I Zbór Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w Warszawie

---

Charakterystyka

Jednostka organizacyjna, jaką jest zbór, stanowi kluczowy element struktury Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan, który wpisuje się w szerszą grupę Kościołów ewangelikalnych. W ramach tego ruchu religijnego, każdy zbór ma swoje unikalne cechy oraz zasady działania, które są zgodne z ogólnymi wartościami i przekonaniami ewangelikalnymi.

Historia

Okres do końca II wojny światowej

Historia wspólnoty sięga lat dwudziestych XX wieku, kiedy to w budynku przy ul. Targowej 84, a później 82, zaczęto organizować nabożeństwa ewangeliczne. Zbór dynamicznie się rozwijał, a liczba członków przekroczyła setkę. Funkcję przełożonego objął Ludwik Szenderowski (senior), prezydent Związku Ewangelicznych Chrześcijan. W latach 1937-1938 wspólnotę wsparł dr Mojżesz Gitlin, znany kaznodzieja i teolog, który przyłączył do zbora grupę nawróconych Żydów.

W 1937 roku otwarto międzywyznaniową szkołę biblijną, której siedziba mieściła się przy ul. Targowej 15. Rok później siedzibę zbora i szkołę przeniesiono na ul. Szeroką 26, gdzie nabożeństwa odbywały się nawet w czasie II wojny światowej. W trudnym okresie wojny zborem zarządzał Jan Mańkowski. Niestety, kaplica na ul. Szerokiej 26 została zniszczona podczas powstania warszawskiego.

Okres Polski Ludowej

Pierwsze powojenne nabożeństwo miało miejsce 6 stycznia 1946 roku. Odbyło się w prywatnym mieszkaniu Ludwika Szenderowskiego (juniora) przy ul. Czynszowej na Pradze, gdzie wzięło udział jedynie sześć osób. Kolejne spotkania przyciągały coraz większą liczbę wiernych. Kiedy liczba uczestników wzrosła do 50-60, zaczęto poszukiwania nowego budynku na nabożeństwa.

Jeszcze w 1946 roku udało się wyremontować i otworzyć kaplicę przy ul. Targowej 71. Wspólnota rozwijała swoje działania, tworząc chór oraz szkołę niedzielną dla dzieci. W tym okresie prowadzeniem zboru zajmowali się Ludwik Szenderowski junior oraz Franciszek Więckiewicz. Jednak w 1950 roku zaczęły się represje komunistyczne, które doprowadziły do aresztowań przywódców Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego, do którego należał zbór. Władze zamknęły kaplicę, a po dwóch latach represje ustały, lecz odbudowa budynku przy ul. Targowej 71 okazała się niemożliwa.

Zamiast tego zbór, w tym czasie połączony z wolnymi chrześcijanami, otrzymał lokal przy al. Jerozolimskich 99/37. Przez pewien czas zarządzanie wspólnotą sprawował Franciszek Więckiewicz we współpracy ze Stanisławem Krakiewiczem. W 1969 roku Związek Kościołów Ewangelickich przekazał nowo wybudowaną kaplicę przy ul. Zagórnej 10 w trwały zarząd zborowi, którego przełożonym został Stanisław Krakiewicz, a później pastor Tadeusz Jarosz.

Sytuacja po rozwiązaniu ZKE

Po rozwiązaniu Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w budynku na ul. Zagórnej przez kilka lat funkcjonował Zbór Wolnych Chrześcijan, obok Zboru Ewangelicznych Chrześcijan.

Działalność

Rodzaj nabożeństw organizowanych przez wspólnotę charakteryzuje się prosta i przystępna forma. W ich trakcie odbywają się kazania, które są oparte na Biblii, a także wspólne śpiewy i modlitwy.

W niedziele, podczas nabożeństw, dzieci biorą udział w zajęciach Szkoły Niedzielnej, co umożliwia im zdobywanie wiedzy o wierzeniach w przyjaznej atmosferze.

Działaniami naszej Wspólnoty zarządza Rada Zboru, która pełni kluczową rolę w podejmowaniu decyzji. Najwyższą instytucją w Zborze jest Ogólne Zebranie Członków, na którym między innymi dokonuje się wyboru pastora oraz członków Rady Zboru.

Obecnie pastorem Zboru jest Sławomir Foks, który pełni tę ważną rolę, prowadząc wspólnotę w duchu jedności i zrozumienia.

---

Oceń: I Zbór Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w Warszawie

---