Bohdan Marconi

---

Życiorys

Bohdan Marconi był wnukiem Henryka Marconiego, a jego rodzicami byli Władysław i Kazimiery Eleonory z Kolbergów, żyjący w latach 1858–1934. Marconi miał trzy siostry, w tym Janinę Eleonorę (1881–1883), Eleonorę Jadwigę (1887–1887) oraz Halinę Marię (1888–1952), która była żoną Stanisława Łozy. Oprócz tego wychowywał się wśród czterech braci: Stanisława (1883–1883), Karola Władysława (1884–1953), Kazimierza (1890–1992) i Tadeusza Adolfa (1899–1956).

Po zakończeniu nauki w szkole średniej obdarzony pasją, Marconi zdecydował się na dalszą edukację w konserwatorium w Berlinie, gdzie uczył się gry na skrzypcach. W 1914 roku rozpoczął studia z zakresu malarstwa w Académie des Beaux-Arts w Paryżu, a w latach 1916–1919 kontynuował je w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, pod czujnym okiem Miłosza Kotarbińskiego i Wojciecha Kossaka. W 1917 roku mieliśmy okazję usłyszeć go na koncercie w Filharmonii Narodowej w stolicy.

W 1918 roku zaciągnął się do wojska, a podczas konfliktu polsko-bolszewickiego brał udział w walkach na froncie litewsko-białoruskim. Ukończył m.in. Szkołę Podchorążych Piechoty oraz Szkołę Podchorążych Wojsk Samochodowych. Już 22 września 1922 roku objął stanowisko rysownika w Muzeum Narodowym w Warszawie, gdzie, jako konserwator-restaurator malarstwa, pracował aż do 1951 roku.

W trakcie niemieckiej okupacji, Marconi wziął udział w nieudanej próbie ratowania plafonów z Zamku Królewskiego w Warszawie. W dramatycznych okolicznościach, jakie miały miejsce podczas burzenia Warszawy, po upadku powstania warszawskiego, przebywał w Muzeum Narodowym, gdzie był świadkiem grabieży oraz zniszczenia cennych obiektów. Wspomnienia związane z tymi wydarzeniami spisał w swoim eseju zatytułowanym 'O sztuce konserwacji’. W 1947 roku otrzymał tytuł profesora na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie wykładał konserwację malarstwa.

Warto również wspomnieć, że szczególnie znaczące były tzw. teki i rolki Marconiego, dokumentujące obrazy, które przyjął do konserwacji przed i po wojnie, co umożliwiło m.in. sporządzenie dokładnego rejestru zniszczonych i zaginionych dzieł w czasie II wojny światowej. W 1950 roku uhonorowano go Państwową Nagrodą Artystyczną III stopnia w dziedzinie plastyki, doceniając całokształt jego dorobku, a szczególnie konserwację obrazu 'Bitwa pod Grunwaldem’ autorstwa Matejki.

Od 8 maja 1919 roku był mężem Zofii z Szyllerów (1896–1988), stenotypistki Sejmu RP. Para miała dwie córki oraz dwóch wnuków, w tym Marka Blizińskiego, znanego muzyka. Jedna z córek, Zofia Bronisława Blizińska (1921–2012), również stała się konserwatorem malarstwa sztalugowego i ściennego.

Bohdan Marconi zmarł w Warszawie, a jego ciało zostało pochowane w grobowcu rodzinnym, tuż obok rodziców i brata, na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera I-6-4).

Ordery i odznaczenia

W uznaniu swojego wkładu i zasług, Bohdan Marconi otrzymał liczne ordery i odznaczenia, które podkreślają jego znaczenie w historii.

• Order Sztandaru Pracy I klasy,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 lipca 1955),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (29 października 1947),
• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz pierwszy 18 czerwca 1938),
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955),
• Krzyż Orderu Korony Włoch (Włochy, 1938).

---

Oceń: Bohdan Marconi

---