki.

Siewierski zasłynął przede wszystkim jako autor powieści kryminalnych, a także jako twórca literatury science fiction oraz horroru, gdzie publikował również pod pseudonimem George Quiryn. Był pionierem w Polsce w zakresie analizy powieści kryminalnej jako gatunku literackiego i na przystępnym poziomie podejmował tematykę wolnomularstwa. Jako współautor scenariuszy filmowych, w znaczący sposób przyczynił się do takich produkcji jak Brylanty pani Zuzy czy Powrót wilczycy.

Po zakończeniu swego życia, Jerzy Siewierski znaleziony został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie spoczywa w kwaterze 218-6-22/23. Był ojcem Wojciecha Kwiryna Siewierskiego, który osiągnął sukcesy jako venture kapitalista w Dolinie Krzemowej w Kalifornii.

Twórczość

Jerzy Siewierski to autor, który dostarczył czytelnikom niezapomnianych dzieł literackich, które obejmują różnorodne gatunki od powieści po opowiadania. Jego twórczość jest szeroka i różnorodna, co widać w poniższej liście jego najważniejszych publikacji:

  • Spadkobiercy pani Zuzy (1971) – powieść,
  • Nie zabija się świętego Mikołaja (1972) – powieść,
  • Zaproszenie do podróży (1972) – opowiadanie (w serii „Ewa wzywa 07…”),
  • Dziewczyna, z którą nikt nie tańczy (1974) – opowiadania,
  • Pięć razy morderstwo (1976) – opowiadania,
  • Zaufajcie Drakuli (1979) – powieść [jako George Quiryn],
  • Powieść kryminalna (1979) – monografia,
  • Nalewka na wilczych jagodach (1980) – powieść,
  • Tam gdzie diabeł ma młode (1981) – powieść,
  • Jestem niewinny (1981) – powieść,
  • Opowieść o duchach i gorejącym sercu (1983) – opowiadanie (w serii „Ewa wzywa 07…”),
  • Barliet i nieżywa służąca, czyli morderstwo po francusku (1984) – opowiadanie,
  • Kabała panny Barlove, czyli morderstwo po angielsku (1984) – opowiadanie,
  • Sprowadź mi męża, Barlow, czyli morderstwo po amerykańsku (1985) – opowiadanie,
  • Umarli nie składają zeznań, czyli morderstwo po polsku (1985) – opowiadanie,
  • Zbrodnia w «Słonecznym Klubie», czyli morderstwo po szwedzku (1985) – opowiadanie,
  • Sześć barw grozy (1985) – opowiadania,
  • Panią naszą upiory udusiły (1987) – powieść,
  • Przeraźliwy chłód – powieść niesamowita (1990),
  • Choć nas potępiają umysły zacięte… Opowieść o masonach, obyczajach i pięknej Kasieńce (1990) – powieść,
  • Dzieci wdowy, czyli opowieści masońskie (1992) – praca popularnohistoryczna,
  • Maska szatana (1992) – powieść,
  • Wolnomularstwo a Konstytucja Trzeciego Maja (1997) – szkic popularnohistoryczny,
  • Legenda o Hiramie z Tyru, synu wdowy – uczniu egipskich mędrców, budowniczym świątyni (1999) – opowieść,
  • Łysa Góra (1999) – poemat,
  • Upadły Anioł z Podola – opowieść o Tadeuszu Grabiance (2001) – powieść historyczna,
  • Ilustrowana historia masonerii (2002).

W twórczości Siewierskiego możemy dostrzec elementy zarówno fikcji literackiej, jak i studiów historycznych, co czyni jego dorobek wyjątkowym i interesującym dla różnych grup czytelników.

Krytyka

Stanisław Barańczak, w swojej recenzji dzieła Zaufajcie Drakuli, zwrócił uwagę na istotny aspekt twórczości autora, stwierdzając: „Talent [literacki] jest akurat tą zaletą, której – tak się jakoś złożyło – George Quiryn nie posiada zupełnie”.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: SIEWIERSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 19.11.2019 r.]
  2. a b Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010 r., s. 224
  3. Książki najgorsze, ISBN 83-900036-0-0, str. 117.

Oceń: Jerzy Siewierski

★★★★★
Średnia ocena:4.5 Liczba ocen:16