Eugeniusz Ilmużyński to postać o znaczącym dorobku w dziedzinie leśnictwa. Urodził się 17 grudnia 1898 roku w Warszawie, a zmarł 21 stycznia 1976 roku, również w stolicy Polski.
Jego wkład w rozwój leśnictwa w Polsce jest niezaprzeczalny, szczególnie jako profesor SGGW, gdzie przyczynił się do kształcenia wielu specjalistów w tej dziedzinie.
Życiorys
Eugeniusz Ilmurzyński urodził się w rodzinie robotniczej, co miało znaczący wpływ na jego późniejsze życie i wybory zawodowe. W 1916 roku ukończył szkołę średnią w Warszawie, a dwa lata później rozpoczął pracę jako praktykant w lasach majątku Złoty Potok. Jego kariera akademicka zyskała przyspieszenie, gdy studiował na Wydziale Leśnym SGGW, gdzie w 1922 roku uzyskał dyplom inżyniera leśnika, stając się jednym z pierwszych absolwentów tej uczelni (dyplom nr 5).
Po zakończeniu studiów pracował w administracji lasów państwowych, początkowo na stanowisku adiunkta w nadleśnictwach Sieraków, Połajewo i Grodzisko. W latach 1923–1926 podjął pracę jako nauczyciel w Państwowej Szkole dla Leśniczych w Zagórzu. W 1926 roku został mianowany nadleśniczym Nadleśnictwa Popioły. Jego kariera w administracji publicznej rozwijała się dynamicznie: w 1934 roku objął stanowisko kierownika Oddziału Hodowli i Ochrony Lasu w Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu, a od 1939 roku pracował jako inspektor w Dyrekcji Naczelnej Lasów Państwowych (DNLP).
Okres okupacji przyniósł wiele zmian; Ilmurzyński pracował jako sekretarz nadleśnictwa, a po zakończeniu Powstania Warszawskiego przekształcił swoją rolę w robotnika leśnego. Po wojnie powrócił na stanowisko inspektora w DNLP, a w latach 1947–1949 pełnił funkcję naczelnika Wydziału Hodowli i Ochrony Lasu. W 1950 roku rozpoczął pracę w Instytucie Badawczym Leśnictwa, gdzie aż do 1965 roku kierował Zakładem Hodowli Lasu.
Równocześnie był związany ze Szkołą Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, gdzie w 1946 roku został adiunktem w Katedrze Ogólnej Hodowli Lasu. Z czasem awansował na wykładowcę, a w latach 1958–1969 był Kierownikiem Katedry Szczegółowej Hodowli Lasu. W 1968 roku zorganizował w Polsce pierwsze Studium Podyplomowe Hodowli Lasu i przez dwa lata pełnił funkcję jego kierownika.
Jego osiągnięcia naukowe zostały uhonorowane tytułem docenta w 1954 roku, a w 1961 obronił doktorat. W 1963 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1969 roku profesorem zwyczajnym. Chociaż przeszedł na emeryturę w 1969 roku, nie przestał angażować się w działalność akademicką, pozostając aktywnym wykładowcą w studiach podyplomowych oraz promotorem prac dyplomowych i rozpraw doktorskich na SGGW.
Dorobek naukowy
Był opiekunem i recenzentem wielu rozpraw doktorskich oraz habilitacyjnych, a także jego kierownictwo doprowadziło do powstania około 90 prac magisterskich w zakresie hodowli lasu.
Jego dorobek naukowy to ponad 50 publikacji oraz przeszło 30 dokumentacji naukowo-technicznych, które pozostały nieopublikowane, a które koncentrują się na dziedzinie hodowli lasu.
Był także koordynatorem licznych projektów badawczych dotyczących pielęgnacji lasu, których realizacja miała miejsce w krajach RWPG. Ponadto, organizował wiele konferencji zarówno krajowych, jak i międzynarodowych, co przyczyniło się do wymiany wiedzy w tej dziedzinie.
Reprezentował Polskę podczas światowych kongresów leśnictwa, uczestniczył w konferencjach IUFRO oraz brał udział w posiedzeniach FAO i RWPG, co podkreśla jego znaczący wkład w międzynarodowe środowisko naukowe.
Był także honorowym członkiem Komitetu Nauk Leśnych PAN oraz członkiem redakcji wielu publikacji, takich jak Sylwana, Prace IBL, Folia Forestalia Polonica i Las Polski.
Działalność polityczna i społeczna
Eugeniusz Ilmurzyński angażował się w działalność polityczną i społeczną, pełniąc różnorodne funkcje. Był istotnym aktywistą w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), co podkreśla jego wpływ na krajowe życie polityczne. Dodatkowo, współpracował przy organizacji Stowarzyszenia Inżynierów i Technologów Leśnictwa i Drzewnictwa (SITLiD).
W ciągu swojej kariery, Ilmurzyński był także wieloletnim członkiem zarządów głównych SITLiD oraz Polskiego Towarzystwa Leśników (PTL), co świadczy o jego zaangażowaniu i wiedzy w dziedzinie leśnictwa oraz technologii drzewnej.
Odznaczenia i wyróżnienia
W życiu oraz działalności Eugeniusza Ilmurzyńskiego przyznawano mu liczne odznaczenia i nagrody, które są świadectwem jego wkładu w rozwój różnych dziedzin. Wśród odznaczeń państwowych, można wymienić:
- srebrny Krzyż Zasługi (1946),
- złoty Krzyż Zasługi,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- medal 10-lecia Polski Ludowej (1955).
Oprócz odznaczeń, Eugeniusz Ilmurzyński otrzymał także szereg nagród oraz wyróżnień. Do najważniejszych zalicza się:
- nagroda indywidualna I stopnia Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego,
- nagroda Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki,
- dyplom Departamentu Rolnictwa Rządu USA.
Przypisy
- Ilmurzyński Eugeniusz. [w:] Encyklopedia PWN [on-line]. PWN. [dostęp 23.06.2024 r.]
- S Bellon. Wspomnienie pośmiertne o prof. drze Eugeniuszu Ilmurzyńskim. „Sylwan”. 06.1976 r., s. 74-77.
- M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387.
- M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 221.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Jacek Gajewski (fizyk) | Alina Brodzka-Wald | Juliusz Wilhelm Brühl | Barbara Gwiazdowska | Marek Demiański | Hanna Geremek | Lucjan Böttcher | Paweł Sowiński (historyk) | Urszula Augustyniak | Józef Sigalin | Paweł Wawrzyński | Stefania Wilczyńska | Alicja Korcz | Jerzy Cynk | Andrzej Półtawski | Helena Merenholc | Barbara Poloczkowa | Barbara Jadwiga Groniowska | Halina Szczepanowska | Kazimierz FajansOceń: Eugeniusz Ilmurzyński