Stefan Weychert

---

Życiorys

Stefan Weychert przyszedł na świat w rodzinie inżyniera Stefana Jerzego (1876–1964) oraz Wandy z Knoffów (zm. 1937). Po ukończeniu I Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie w 1930 roku, w 1937 roku zrealizował studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. Już podczas nauki, od 1934 roku, podjął pracę w Katedrze Technologii Chemicznej Nieorganicznej, prowadzonej przez prof. Józefa Zawadzkiego. Po zakończeniu edukacji, pozostał na uczelni i rozpoczął działalność jako asystent.

W trakcie II wojny światowej, razem z profesorem Zawadzkim, zaangażował się w organizację Wyższej Szkoły Technicznej, gdzie pełnił rolę wykładowcy. W tym okresie działał w konspiracji i był członkiem Armii Krajowej, biorąc udział w powstaniu warszawskim.

Po wojnie, Weychert zaangażował się w odbudowę gmachów Wydziału Chemicznego oraz był jednym z pierwszych prowadzących wykłady. Uzyskał stanowisko adiunkta, a w 1949 roku obronił doktorat na podstawie pracy pt. „Studia nad otrzymywaniem wysokoprocentowego technicznego podchlorynu wapniowego”. Po śmierci profesora Zawadzkiego w 1951 roku, objął kierownictwo Katedry Technologii Chemicznej Nieorganicznej. W 1956 roku uzyskał tytuł docenta, a w 1957 roku został profesorem nadzwyczajnym.

W latach 1958–1960 pełnił funkcję dziekana Wydziału Chemicznego Politechniki Warszawskiej, a od 1970 roku był dyrektorem Instytutu Chemii Ogólnej i Technologii Nieorganicznej. Przez długi czas działał w zarządzie Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego, a w 1978 roku został jego członkiem honorowym. Dodatkowo, należał do Polskiego Towarzystwa Chemicznego.

W 1973 roku, za opracowanie mechanizmu kontaktowego utleniania dwutlenku siarki oraz uzyskanie niskotemperaturowego katalizatora wanadowego, otrzymał wraz z zespołem nagrodę Sekretarza Naukowego PAN. W 1974 roku zdobył zespołową Nagrodę Państwową I stopnia za unowocześnianie i intensyfikację produkcji kwasu siarkowego, a w 1976 roku przyznano mu nagrodę specjalną prezesa PAN oraz ministra nauki, szkolnictwa wyższego i techniki za wkład w czynności związane z wytwórniami kwasu siarkowego o zdolności jednostkowej 300t/r – dotyczące opracowania technologiczno-konstrukcyjnego. Ponadto, publikacja zatytułowana „Opracowanie metod wyznaczania danych kinetycznych dla wartościowania katalizatorów oraz projektowania i optymalizacji procesów kontaktowych” zdobyła nagrodę Sekretarza Naukowego PAN w 1976 roku.

W 1980 roku Weychert był jednym z współorganizatorów NSZZ „Solidarność” na Politechnice Warszawskiej. Na emeryturę przeszedł w 1982 roku. Był mężem Wandy z Żelewskich (1912–2011). Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim (sektor AL1-1-35).

---

Oceń: Stefan Weychert

---