Zbigniew Żyszkowski

Po ukończeniu Gimnazjum im. Adama Mickiewicza, Zbigniew Żyszkowski podjął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. Ukończył je w 1934 roku, uzyskując tytuł inżyniera elektryka. Po studiach rozpoczął pracę w Państwowych Zakładach Tele- i Radiotechnicznych w Warszawie, gdzie zajmował się problemami elektroakustyki do wybuchu II wojny światowej w 1939 roku.

W wyniku konfliktu zbrojnego, Żyszkowski zmuszony był opuścić Polskę i udał się do Anglii, gdzie w 1942 roku podjął pracę w Instytucie Łączności Admiralicji Brytyjskiej. Po zakończeniu wojny, w 1946 roku, powrócił do kraju, osiedlając się we Wrocławiu. Tam rozpoczął pracę jako adiunkt, a następnie został zastępcą profesora w nowo utworzonej Katedrze Teletransmisji Przewodowej, przekształconej w 1950 roku w Katedrę Techniki Przenoszenia Przewodowego. Już w 1954 roku awansował na profesora nadzwyczajnego.

Od 1958 do 1959 roku pełnił funkcję prorektora uczelni. W okresie wydarzeń Marca 1968, Zbigniew Żyszkowski, wspólnie z innymi profesorami, takimi jak Marian Suski oraz Tadeusz Tomanek, aktywnie uczestniczył w demonstracjach studenckich. Również w 1968 roku został pierwszym dyrektorem Instytutu Telekomunikacji i Akustyki na Politechnice Wrocławskiej, a od 1968 do 1976 roku kierował Zakładem Elektroakustyki.

Profesor Żyszkowski kontynuował swoje działania akademickie aż do swojej emerytury w 1985 roku, prowadząc Seminarium Elektroakustyki. W latach 1964–1981 był członkiem PZPR i aktywnie uczestniczył w życiu naukowym, m.in. jako członek Komitetu Akustyki Polskiej Akademii Nauk.

Jego dorobek naukowy obejmuje szereg publikacji oraz dziesięć książek, z czego najważniejsza to monografia "Podstawy elektroakustyki". W grudniu 2005 roku, na cześć profesora Żyszkowskiego, sali konferencyjnej Rady Instytutu Telekomunikacji, Teleinformatyki i Akustyki w Wrocławiu nadano jego imię.

W uznaniu jego wkładu w rozwój nauki, w czasach PRL, Zbigniew Żyszkowski został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”. Otrzymał również tytuł Zasłużonego Nauczyciela.