Eugenia Sokolnicka

Nauka i edukacja

Eugenia Sokolnicka (z domu Kutner), znana również jako Eugénie Sokolnicka, była osobą o niezwykłym dorobku intelektualnym i znaczących osiągnięciach w dziedzinie psychoanalizy. Urodziła się 14 czerwca 1876 roku w Warszawie, a swoje życie zakończyła 19 maja 1934 roku w Paryżu.

Sokolnicka była nie tylko wybitną psycholog, lecz także współzałożycielką Société psychanalytique de Paris, stowarzyszenia, które odegrało kluczową rolę w rozwoju psychoanalizy we Francji. Jej prace oraz wkład w rozwój tej dziedziny nauki mają istotne znaczenie zarówno w Polsce, jak i we Francji.

Życiorys

Urodziła się jako córka warszawskiego urzędnika bankowego, Maurycego Kutnera, oraz Pauliny Flejszer (1846–1929). W jej rodzinie znalazł się także brat Aleksander, a także siostry, Wanda i Franciszka, która prowadziła szkołę gimnastyki rytmicznej. Edukację rozpoczęła na wydziale przyrodniczym Uniwersytetu Paryskiego, gdzie uczęszczała na wykłady Pierre Janeta w Collège de France.

W roku 1911 rozpoczęła studia w klinice Burghölzli w Zurychu, gdzie miała zaszczyt być pod opieką Carla Gustava Junga. Dwa lata później, w 1914 roku, udała się do Wiednia, gdzie przez dwanaście miesięcy brała udział w analizie osobistej prowadzonej przez Sigmunda Freuda. W tym czasie wzięła także udział w spotkaniach Wiedeńskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego, osiągając status członka tej organizacji w 1916 roku. Następnie przeniosła się do Monachium, a stamtąd wróciła do Warszawy.

W 1920 roku kontynuowała swoją analizę u Sándora Ferencziego w Budapeszcie, a także wzięła udział w VI Międzynarodowym Kongresie Psychoanalitycznym, który odbył się w Hadze. Po powrocie do Paryża w 1921 roku, wzięła aktywny udział w organizacji ruchu psychoanalitycznego. Razem z Rudolphem Loewensteinem, kształtowała i wspierała pierwsze pokolenie francuskich psychoanalityków, w tym takie postacie jak René Laforgue, Édouard Pichon oraz Sophie Morgenstern.

Przez krótki czas pracowała w Szpitalu Sainte-Anne, lecz w 1923 roku utraciła pracę, gdyż nowy dyrektor kliniki, Henri Claude, odrzucał terapeutów, którzy nie posiadali wykształcenia medycznego. Dodatkowo, jej życie osobiste było równie burzliwe, gdyż 27 października 1903 roku poślubiła Michała Sokolnickiego (1880–1967), a ich małżeństwo zakończyło się około 1916 roku.

Mieszkała przy 30 rue Chevert w Paryżu, gdzie miała bliskie relacje z dyplomatą Władysławem Baranowskim. Niestety, jej życie zakończyło się tragicznie; 19 maja 1934 roku popełniła samobójstwo, odkręcając gaz w swoim mieszkaniu. Jej ostatnia droga prowadziła do Cimetière parisien de Bagneux, gdzie została pochowana 26 maja.

Wybrane prace

Oto wybrane publikacje Eugenii Sokolnickiej, które stanowią znaczący wkład w dziedzinie psychoanalizy oraz opisują różnorodne aspekty dotyczące nerwic i ich diagnozy.

  • Analyse einer infantilen Zwangsneurose. Internationale Zeitschrift für Psychoanalyse 6, s. 228–241, 1920,
  • On the diagnosis and symptomatology of the psycho-analytical theory of the neuroses. Résumé des actes du 6ème Congrès de l’IPA, La Haye, 8-12 septembre 1920 s. 355-356,
  • Analysis of an Obsessional Neurosis in a Child. International Journal of Psycho-Analysis 3, s. 306-319, 1922,
  • Quelques problèmes de technique psychanalytique. Revue Française de Psychanalyse 3 (1), s. 1–49, 1929,
  • Le dynamisme des névroses et la psychanalyse. Prophylaxie mentale, s. 417–425, 1931,
  • Sur un cas de guérison rapide. Revue Française de Psychanalyse 5 (3), s. 440, 1932,
  • À propos de l’article de M. René Laforgue. Revue Française de Psychanalyse 6, s. 361–363, 1933.

Przypisy

  1. Nécrologie. Le Temps 26.05.1934 r.
  2. Liste des Membres de l′Association Psychanalitique Internationale. Revue Française de Psychanalyse 7 (1), 1934 s. 167.
  3. Poszukiwanie rodzin. Kurier Warszawski nr 227 (18.08.1914) s. 3.
  4. Cmentarz Stare Powązki: PAULINA KUTNEROWA, [dostęp 15.05.2020 r.]

Oceń: Eugenia Sokolnicka

★★★★★
Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:13