Antoni Grabarz

---

Życiorys

Antoni Grabarz przyszedł na świat 10 maja 1904 roku w Warszawie, jako syn Józefa oraz Klementyny z Wiśniewskich. Już w młodości zaangażował się w skauting, a w latach 1919–1920 miał zaszczyt ochotniczo służyć w Wojsku Polskim. Jego edukacja artystyczna objęła lata 1922–1928, kiedy to studiował malarstwo pod okiem profesora Tadeusza Pruszkowskiego na ASP w Warszawie. Dyplom uzyskał w 1930 roku. Przed wybuchem II wojny światowej był ściśle związany z grupą artystyczną znaną jako „łukaszowcy”. W roku 1936 jego artystyczne poszukiwania skłoniły go do krótkiego pobytu w Paryżu.

Okres warszawski

Po ukończeniu studiów w 1928 roku, Antoni Grabarz aktywnie uczestniczył w licznych wystawach, które miały miejsce w różnych miejscach w kraju. Jego prace można było podziwiać na wystawach okręgowych, objazdowych oraz ogólnopolskich. To właśnie w Dorocznym Salonie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych odniósł znaczące sukcesy, zdobywając w 1929 roku medal brązowy, a w 1932 roku medal srebrny.

W okresie od 1935 do 1937 roku Grabarz był aktywnym członkiem Komitetu TZSP, co świadczy o jego zaangażowaniu w życie artystyczne stolicy. W roku 1938 zdobył stypendium tej prestiżowej instytucji, co było kolejnym krokiem w jego karierze artystycznej. Dodatkowo, był również członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, co podkreśla jego znaczącą rolę w polskim świecie sztuki.

Okres bydgoski

W roku 1945 Antoni Grabarz osiedlił się na stałe w Bydgoszczy, gdzie jego twórczość zaczęła przyciągać uwagę. Okres powojenny to czas, w którym artysta zorganizował cztery indywidualne wystawy: w 1961, 1964, 1965 oraz w 1966 roku, która miała miejsce po jego śmierci. Dodatkowo, brał udział w znaczących wystawach w NRD, a także we Francji w miejscowości Luneville, które zostały zorganizowane przez Galerię Współczesnego Malarstwa Pomorskiego, działającą przy Muzeum Sztuki w Grudziądzu.

Obecnie prace Grabarza znajdują się w licznych zbiorach, w tym m.in. w zbiorach MKiDN, Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muzeum Okręgowym w Toruniu, Muzeum im. ks. dr. Władysława Łęgi w Grudziądzu, a także w Urzędzie Miasta Bydgoszczy oraz w Kujawsko-Pomorskim Urzędzie Wojewódzkim w Bydgoszczy. Ponadto, jego dzieła można znaleźć w prywatnych kolekcjach zarówno w kraju, jak i za granicą, w tym m.in. w Nowym Jorku.

Twórczość

Artystyczna działalność Antoniego Grabarza obejmowała szereg różnych tematyk, które na przestrzeni lat ewoluowały. Początkowo jego uwagę przyciągały malowidła rodzajowe, szczególnie w ramach grupy łukaszowców. W tym czasie powstał cykl barek, który ukazywał życie rybaków.

Następnie, w twórczości artysty, zaczęły dominować portrety salonowe, szczególnie przedstawiające kobiety, a także różnorodne motywy żydowskie. Do jego najbardziej rozpoznawalnych dzieł należą „Żyd kuśnierz” oraz „Stary Żyd o lasce” z 1924 roku, które były integralną częścią jego dorobku artystycznego od samych początków kariery.

Po zakończeniu II wojny światowej, jego twórczość była silnie inspirowana postimpresjonizmem oraz kubizmem francuskim. Grabarz skupił się głównie na kompozycjach figuralnych, tworząc również martwe natury, pejzaże oraz portrety. Ponadto, artysta dabbled in satyrę, tworząc karykatury.

Jako członek grupy łukaszowców, Grabarz aktywnie uczestniczył w licznych projektach dotyczących aranżacji wnętrz, jednocześnie rozwijając swoje zainteresowania w zakresie malarstwa ściennego oraz projektowania plakatów.

Inne nagrody

Antoni Grabarz osiągnął znaczące sukcesy w dziedzinie sztuki, co potwierdzają różnorodne nagrody, które zdobył w swojej karierze. Wśród nich znajdowała się Nagroda Ministra, przyznana mu przez Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w roku 1932.

Kolejnym wyróżnieniem, które Grabarz otrzymał, była Nagroda im. Marii Lenckiej, przyznana przez TZSP w 1933.

---

Oceń: Antoni Grabarz

---