Wojciech Żakowski

---

Życiorys

Wojciech Żakowski wywodzi się z rodziny ziemiańskiej, będąc jednym z synów Tadeusza Żakowskiego oraz Anny z Brzezińskich. Po ukończeniu edukacji w 1947 roku I Państwowym Liceum i Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, powrócił do Warszawy, gdzie zainicjował swoje studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. Równocześnie, od 1949 roku, podejmował naukę matematyki na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończenie studiów miało miejsce kolejno w latach 1952 oraz 1954.

Żakowski zyskał doświadczenie zawodowe jako nauczyciel matematyki w szkołach średnich, co miało miejsce od 1949 roku. Krótko później, w 1950 roku, przez jeden rok pełnił rolę asystenta na Politechnice Warszawskiej. Już od 1951 roku wykładał na poziomie akademickim w Wojskowej Akademii Technicznej.

W 1959 roku obronił swoją pracę doktorską w Instytucie Matematycznym PAN, która była przygotowana pod kierunkiem wybitnego profesora Witolda Pogorzelskiego. Temat pracy dotyczący „Zagadnień ciągłych i nieciągłych w teorii funkcji analitycznych” przyniósł mu stopień doktora nauk matematycznych. Trzy lata później, w 1962 roku, Żakowski przedstawił również pracę habilitacyjną zatytułowaną „O pewnych zagadnieniach brzegowych funkcji analitycznych i własnościach całek osobliwych”.

W 1961 roku, po siedmiu latach, zrezygnował z pracy na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie, w 1963 roku, z wykładania na WAT. Od 1963 był docentem oraz kierownikiem Zakładu Metod Matematycznych Informatyki, działając na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej. W 1967 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1969 roku objął kierownictwo w Zakładzie w Instytucie Matematyki PW, gdzie w 1977 roku został profesorem zwyczajnym.

W swoim dorobku zawodowym kierował Studium Podstawowych Problemów Techniki. Był również jednym z inicjatorów oraz dziekanem Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej, a także prodziekanem Wydziału Elektroniki. Miał istotny wkład w reformy oświatowe jako przewodniczący Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Podstawowych Problemów Techniki przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, sprawując tę funkcję od 1973 do 1980 roku. W latach 1975-1981 był członkiem Komitetu Nauk Matematycznych PAN, a w 1978 roku został wiceprezesem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Matematycznego, pełniąc funkcję przez trzy lata.

Odszedł z życia, zostawiając po sobie bogaty dorobek akademicki i dydaktyczny. Jego miejsce spoczynku mieści się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 94, w rzędzie I, grób 23-30.

Dorobek naukowy

Wojciech Żakowski to wybitny naukowiec, który przyczynił się do rozwoju wielu dziedzin, opublikowując ponad 100 prac. Jego badania koncentrowały się na złożonych zagadnieniach brzegowych w teorii funkcji analitycznych, równaniach różniczkowych oraz całkowych, a także teorii obwodów elektrycznych.

Żakowski zyskał również renomę jako ekspert w metodach matematycznych informatyki. Jego dorobek nie ogranicza się jedynie do prac naukowych. Był autorem i współautorem podręczników matematyki, które były wykorzystywane w szkołach wyższych technicznych, co świadczy o jego zaangażowaniu w edukację.

Tworzone przez niego skrypty oraz artykuły publikowane w czasopismach branżowych i popularnonaukowych także pokazują jego umiejętność przekazywania wiedzy. Dodatkowo, Wojciech Żakowski był aktywnym uczestnikiem programów telewizyjnych, co podkreśla jego wszechstronność i talent do komunikacji.

Odznaczenia

Wojciech Żakowski został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które świadczą o jego znaczącym wkładzie w rozwój kultury i edukacji w Polsce.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Medal Komisji Edukacji Narodowej.

---

Oceń: Wojciech Żakowski

---