Wiktor Wąsik, urodzony 23 grudnia 1883 roku w Warszawie, to postać znacząca w polskiej historii intelektualnej. Zmarł 16 lipca 1963 roku w tym samym mieście. Był nie tylko filozofem, ale także pedagogiem, który przez całe życie angażował się w nauczanie i badania.
Jako profesor zwyczajny prowadził wykłady na różnych uczelniach, kształtując umysły wielu pokoleń studentów. Jego dorobek naukowy koncentrował się na analizie historii filozofii w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem zjawiska recepcji arystotelizmu, które miało istotny wpływ na rozwój myśli filozoficznej w kraju.
Życiorys
Wiktor Wąsik, znany polski filozof, ukończył studia filozoficzne w Uniwersytecie Warszawskim oraz w Uniwersytecie Jagiellońskim. Na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskał w 1909 roku stopień doktora filozofii dzięki rozprawie pt. „Kategorie Arystotelesa pod względem historycznym i systematycznym”. W roku 1929 odbyła się jego habilitacja na Uniwersytecie Warszawskim.
W okresie międzywojennym Wąsik pełnił rolę nauczyciela w średnich szkołach w Warszawie i Łodzi. Między 1920 a 1925 rokiem prowadził zajęcia w Państwowym Instytucie Pedagogicznym. W 1923 roku został profesorem historii pedagogiki w Wolnej Wszechnicy Polskiej, gdzie w 1937 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Dodatkowo, od 1926 roku rozpoczął wykłady na Uniwersytecie Warszawskim.
Podczas niemieckiej okupacji, 10 listopada 1939 roku, został aresztowany przez gestapo i przez trzy miesiące więziono go na Pawiaku. W tym trudnym okresie sprawował funkcję dziekana tajnego Wydziału Pedagogicznego Wolnej Wszechnicy Polskiej. Na Wolnej Wszechnicy pracował aż do jej zamknięcia w 1949 roku.
W latach 1945–1950 był profesorem Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie wykładał filozofię i pełnił rolę kierownika Katedry Filozofii. Organizował także Wydział Pedagogiczny jako dziekan. Od 1951 do 1955 roku nauczał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uczył historii filozofii. Następnie, od 1955 do 1963 roku, pracował na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, kierując Katedrą Historii Filozofii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej.
W latach 1922–1925 Wąsik był redaktorem naczelnym czasopisma „Przegląd Humanistyczny”. Po zakończeniu swojej kariery akademickiej spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Kwatera 142, Rząd 6, Miejsce 8).
Dzieła
Własne
Wiktor Wąsik jest autorem wielu znaczących prac naukowych. Wśród jego najważniejszych dzieł można wymienić:
- „Kategorie Arystotelesa pod względem historycznym i systematycznym”, opublikowana w Warszawie w 1909 roku,
- „Sebastian Petrycy z Pilzna i epoka. (Ze studiów nad dziejami filozofii w Polsce i recepcją Arystotelesa)” w trzech tomach, ukazująca się w latach 1923–1935,
- „Historia filozofii polskiej” w dwóch tomach, wydana w Warszawie w latach 1959–1966,
- „System pedagogiczny Sebastiana Petrycego z Pilzna”, która ukazała się w 1968 roku.
Tłumaczenia
Wąsik zasłynął również jako tłumacz istotnych tekstów filozoficznych. Do jego tłumaczeń należą:
- „Arystoteles, Organon. Pierwszy traktat: Kategorie”, wydany w Warszawie w 1912 roku,
- „Sebastian Petrycy z Pilzna, Pisma wybrane” w dwóch tomach, wydane w Warszawie w 1956 roku.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: WIKTOREK WĄSIK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 20.02.2019 r.]
- a b Wąsik Wiktor, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 15.02.2019 r.]
- a b c d e f g h i j Wanda Bajor: Wąsik, Wiktor. ptta.pl. [dostęp 15.02.2019 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Jacek Santorski | Adam Hulanicki | Danuta Ptaszycka-Jackowska | Adam Prażmowski (astrofizyk) | Jakub Karpiński | Wojciech Żakowski | Krystyna Oszkinis | Ewa Paczoska | Marcel Neiding | Antoni Wołk-Łaniewski | Magdalena Sadowska-Czaputowicz | Maria Skalińska | Paweł Haensel | Jan Rutkowski (historyk) | Zbigniew Żyszkowski | Wiktor Ambroziewicz | Aleksander Kamiński | Anna Piskorska-Chlebowska | Anna Marchwińska | Witold ŁojkowskiOceń: Wiktor Wąsik