Zdzisław Jerzy Bolek

W 1954 roku współzałożył Teatr „Koziołeczek”, a dwa lata później zaczął być częścią pokolenia Współczesność, które miało istotny wpływ na polską kulturę literacką. Jako współtwórca i współredaktor dwutygodnika „Współczesność” przyczynił się do zróżnicowania i pogłębienia dyskursu literackiego w Polsce. Współpracował także z pismami takimi jak „Orka” i „Tygodnik Kulturalny”. Oprócz tego, był zaangażowany w Korespondencyjny Klub Młodych Pisarzy, co świadczy o jego dążeniu do promowania młodych twórców.

W latach 1969–1972 pełnił funkcję dyrektora Wydawnictwa „Iskry”, gdzie zainicjował specjalną serię wydawniczą „Życiorysy Polaków”. Autor antologii „Wróciła Polska” i współredaktor pamiętników „Oblicza młodości”, Bolek zatrzymał istotne fragmenty polskiej historii oraz literackiej pamięci.

Tragicznie zginął w wypadku samochodowym, a sprawcy tego zdarzenia nigdy nie zostali zidentyfikowani. W wyniku wypadku zniknęło również całe jego literackie dzieło, nad którym w danym czasie pracował. Poeta został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w kwaterze 33D-1-15.

W swoją twórczość wplótł refleksje na temat życia, gdzie w jego wierszach dostrzega się przejmujący niepokój związany z nadciągającą śmiercią. Poeta bronił uczuć, stawiając opór cynizmowi i codzienności. W jego traktowaniu materialności, znajdowała się głęboka mądrość – posiadanie rzeczy uważane było za zbędny balast. W jego oczach najważniejsze wartości to miłość, przyjaźń oraz dobro, a także zrozumienie dla pragnień i ambicji innych ludzi. Dzięki jego wyjątkowej wrażliwości, wiersze Bolka pokazują nie tylko piękno, ale też zło, krzywdę oraz ludzkie nieszczęście, które często były obecne w jego twórczości.