Urszula Augustyniak


Urszula Anna Augustyniak, która przyszła na świat 8 kwietnia 1950 roku w Warszawie, jest uznawana za znaczącą postać w polskim świecie akademickim.

Jako historyk, jej prace są cenione wśród naukowców i studentów. Pełni rolę profesora nauk humanistycznych oraz jest profesorem zwyczajnym w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

Urszula Augustyniak jest wybitną postacią w dziedzinie historii kultury, której osiągnięcia naukowe mają duże znaczenie w polskim środowisku akademickim. W 1973 roku zakończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim, specjalizując się w historii. W roku 2000 otrzymała tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych, co podkreśla jej wysoki status naukowy.

W zakresie jej działalności akademickiej, w latach 1991–1993 pełniła funkcję prodziekana ds. dydaktycznych na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Jest także aktywną członkinią Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk. W Instytucie Historycznym UW kieruje Katedrą Kultury Staropolskiej, gdzie prowadzi badania nad zagadnieniami kultury w Polsce w okresie nowożytnym.

W 2016 roku została wybrana na członka Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, co daje jej możliwość wpływania na rozwój polskiej nauki w kadencji 2017–2020. Dokonania Urszuli Augustyniak zostały docenione, a w 2010 roku otrzymała Krzyż Oficerski Orderu „Za Zasługi dla Litwy”, co świadczy o jej międzynarodowym uznaniu oraz wkładzie w rozwój nauki.

Ważniejsze publikacje

Urszula Augustyniak jest autorką licznych znaczących publikacji, które przyczyniły się do rozwoju badań historycznych w Polsce. Jej dzieła są przykładem głębokiej analizy historycznej oraz trafnych spostrzeżeń dotyczących różnych aspektów polskiej kultury i historii.

  • Informacja i propaganda w Polsce za Zygmunta III (1981),
  • Koncepcje narodu i społeczeństwa w literaturze plebejskiej od końca XVI do końca XVII wieku (1989),
  • Testamenty ewangelików reformowanych w Wielkim Księstwie Litewskim (1992),
  • Wazowie i „królowie rodacy”: studium władzy królewskiej w Rzeczypospolitej XVII wieku (1999),
  • Dwór i klientela Krzysztofa Radziwiłła (1585–1640): mechanizmy patronatu (2001),
  • W służbie hetmana i Rzeczypospolitej: klientela wojskowa Krzysztofa Radziwiłła (1585–1640) (2004),
  • Historia Polski 1572–1795 (2008).

Przypisy

  1. Wyniki wyborów [online], ck.gov.pl, 21.11.2016 r. [dostęp 24.11.2016 r.]
  2. Apdovanotų asmenų duomenų bazė. lrp.lt. [dostęp 08.05.2015 r.]

Oceń: Urszula Augustyniak

Średnia ocena:4.58 Liczba ocen:9