Henryk Kazimierowicz

Duchowieństwo i religia

Henryk Kazimierowicz, który przyszedł na świat 8 czerwca 1896 roku w Warszawie, był postacią niezwykle znaczącą w polskiej kulturze i duchowości. Pełnił rolę katolickiego duchownego, a także był uzdolnionym filozofem i teologiem. Jego bogate zainteresowania obejmowały również psychoanalizę, której promocję i popularyzację szczególnie się zajmował.

Kazimierowicz był zaangażowanym bibliofilem, co oznacza, że poszukiwał i gromadził książki, a także dokumenty historyczne. Wspierał rozwój literacki i intelektualny swojego otoczenia.

Nie sposób pominąć też jego bliskich relacji z artystami, w tym z Stanisławem Ignacym Witkiewiczem, z którym łączyła go silna przyjaźń. Jego działalność i życie zakończyły się tragicznie w Hartheim w 1942 roku.

Życiorys

Henryk Kazimierowicz urodził się jako syn Jana Kazimierowicza, majstra szewskiego, oraz Marcjanny Dąbrowskiej z Ratyńskich. Jego edukacja rozpoczęła się w Seminarium Duchownym we Włocławku, gdzie kształcił się przed przyjęciem święceń kapłańskich, które miały miejsce 22 czerwca 1919 roku. W kolejnych latach studiował na prestiżowych uczelniach, takich jak Katolicki Uniwersytet Lubelski oraz Uniwersytet Warszawski, jak również w Wolnej Wszechnicy Polskiej.

W 1923 roku uzyskał tytuł doktora filozofii i teologii na Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie. Po ukończeniu studiów, od 1923 do 1925 roku, prowadził wykłady z historii filozofii i kryteriologii na Uniwersytecie Żeńskim w Warszawie. W latach 1919-1920 pełnił funkcję prefekta w koedukacyjnym gimnazjum Polskiej Macierzy Szkolnej w Praszce. Następnie, od 1923 do 1925 roku, działał jako wikariusz w parafii Przemienienia Pańskiego w Łodzi, a oprócz tego zajmował się rolą prefekta gimnazjum w Łodzi.

Kolejne lata przyniosły mu różne funkcje w duchowieństwie. W latach 1926-1928 pełnił stanowisko profesora oraz bibliotekarza w Seminarium Duchownym w Pińsku. Potem był proboszczem w kilku miejscowościach: Łachwie (1926–1929), Stolinie (1929–1932), Mielniku (1932–1934), Śledzianowie (1934–1935) oraz Bronisławiu (1936–1937). Od sierpnia 1937 do października 1941 roku zasiadał jako administrator parafii Tłokinia, znajdującej się niedaleko Kalisza.

W tragiczny sposób zakończył się jego los, gdy 6 października 1941 roku został aresztowany przez niemieckie władze. Po przetrzymywaniu w obozie przejściowym w Konstantynowie Łódzkim, 30 października 1941 roku został przewieziony do obozu w Dachau, gdzie nadano mu numer obozowy 28287. Niestety, 10 sierpnia 1942 roku został deportowany do zamku Hartheim, gdzie zginął. Symboliczny grób księdza znajduje się obecnie na cmentarzu w Tłokini Kościelnej.

W 2017 roku został wydany tom pism ks. Henryka Kazimierowicza, dotyczących religioznawstwa, antropologii oraz filozofii, ukazujący się nakładem Państwowego Instytutu Wydawniczego. Publikacja ta została wybrana i opracowana przez Przemysława Pawlaka, dając nowe spojrzenie na myśli oraz twórczość tego znakomitego kapłana i myśliciela.

Wybrane prace

Henryk Kazimierowicz jest autorem wielu znaczących prac, które przyczyniają się do rozwoju myśli teologicznej i filozoficznej. Wśród jego najważniejszych publikacji znajdują się liczne artykuły oraz książki, które są fundamentalne dla zrozumienia jego podejścia do chrześcijaństwa oraz kultury.

  • Chrześcijaństwo a filozofia tomistyczna. „Przedświt”, 1918/1919,
  • Rozumowe uzasadnienie wstrzemięźliwości. „Przedświt”, 1918,
  • O kulturze pierwotnej. Psychologiczne kryterjum pierwotności objawów kulturowych. Warszawa, 1924,
  • Monoteizm i monogamia jako formy pierwotne w oświetleniu etnologii. „Przegląd Katolicki” 27, s. 422–423, 1924,
  • Indyferentyzm religijny. „Przegląd Katolicki” 17, 261–262, 1929,
  • Pierwiastki religioznawcze w zagadnieniu unijnym. „Przegląd Katolicki” 24, 396–371, 1930,
  • Religioznawstwo jako współczynnik wykształcenia teologicznego. „Przegląd Katolicki” 17, 259–260, 1930,
  • Przenajświętsza Eucharystia a uczucie. „Pro Christo” 9, 517–521, 1930,
  • Rodzina pierwotna w świetle etnologji i etnopsychologji. Warszawa, 1930,
  • Teoria emocjonalnej genezy religii. „Przegląd Katolicki” 5–6, s. 65–67, 81–83, 1931,
  • Dziejowość i bezdziejowość. „Przegląd Katolicki” 7, 97–98, 1931,
  • Katolicyzm w świetle psychoanalizy. Warszawa, 1932,
  • Psychoanaliza w konfesjonale. „Przegląd Katolicki” 30–34, 1932,
  • Laicyzm i sakralizm. „Przegląd Katolicki”, 1932/1933,
  • Catholica sunt non leguntur. „Przegląd Katolicki” 18, s. 287–288, 1934,
  • Szkoły zaoczne w życiu Kościoła. „Przegląd Katolicki” 30–31, s. 483–485, 498–499, 1934.

Oceń: Henryk Kazimierowicz

★★★★★
Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:25