Bronisława Dowiakowska, urodzona 9 lutego 1840 roku w Warszawie, to postać, która zdobyła uznanie jako wybitna polska śpiewaczka operowa. Jej życie i kariera artystyczna pozostawiły znaczący ślad w historii polskiej muzyki.
Odeszła z tego świata 3 lutego 1910 roku, również w Warszawie, a jej dorobek artystyczny nadal inspiruje kolejne pokolenia wykonawców oraz entuzjastów opery.
Życiorys
Bronisława Dowiakowska, znana z nieprzeciętnego talentu muzycznego, rozpoczęła swoją edukację wokalną w wieku 14 lat pod okiem Jana Ludwika Quatriniego. Jej debiut sceniczny miał miejsce 20 kwietnia 1858 roku w Warszawskich Teatrach Rządowych, gdzie zagrała rolę Eleonory w operze „Aleksander Stradella” autorstwa Friedricha von Flotowa. W kolejnych latach przygody ze sceną, jej repertuar wzbogacił się o znakomite postaci, takie jak Małgorzata z opery „Hugonoci” Giacomo Meyerbeera oraz Elwira z „Purytanów” Vincenzo Belliniego.
Na początku marca 1859 roku artystka została zaangażowana do Teatru Wielkiego w Warszawie, co stało się punktem zwrotnym w jej karierze. Przez 36 lat pełniła rolę najlepszej opłacanej solistki w tym prestiżowym miejscu, ciesząc się zasłużoną renomą.
W 1864 roku Bronisława wzięła ślub z urzędnikiem Jakubem Klimowiczem, jednakże zdecydowała się na dalsze posługiwanie się nazwiskiem panieńskim. W latach 1873–1885 występowała w wielu miastach, takich jak Kraków, Kijów, Lwów czy Odessa, zdobywając uznanie wśród publiczności.
Gdy wystąpiła ponad 100 razy w różnych rolach operowych, zakończyła swoją karierę sceniczną 2 września 1894 roku. Skupiła się wtedy na działalności pedagogicznej, ucząc śpiewu między innymi Wiktorię Kawecką. Jej wpływ na młodych artystów był znaczący, a umiejętności wychowawcze podnosiły standardy wokalne w Polsce.
Od 1908 roku zasiadała w zarządzie amatorskiego Towarzystwa Teatralnego im. Bogusławskiego, wspierając lokalną kulturę i sztukę. Głos Bronisławy zadziwiał współczesnych, zdobijając uznanie zarówno wśród słuchaczy, jak i krytyków. Jej sopran obejmował zakres od dolnego A do trzykreślnego E, co dawało jej niezwykłą możliwość interpretacyjną.
Artystka miała umiejętność dominowania głosem nad chórami i orkiestrą, co pozwalało jej na wykonywanie partii dramatycznych, lirycznych oraz koloraturowych. Zachwycona publiczność często nagradzała ją po występach bukietami kwiatów oraz kosztownościami, co świadczyło o jej popularności.
Warto zaznaczyć, że była pierwszą Hanną w operze „Straszny Dwór” Stanisława Moniuszki, która zadebiutowała w 1864 roku, co dodatkowo podkreśla jej rolę w polskiej historii muzycznej.
Przypisy
- Wagner wraca na lwowską scenę [online], Lwowski Narodowy Akademicki Teatr Opery i Baletu, 17.03.2019 r. [dostęp 06.01.2020 r.]
- a b c Bronisława Dowiakowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 06.01.2020 r.]
- Obiekty - Archiwum Teatr Wielki, Bronisława Dowiakowska [online], archiwum.teatrwielki.pl [dostęp 06.01.2020 r.]
- Maria OlgaM.O. Bieńka, Warszawskie teatry rządowe: dramat i komedia, 1890-1915, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2003 [dostęp 06.01.2020 r.]
- a b Zgon znakomitej śpiewaczki, „Nowości Ilustrowane”, Kraków, 12.02.1910 r.
- CecyliaC. Walewska, Ruch kobiecy w Polsce, Gebethner i Wolff, 1909.
- ZofiaZ. Lissa, Elżbieta DWE.D. Dziębowska, Encyklopedia muzyczna PWM, Kraków: Polskie Wydawn. Muzyczne, 1979 [dostęp 06.01.2020 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Jacek Zygadło | Teresa Tuszyńska | Izabela Zubko | Antoni Grabarz | Michał Znaniecki | Masza Wągrocka | Feliks Matyjaszkiewicz | Wojciech Wojtecki | Andrzej Szajewski | Maria Werten | Piotr Lachert | Michał Englert | Andrzej Zaniewski | Michał Bałdyga | Wanda Szczepańska (aktorka) | Lutka Pink | Marquerite-Christine Świrczewska | Jan Janusz | Zdzisław Birnbaum | Jadwiga Bogusz-FitioOceń: Bronisława Dowiakowska