Ludwik Koehler

---

Życiorys

Ludwik Koehler przyszedł na świat 27 listopada 1799 roku w Warszawie, w rodzinie o czechofilskim pochodzeniu. Jego ojciec, Franciszek Jan Köhler, był kupcem osiedlonym w stolicy, a matka nosiła imię Magdalena, z domu Klassen. Rodzina Ludwika miała silne powiązania z Pragą, co widoczne było w ich tradycjach. Ludwik miał także rodzeństwo: brata Józefa Karola, który zyskał renomę jako kupiec bławatny oraz siostrę Annę Teresę, zamężną za Franciszka Wilhelma Schütza.

Ludwik rozpoczął swoją edukację w Liceum Warszawskim, po czym w 1817 roku podjął studia w Szkole Warszawskiej Lekarskiej. Już rok później, ambitnie poszukiwał wiedzy w Berlinie, gdzie studiował na Wydziale Lekarskim. Jego zaangażowanie w sprawy społeczne oraz polityczne doprowadziło go do aresztowania w 1822 roku z powodu przynależności do radykalnej organizacji studenckiej „Panta Koina”. W wyniku tego wydarzenia spędził trzy lata w więzieniu, a po powrocie do Warszawy pozostał tam jeszcze przez rok.

Po uwolnieniu, w 1827 roku, uzyskał tytuł magistra medycyny na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim, a w 1830 roku obronił doktorat z medycyny i chirurgii w Paryżu. Po powrocie do Warszawy włączył się w wydarzenia związane z pożegnaniem Fryderyka Chopina. W okresie powstania listopadowego, przyjmując stopień lekarza pułkowego Gwardii Narodowej, działał jako lekarz w koszarach sapieżyńskich.

Po zakończeniu powstania, Ludwik wrócił do obowiązków w Szpitalu Św. Ducha, a w 1832 roku został ordynatorem Szpitala Starozakonnych. W 1838 roku mianowano go lekarzem naczelnym tego szpitala, a dwa lata później objął stanowisko dyrektora Domu Zdrowia na Ordynackim. Działał również w Radzie Lekarskiej Królestwa Polskiego oraz w Radzie Opiekuńczej Towarzystwa Dobroczynności.

W swoim życiu naukowym, Ludwik był członkiem wielu prestiżowych towarzystw lekarskich, w tym warszawskiego, berlińskiego, krakowskiego, wileńskiego, drezdeńskiego oraz moskiewskiego. Utworzył ponad sześćdziesiąt prac naukowych, które publikowane były w „Pamiętniku Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego”, „Bibliotece Warszawskiej” oraz w zagranicznych periodykach. W 1858 roku jego zasługi zostały uhonorowane odznaczeniem orderu św. Stanisława 3 klasy, a także nadano mu nowe szlachectwo z herbem „Węglowiec”.

Życie prywatne

Żonaty z Ludwiką Gudeit, córką Jana Bogumiła Gudeita, Ludwik Koehler miał wspaniałą rodzinę, z którą dzielił życie. Para ta wychowała pięcioro dzieci. Córki Ludwika, a było ich cztery, zawarły związki małżeńskie z Anglikami, co świadczy o ich otwartości na różnorodność kulturową i społeczną.

Maria Ludwika Elżbieta poślubiła Artura Hasletta, kapitana inżynierii, co zapewne wiązało się z ich wspólną pasją do techniki. Franciszka Emilia Elżbieta związała się z Johnem Betttsem, który był właścicielem rafinerii złota i srebra, co mogło przynieść rodzinie dodatkowe wsparcie finansowe. Julia Franciszka Kamila znalazła partnera w osobie Dawida Forbesa, geologa, co mogło oznaczać ciekawe dyskusje na temat przyrody i ziemi, a Zofia Józefa Henrietta wyszła za mąż za Alexandra Cortland MacGregor Skinnera, również kapitana inżynierii.

Niestety, zdrowie ich syna Edwarda, który zmarł w wieku dziesięciu lat w 1863 roku, było powodem wielkiego smutku w rodzinie, a jego przedwczesna śmierć była spowodowana udarem mózgu i postępującym paraliżem. Ludwik Koehler odszedł 20 listopada 1871 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo nie tylko rodzinne, ale także i intelektualne, które zmaterializowało się poprzez darowiznę jego księgozbioru dla Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego. Dodatkowo, narzędzia chirurgiczne, które posiadał, zostały przekazane niezamożnym studentom wydziału lekarskiego, co świadczy o jego pragnieniu wspierania nauki i medycyny.

---

Oceń: Ludwik Koehler

---