Stanisław Kamocki

---

Życiorys

artysta ten studiował w latach 1891–1900 pod okiem wybitnych mistrzów, takich jak Leon Wyczółkowski, Jacka Malczewskiego oraz Jan Stanisławski w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Dodatkowo, w latach 1901 i 1902 miał okazję rozwijać swoje umiejętności w Paryżu. W okresie I wojny światowej był aktywny jako żołnierz w I Brygadzie Legionów Polskich.

Po wojnie, Kamocki osiedlił się w Krakowie oraz Zakopanem, gdzie stworzył własną pracownię artystyczną. W 1919 roku objął kierownictwo katedry pejzażu w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w 1937 roku zdobył tytuł profesora zwyczajnego. W latach późniejszych, od 1942 roku, uczył malarstwa w zakopiańskiej Państwowej Szkole Góralskiej Sztuki Ludowej.

Był aktywnym członkiem wielu istotnych stowarzyszeń artystycznych w Polsce. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” (od 1906 roku), Wiedeńskiej Secesji (1911–1918) oraz warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, a także do Towarzystwa „Sztuka Podhalańska”.

Po jego śmierci, artysta został pochowany na Starym Cmentarzu w Zakopanem, w kwaterze P-I-27.

Twórczość

Stanisław Kamocki był uznawany za wyjątkowo utalentowanego ucznia Jana Stanisławskiego, który stał się jednym z najważniejszych przedstawicieli malarstwa pejzażowego. Jego prace odznaczały się dużą wnikliwością i wrażliwością na detale przyrody. Początkowo koncentrował się na dużych formatach, realizując obrazy na płótnie, jednak w latach 20. XX wieku jego twórczość skierowała się niemal wyłącznie w stronę tektury.

Kiedy malował, często korzystał z pleneru jako miejsca swojej pracy, co pozwalało mu na uchwycenie malowniczych krajobrazów Wołynia, Podola, a także okolic Krakowa i Tatr. Jego umiejętności w oddawaniu piękna natury były szeroko doceniane. Często w jego dziełach pojawiały się również dekoracyjne martwe natury, co dodawało różnorodności jego artystycznemu dorobkowi.

Galeria

---

Oceń: Stanisław Kamocki

---