Marek Wydmuch

Po ukończeniu studiów z zakresu germanistyki na Uniwersytecie Warszawskim w 1972 roku, Wydmuch zaangażował się w działalność akademicką. W trakcie swojego czasu na uczelni był członkiem Zrzeszenia Studentów Polskich. Po zdobyciu tytułu magistra, podjął pracę jako asystent w Zakładzie Literatury Instytutu Germanistyki UW, co pozwoliło mu połączyć pasję do literatury z działalnością naukową.

Wydmuch nie był tylko akademikiem, był również aktywnym uczestnikiem życia literackiego. Jako jeden z redaktorów warszawskiej „Kultury”, publikował swoje teksty krytyczne, które przyciągały uwagę czytelników. Jego współpraca z takimi instytucjami jak PIW oraz Czytelnik trwała w latach 1978–1984, co znacząco wpłynęło na rozwój jego kariery literackiej. Jego artykuły znalazły się między innymi w „Nowych Książkach” oraz „Literaturze na Świecie” i były doskonałym przykładem jego krytycznego podejścia do literatury.

Wydmuch angażował się szczególnie w badania nad twórczością takich autorów jak Tomasz Mann i Franz Kafka. Jego przekład powieści Leo Parutza „Mistrz Sądu Ostatecznego” na stałe wzbogacił polski kanon literacki. Jako autor science-fiction, debiutował pod pseudonimem Piotr Rankiewicz, publikując opowiadanie „Der Garten” w niemieckim zbiorze „Gespenstergeschichten aus Polen” w 1978 roku, co zapewniło mu miejsce w historii gatunku.

W 1975 roku, opublikował swoją książkę „Gra ze strachem”, która była poświęcona literaturze horroru. W dziele tym szczegółowo omówił twórczość takich autorów jak William Thomas Beckford, Howard Phillips Lovecraft oraz Allan Edgar Poe, co ukazało szeroką znajomość literackiego świata.

Marek Wydmuch prywatnie był mężem Anny Brzozowskiej-Wydmuch, z którą dzielił życie i pasje literackie. Po jego śmierci, spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie możemy odnaleźć jego miejsce spoczynku w kwaterze 115-5-5.