Michalina Chełmońska-Szczepankowska

---

Życiorys

Michalina Chełmońska-Szczepankowska, córka Stanisława Chełmońskiego, który pełnił rolę naczelnika stacji kolejowej w Mińsku Mazowieckim, była osobą o wybitnym dziedzictwie rodzinnym. Jej kuzynem był znany malarz Józef Chełmoński, a matką Jadwiga z Przystańskich. W młodości Michalina poświęciła się edukacji, studiując filologię polską, a w 1907 roku zdecydowała się na przeprowadzkę do Mińska Mazowieckiego.

Po uzyskaniu prawa do nauczania, rozpoczęła pracę jako nauczycielka w pensji Marii Grochowskiej. W latach 1912-1918 uczyła języka polskiego w żeńskim gimnazjum. W związku małżeńskim z Janem Szczepankowskim, który był kierownikiem w fabryce K. Rudzkiego, związała swoje życie prywatne z życiem zawodowym.

Prawdziwym przełomem w jej karierze zawodowej nastąpił po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Michalina objęła kierownictwo szkoły powszechnej w Rzakcie, a później w Stojadłach. Jej aktywność edukacyjna stała się jeszcze bardziej intensywna, gdy w 1924 roku zorganizowała szkołę we wsi Dłużka, a w kolejnych latach także w Budach Przytockich i Królewcu.

W 1928 roku, za swoje znaczne osiągnięcia, została uhonorowana Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości. Pomimo trudności zdrowotnych, związanych z jej ciężką pracą, po czterech latach, w 1932 roku, przeszła na emeryturę, a w uznaniu za długoletnią służbę nauczycielską otrzymała medal.

W czasie II wojny światowej angażowała się w tajne nauczanie, przekazując wiedzę z zakresu języka polskiego, rosyjskiego oraz niemieckiego. Jej działalność nie ograniczała się do nauczania; prowadziła także zakonspirowaną bibliotekę oraz aktywnie wspierała osoby prześladowane przez okupanta, co świadczy o jej odwadze i determinacji w trudnych czasach.

Twórczość

Michalina Chełmońska-Szczepankowska była niezwykle utalentowaną osobą, która z łatwością posługiwała się czterema językami obcymi, w tym rosyjskim, francuskim, niemieckim oraz łaciną. Jej zaangażowanie jako nauczyciela nie ograniczało się jedynie do edukacji; pisanie poezji stanowiło dla niej równie ważny element życia.

Debiut literacki Michaliny miał miejsce w 1909 roku, kiedy to w tygodniku Zorza pojawił się zbiór jej wierszy zatytułowany „Poranna rosa”. Rok później, w 1910 roku, księgarnia Michała Arcta wydała kolejny tomik, a mianowicie „Wiosną i latem”. W 1921 roku warszawska biblioteka im. Bolesława Prusa opublikowała zbiór wierszy zatytułowany „Piosenki z dziejów naszych”, w którym miały również swoje miejsce utwory Michaliny Chełmońskiej-Szczepankowskiej.

Oprócz tego, poetka była aktywną współpracowniczką rozmaitych wydawnictw, takich jak „Moje pisemko”, „Płomyka” czy „Płomyczka”. Jej wiersze były także publikowane w „Świerszczyku” oraz „Rycerzu Niepokalanej”. Michalina także tłumaczyła wiersze z języka rosyjskiego i francuskiego na polski, co z pewnością wzbogaciło polską literaturę.

W Mińsku Mazowieckim odbywa się coroczny Konkurs Recytatorski im. Michaliny Chełmońskiej – Szczepankowskiej, a w Słupnie poetka jest patronką Szkoły Podstawowej nr 2, co świadczy o jej znaczeniu w lokalnej społeczności oraz trwałym wpływie na młodsze pokolenia.

---

Oceń: Michalina Chełmońska-Szczepankowska

---