Shlomo Dykman

W 1935 roku Dykman zadebiutował jako tłumacz literacki, koncentrując się na przekładach z języka hebrajskiego na polski. W 1939 roku zyskał uznanie dzięki publikacji polskich tłumaczeń wszystkich wierszy Chajma Nachmana Bialika, co w znaczący sposób wzbogaciło polski krajobraz literacki tego okresu.

Kiedy wybuchła II wojna światowa, Dykman znalazł się w ZSRR, gdzie osiedlił się w Bucharze. Tam kierował nauczaniem języka hebrajskiego, co świadczy o jego zaangażowaniu w popularyzację kultury i języka żydowskiego. Niestety, w 1944 roku, jego los uległ drastycznej zmianie, kiedy to został aresztowany przez NKWD. Oskarżono go o działalność syjonistyczną oraz kontrrewolucyjną. Po brutalnych przeżyciach, początkowo skazany na śmierć, ostatecznie otrzymał dziesięć lat ciężkich robót w kopalni węgla w północnym Uralu.

Po wielu niepowodzeniach, Dykman powrócił do Warszawy w 1957 roku. Trzy lata później podjął decyzję o emigracji do Izraela, gdzie osiedlił się w Jerozolimie. Jego osiągnięcia jako tłumacza obejmują wiele znaczących przekładów z łaciny i greki na hebrajski. Dykman otrzymał liczne nagrody, w tym nagrodę im. Czernichowskiego w 1961 roku oraz Izraelską Nagrodę ministra Edukacji „Izrael Prize” w 1965 roku, przyznaną pośmiertnie. Jego prace pozostają inspiracją dla kolejnych pokoleń tłumaczy i miłośników literatury.