Piotr Kuncewicz

---

Życiorys

Piotr Kuncewicz, prominentny polski pisarz i poeta, swoje studia rozpoczął w latach 1952–1956 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Doktorat uzyskał w 1961 roku, w którym to roku zaprezentował pracę poświęconą liryce Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, defendując ją na Uniwersytecie Warszawskim.

W okresie od 1959 do 1967 był adiunktem w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. W 1965 roku stał się członkiem Związku Literatów Polskich, a także przez długie lata, od 1990 do 2003, pełnił funkcję prezesa tego stowarzyszenia. W tym czasie zmagał się z rywalizacją ze Stowarzyszeniem Pisarzy Polskich.

W latach 1969–1971 pracował jako kierownik literacki Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, a w latach 1971–1973 uczył w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Po 1973 roku skoncentrował się na twórczości literackiej, pisząc wiele istotnych dzieł, wśród których szczególnie wyróżnia się wielotomowa panorama literatury polskiej titled „Agonia i nadzieja” (1991–1994).

W 2005 roku prezentował swoją wizję kulturowej oraz historycznej Europy w książce „Legenda Europy”. Dodatkowo, w 2004 roku otrzymał zaszczytne wyróżnienie, zostając wybranym na Wielkiego Mistrza Wielkiego Wschodu Polski.

Jego literatura była wieloaspektowa i obejmowała różnorodne tematy, od historii po filozofię, a także religioznawstwo i socjologię. Był także zainteresowany ezoterycznymi dziedzinami wiedzy, a jego fascynacje dotyczyły również historii Ziemi oraz Wszechświata. Warto również dodać, że w obszarze biologii i medycyny posiadał znaczną wiedzę.

Za swoje osiągnięcia literackie otrzymał m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski w 2002 roku oraz zdobył Nagrodę Kisiela (1990) i literacką nagrodę imienia Władysława Reymonta (1994). Piotr Kuncewicz pisał również felietony, którym nadano przestrzeń w miesięczniku „Czwarty Wymiar”.

Finałem jego życiowej drogi była działalność, która zakończyła się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, gdzie spoczywa w Kwaterze B 19, rząd 6, grób 30. Dodatkowo, warto podkreślić, że był siostrzeńcem znanego Jerzego Kuncewicza.

Dzieła

Piotr Kuncewicz ma na swoim koncie szereg znaczących dzieł, które odgrywają ważną rolę w polskiej literaturze. Oto niektóre z nich:

• Szumy, 1967,
• Samotni wobec historii, 1967,
• Antyk zmęczonej Europy, 1982,
• Grochowiak, 1976,
• Cień ręki, 1977,
• W poszukiwaniu niecodzienności, 1979,
• Dęby kapitolińskie, 1970,
• Zamieć, 1972,
• Agonia i nadzieja: t. 1 Literatura od 1918 (1991), t. 2 Literatura od 1939 (1993), t. 3 Poezja polska od 1956, część 1 i 2 (1994),
• Nowa era dinozaurów. New Age, 1994,
• Leksykon polskich pisarzy współczesnych, t. 1 i 2, 1995,
• Goj patrzy na Żyda. Dzieje braterstwa i nienawiści od Abrahama po współczesność, Wydawnictwo Iskry 2000,
• Legenda Europy, 2005.

Dzieła te świadczą o głębokiej refleksji autora nad historią, kulturą i społeczeństwem, a ich różnorodność tematyczna czyni je istotnym elementem współczesnej literatury polskiej.

Upamiętnienie

W 2018 roku, na budynku usytuowanym przy ulicy Zgoda 13 w Warszawie, odsłonięto tablicę pamiątkową. To miejsce miało szczególne znaczenie, ponieważ właśnie tutaj mieszkał Piotr Kuncewicz.

---

Oceń: Piotr Kuncewicz

---