Alojzy Stolpe młodszy to postać, która zapisała się w historii polskiego teatru jako wybitny aktor, śpiewak oraz reżyser teatralny.
Urodził się on w Warszawie, w okresie, który przypada na 22 lub 29 listopada 1818 roku, a swoje życie zakończył w tym samym mieście w dniu 1 lub 2 grudnia 1876 roku.
Jego kariera artystyczna pozostawiła znaczący ślad w polskiej kulturze teatralnej, a osiągnięcia Alojzego Stolpe młodszego są do dziś uznawane za inspirujące dla wielu współczesnych twórców.
Życiorys
Kariera Alojzego Stolpego (młodszego) rozpoczęła się w październiku 1832 roku, kiedy zaczął śpiewać w chórzeTeatru Narodowego w Warszawie. W 1835 roku podjął naukę w Szkole Dramatycznej przy Teatrze Wielkim, a od 1837 roku doskonalił swoje umiejętności w Szkole Śpiewu.
Jego debiut aktorski przypadł na 3 marca 1837 roku, gdzie wcielił się w postać Ernesta w sztuce „Nienawiść kobiet” autorstwa Jeana Nicolasa Bouilly’ego i Josepha Paina. Równocześnie jako śpiewak zadebiutował 17 czerwca 1837 rolą Deja we „Włoszce w Algierze” Gioacchino Rossiniego. Niestety, występ jako Bertram w operze „Robert Diabeł” Giacomo Meyerbeera przyczynił się do uszkodzenia jego strun głosowych, co zmusiło go do ograniczenia kariery wokalnej.
Pomimo tego, Stolpe kontynuował swoje wystąpienia na scenach operowych oraz koncertach publicznych. Był częstym gościem scen takich jak Teatr Rozmaitości oraz Resursa Kupiecka. W 1843 roku występował w teatrze lwowskim. Jego repertuar obejmował między innymi role w takich operach jak „Don Giovanni” Wolfganga Amadeusza Mozarta, „Cyrulik sewilski” oraz „Lukrecja Borgia” i „Linda di Chamounix” autorstwa Gaetano Donizettiego, a także „Alessandro Stradella” Friedricha Flotowa.
Podczas prapremiery opery „Paria” Stanisława Moniuszki w grudniu 1869 roku Stolpe wcielił się w rolę arcykapłana Akebara. Poza tym zaśpiewał fragmenty „Requiem” Józefa Stefaniego podczas mszy za dusze uczestników manifestacji patriotycznej w kościele św. Krzyża w Warszawie.
Jako aktor Alojzy Stolpe zasłynął z ról komicznych i charakterystycznych, często pojawiając się na scenie Teatru Rozmaitości. Od jesieni 1864 roku objął stanowisko reżysera sceny dramatycznej, współpracując z takimi sławami jak Helena Modrzejewska. Wspólnie zagrali w produkcjach takich jak „Adrianna Lecouvreur” Eugène’a Scribe’a i Ernesta Legouvé’a, „Więzienie, czyli Powieści królowej Nawarry”, „Romeo i Julia” Williama Shakespeare’a oraz „Wiele hałasu o nic”.
W 1871 roku, w ramach benefisu z okazji trzynastopięciolecia jego scenicznej kariery, Stolpe wcielił się w rolę regenta Jerzego w „Folwarku Primerose” Eugène’a Cormona. Ostatnim jego scenicznym występem była rola Laroque w sztuce „Miłość ubogiego młodzieńca” Octave’a Feuilleta.
Alojzy Stolpe spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze oznaczonej numerem 4-3-28.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: ALOIZY STOLPE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 16.01.2020 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Dagmara Andryka | Maria Rakowska (tłumaczka) | Kazimierz Wroczyński | Feliks Jan Gebethner | Bruno Winawer | Maksymilian Balcerowski | Tadeusz Sławiński | Alfons Dzięciołowski | Piotr Zajlich | Piotr Urbanek | Edward Szymański (poeta) | Małgorzata Szeptycka | Anna Bacciarelli | Magdalena Łaska | Andrzej Szmilichowski | Wojciech Iwański | Wiktoryna Bakałowiczowa | Sergiusz Pinkwart | Antoni Krauze | Natan AltermanOceń: Alojzy Stolpe (młodszy)