Włodzimierz Szomański

---

Życiorys

„Ukończył wyspecjalizowane studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu w 1971 roku, a następnie rozpoczął pracę jako nauczyciel wychowania muzycznego w X Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu. Prowadził również działalność jako instruktor muzyczny we wrocławskich zespołach estradowych. W latach 1974–1982 był członkiem chóru Cantores Minores Wratislaviensis, który był pod kierownictwem Edmunda Kajdasza.

Od 1978 roku stał na czele zespołu Spirituals Singers Band, który początkowo funkcjonował jako grupa wokalno-instrumentalna, a później przekształcił się w formację występującą jedynie w składzie wokalnym, specjalizującą się w wykonaniach a cappella oraz przy akompaniamencie orkiestry. Zespół, którym zarządzał Szomański, charakteryzował się bogatym repertuarem, obejmującym różnorodne gatunki muzyczne, takie jak negro spirituals, gospel, jazzowe standardy, evergreeny oraz kolędy i pieśni religijne. Dodał również wiele własnych kompozycji i aranżacji, które zespół prezentował podczas występów.

Z Spirituals Singers Band brał udział w licznych festiwalach w Polsce i za granicą, między innymi na Jazz Jamboree, Wratislavia Cantans, Złotej Tarce oraz na festiwalu w Sopocie.

W swoim dorobku artystycznym był także autorem muzyki do przedstawień teatralnych granych na deskach wrocławskich teatrów, w tym m.in. „Ptak Cis” (1987) oraz „Pociąg do Betlejem, czyli 715 zaginął” (1993), napisanym do słów Joanny Kulmowej. Dodatkowo stworzył muzykę do „Pana Cogito wędrowca” (1990) według Zbigniewa Herberta, „Nocy Walpurgii albo kroków komandora” (1990) Wieniedikta Jerofiejewa oraz „Poskromienia złośnicy” (1995) Williama Szekspira. W swoich kompozycjach sięgnął również po „Okno na parlament” (1995) Raya Cooney’a.

Do najbardziej znaczących jego dzieł należy „Honorificabilitudinitatibus”, stworzona z okazji obchodów tysiąclecia Wrocławia w 2000 roku, oraz „Missa gospel’s” (2001), czy „Jutrznia gospel’s” (2004). Inne ważne utwory to „Madonny Jana Pawła II” (2006) i „Litania do Św. Polskich – Santo Subito”. W 2013 roku został wyróżniony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, który nadano mu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „za wybitne zasługi dla promocji kultury polskiej, szczególnie chrześcijańskiej, w kraju i poza jego granicami”.

Tragicznie zmarł na skutek obrażeń odniesionych w czasie wypadku samochodowego, do którego doszło, gdy podróżował ze swoim zespołem do Siedlec na zaplanowany koncert. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu, gdzie został pochowany 10 maja 2014 roku.

---

Oceń: Włodzimierz Szomański

---