Olga Glinkówna to postać, która zapisała się na kartach historii polskiego tańca. Urodziła się 12 stycznia 1916 roku w Warszawie, gdzie rozpoczęła swoją artystyczną podróż.
W trakcie swojej kariery stała się nie tylko tancerką, ale także uznaną choreografką, co świadczy o jej wszechstronności oraz talentach artystycznych. Glinkówna zyskała prestiż jako pierwsza solistka Teatru Wielkiego w Warszawie, co wskazuje na jej niezwykłe umiejętności i profesjonalizm w dziedzinie tańca. Zmarła 16 lipca 2000 roku w Skolimowie, pozostawiając po sobie znaczący dorobek artystyczny.
Życiorys
Olga Glinkówna była niezwykle utalentowaną artystką, której życie i kariera obfitowały w znaczące osiągnięcia. Córka Wincentego, który zmarł w 1941 roku, zadebiutowała w 1936 roku na renomowanej scenie Teatru Wielkiego w Warszawie w przedstawieniu „Miłość czarodziejská”. Współpracowała z Polskim Baletem pod kierownictwem Feliksa Parnella, biorąc udział w igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 roku, a następnie odbyła tournée po Europie oraz Ameryce Północnej.
W okresie okupacji hitlerowskiej odważyła się występować w jawnych teatrach rewiowych, co było ogromnym aktem odwagi i determinacji. Po zakończeniu II wojny światowej, początkowo związana była z objazdową grupą Feliksa Parnella, by wkrótce stać się primabaleriną Opery Śląskiej w Bytomiu. Od 1950 roku była pierwszą solistką Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie miała okazję występować w wielu znakomitych produkcjach, takich jak „Straszny dwór”, „Pan Twardowski”, „Serenada”, „Harnasie”, „Suita hiszpańska”, „Swantewit”, „Coppélia”, „Romeo i Julia”, „Jezioro łabędzie”, „Halka”, „Zaczarowana oberża”, „Mandragora” oraz „Faust z Nocą Walpurgi”.
Ostatni raz zobaczyliśmy ją na scenie 22 listopada 1970 roku w „Jeziorze łabędzim”, a po zakończeniu kariery artystycznej skupiła się na choreografii, współtworząc realizację „Pana Twardowskiego” podczas pobytu na Kubie. W 1996 roku postanowiła zamieszkać w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie, gdzie cztery lata później zmarła.
Została pochowana na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w kwaterze 68A-2-14. Jej niezapomniane osiągnięcia na polskich scenach baletowych na zawsze pozostaną w pamięci miłośników sztuki.
Życie prywatne
Olga Glinkówna, znana postać w polskim środowisku artystycznym, była żoną utalentowanego tancerza Witolda Borkowskiego. W życiu osobistym pełniła także ważną rolę jako matka, wychowując swojego syna Mariana Glinki, który poszedł w ślady rodziców i zdobył uznanie jako aktor.
Ordery i odznaczenia
Olga Glinkówna jest osobą, która otrzymała wiele uznanych nagród i odznaczeń za swoje osiągnięcia.
- Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 11 lipca 1955,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej, otrzymany 19 stycznia 1955.
Przypisy
- a b c Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 18.10.2023 r.] .
- Michalik Gabriel: Hamlet w stanie spoczynku. Rzecz o Skolimowie. Wydawnictwo Iskry 2011 r., s. 235. [dostęp 12.05.2021 r.]
- Olga Glinkówna w Archiwum Teatru Wielkiego w Warszawie
- Olga Glinkówna w Polskiej Kronice Tańca
- M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wskazana jako Walentyna Olga Glinkówna.
- M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” - wskazana jako Glinkówna Walentyna Olga.
- Mała encyklopedia muzyki. Warszawa 1968 r., s. 352.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Maria Hryniewicz | Jerzy Mąkowski | Małgorzata Obłoza | Emilian Madey | Marcin Królikowski | Zbigniew Bieńkowski | Joanna Helena Szymańska | Marek Perepeczko | Sylwia Chutnik | Juliusz Karol Ostrowski | Andrzej Szalawski | Kordian Piwowarski | Stefan Kisielewski | Krzysztof Augustin | Rafał Paczkowski | Marcin Bronikowski | Dariusz Wnuk | Zofia Grabińska | Janina Róża Giedroyć-Wawrzynowicz | Aleksander CarmantrandOceń: Olga Glinkówna