Stanisław Lentz

---

Życiorys

Stanisław Lentz był utalentowanym artystą, który swoje pierwsze kroki na polu sztuki stawiał w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie nauczył się od wybitnych profesorów, takich jak Feliks Szynalewski oraz Izydor Jabłoński w latach 1877–1879. Po zakończeniu nauki w Krakowie podjął dalsze studia w Warszawie w Klasie Rysunkowej prowadzonej przez Wojciecha Gersona.

W miarę rozwoju jego kariery, artysta wyjechał za granicę, gdzie doskonalił swoje umiejętności. Uczył się m.in. w akademii monachijskiej, pod kierunkiem Sandora Wagnera oraz Gyuli Benczura w latach 1879–1884, w specjalności Naturklasse. Dalsza edukacja Lentz’a miała miejsce w paryskiej Académie Julian pomiędzy rokiem 1884 a 1887.

Po powrocie do Warszawy, Lentz zaczął współpracować z różnymi czasopismami, a jego ilustracje znalazły miejsce w publikacjach takich jak: „Kłosy” w latach 1887–1890, „Tygodnik Ilustrowany” w okresach 1887–1898, 1905–1906 oraz 1909–1910, a także „Kurier Codzienny” w latach 1890–1891. W roku 1888 artysta został przyjęty do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych jako członek rzeczywisty, a dwa lata później, w roku 1910, do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”.

Lentz był również zapalonym podróżnikiem, a jego wyjazdy do takich miast jak Berlin, Paryż, Madryt oraz Normandia miały miejsce w latach 1896–1900. Warto zaznaczyć, że w latach 1903–1914 (z wyjątkiem 1904) każdorazowo spędzał lato w Scheveningen w Holandii, co miało znaczący wpływ na jego twórczość.

W 1909 roku artysta został profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, a w tym samym czasie objął stanowisko dyrektora tej placówki, funkcję którą pełnił aż do swojej śmierci w 1920 roku. Wśród jego uczniów znalazł się także Natan Korzeń, co świadczy o jego znaczącym wpływie na przyszłe pokolenia artystów.

Lentz zmarł na skutek choroby serca, a jego ostatnia droga prowadziła na cmentarz Stare Powązki, gdzie został pochowany w kwaterze 32 wprost-3-25.

Wystawy

Prace artysty były prezentowane na rozmaitych wystawach zarówno w Polsce, jak i za granicą, obejmując takie miasta jak Berlin, Wiedeń, Monachium, Paryż, Petersburg, Londyn, Antwerpia oraz Wenecja.

W ramach indywidualnych wystaw, jego dzieła miały swoje miejsce w:

• Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych (1916, 1917, 1921),
• Instytut Propagandy Sztuki (1933),
• Muzeum Narodowe w Warszawie (1976).

W 1894 roku artysta odebrał srebrny medal na wystawie sztuki współczesnej we Lwowie za Portret Adolfa Święcickiego. Natomiast w 1900 roku, podczas Powszechnej Wystawy w Paryżu, otrzymał wyróżnienie za estetyczne walory swojego dzieła Portret Mieczysława Frenkla.

W 1895 roku obraz Vierzehntak (Wypłata robotnikom) zdobył III nagrodę w malarskim konkursie TZSP, a w 1904 roku dzieło Wilki morskie z Scheveninger zostało uhonorowane II nagrodą TZSP.

Tematyka i styl prac

Początkowo twórczość Stanisława Lentza była kształtowana pod silnym wpływem szkoły monachijskiej, co miało miejsce do około 1890 roku, kiedy to dostrzegano również wpływ nurtu kolorystycznego. Artysta jako karykaturzysta uchwycił w swoich pracach codzienne, żywe epizody z życia stolicy Polski – Warszawy.

W swoich obrazach, które można zaklasyfikować jako sceny rodzajowe, Lentz podejmował tematy związane z kulturą żydowską. Przykładami takich dzieł są „Przekupień żydowski” oraz „Żydzi handlujący starzyzną”. Jego zainteresowania artystyczne zostały także ukierunkowane przez burzliwe wydarzenia rewolucyjne w Królestwie Polskim w 1905 roku oraz fascynację ruchem robotniczym, co zaowocowało obrazami o tematyce proletariackiej.

Najistotniejszym elementem jego twórczości pozostawało malarstwo portretowe, które charakteryzowało się wyrazistym oddaniem osobowości modela, a także syntetyczną formą, często utrzymaną w ciemnych tonacjach monochromatycznych oraz szerokimi pociągnięciami pędzla. Od roku 1915 artysta odkrył malarstwo holenderskie, z szczególnym uwzględnieniem wpływów twórczości Fransa Halsa.

W ostatnich latach swojej twórczości Lentz zajął się również tematyką legionową, co wzbogaciło jego artystyczny dorobek o nowe, świeże wątki.

---

Oceń: Stanisław Lentz

---