Jan Natanson-Leski

Nauka i edukacja

Jan Natanson-Leski, urodzony 17 listopada 1883 roku w Warszawie, to postać o szczególnym znaczeniu w polskiej geologii oraz historii.

Przez wiele lat aktywnie uczestniczył w życiu akademickim, a jego badania przyczyniły się do rozwoju wiedzy w tych dziedzinach.

Natanson-Leski zmarł 27 grudnia 1969 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej nauce.

Życiorys

Jan Natanson-Leski był wnukiem Henryka Natansona oraz synem Kazimierza Natansona. Swoje kształcenie rozpoczął w zakresie nauk przyrodniczych, studiując w takich miastach jak Berno, Wrocław oraz Kraków. W wyniku swoich studiów uzyskał tytuł inżyniera rolnika. W okresie II Rzeczypospolitej, aż do 1939 roku, był aktywny zawodowo w warszawskich szkołach oraz w bibliotece Polskiego Towarzystwa Geograficznego.

W 1945 roku obronił pracę doktorską, uzyskując tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jego zainteresowania koncentrowały się na archiwistyce, kartografii oraz geografii historycznej, w której to dziedzinie uzyskał tytuł docenta. Po pewnym czasie, w 1954 roku, został zwolniony z uczelni, jednakże w 1956 roku powrócił do pracy akademickiej.

W 1957 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym na Katedrze Archiwistyki i Nauk Pomocniczych Historii Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uczestniczył aktywnie w pracach Komisji Historycznej oraz Komisji Atlasu Historycznego Polski w Polskiej Akademii Umiejętności. Jego dorobek obejmował także autorstwo atlasów szkolnych oraz map historycznych, co miało istotny wpływ na edukację w tych dziedzinach.

Jan Natanson-Leski zmarł i został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (kwatera SC6-10-28), pozostawiając po sobie znaczący ślad w polskiej nauce.

Publikacje

Jan Natanson-Leski jest autorem wielu znaczących dzieł, które znacząco wzbogaciły polskie piśmiennictwo historyczne. Poniżej przedstawiamy przegląd jego najważniejszych publikacji:

  • Dzieje granicy wschodniej Rzeczypospolitej. Cz. 1, Granica moskiewska w epoce jagiellońskiej (1922),
  • Atlas szkolny do dziejów średniowiecza (1928),
  • Italja za Rzeczypospolitej. Podziałka 1:4 000 000 (1929),
  • Epoka Stefana Batorego w dziejach granicy wschodniej Rzeczypospolitej (1930),
  • Atlas historyczny szkolny. Dzieje Polski nowożytnej (1931),
  • Szkolny atlas historyczny. Cz. 1: Dzieje starożytne (1932),
  • Atlas historyczny szkolny. Dzieje Europy nowożytnej (1934),
  • Zarys granic i podziałów Polski najstarszej. Mapa do pracy (1952),
  • Rozwój terytorialny Polski – tom 1 (1964).

Każda z tych książek odgrywa istotną rolę w historii badań nad dziejami Polski oraz jej granicami w różnych epokach.

Przypisy

  1. Jan WiktorJ.W. Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018 r., s. 198, ISBN 978-83-233-4527-5.

Oceń: Jan Natanson-Leski

★★★★★
Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:10