Emilian Madey

---

Edukacja

Emilian Madey ukończył swoją edukację muzyczną z wyróżnieniem. Jego kariera akademicka rozpoczęła się w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie w 1999 roku otrzymał dyplom z kompozycji pod kierunkiem Mariana Borkowskiego oraz absolutorium z gry na fortepianie u Teresy Manasterskiej.

W tym samym roku Madey uzyskał także dyplom z wyróżnieniem z gry na fortepianie u Marka Drewnowskiego na Akademii Muzycznej im. Bacewiczów w Łodzi. Następnie, w 2004 roku, zdobył dyplom z wyróżnieniem z dyrygentury, kształcąc się pod okiem swojego ojca, Bogusława Madeya, również na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Oprócz formalnej edukacji, Madey doskonalił swoje umiejętności na licznych kursach prowadzonych przez uznanych wirtuozów, takich jak: Wilhelm Riekert, Niel Immelman, Naum Sztarkman, Roberto Pagano, Wiktor Mierzanow oraz Aldona Dvarionaite.

W 1989 roku zdobył II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Młodych Pianistów i Skrzypków im. Balysa Dvarionasa w Wilnie. Dwa lata później, w Paryżu, osiągnął Złoty Medal na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Claude Kahn’a. Również uzyskał wyróżnienia na dwóch Festiwalach im. Józefa Hofmanna w Nałęczowie, które miały miejsce w 1994 i 1996 roku.

Emilian Madey prowadził kursy mistrzowskie w Konserwatorium Ciurlionisa w Wilnie oraz na Suwŏn University, College of Music w Korei Południowej, dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniem z młodymi muzykami. Jego nagrania zostały pięciokrotnie nominowane do Nagrody Muzycznej Fryderyk w kategorii muzyka poważna, co świadczy o jego uznaniu w świecie muzyki.

Ważniejsze kompozycje

W twórczości Emiliana Madeya znajduje się wiele interesujących kompozycji, które zdecydowanie warto wyróżnić. Oto niektóre z jego najważniejszych dzieł:

• Melodia na fortepian (1983),
• Kanon na fortepian (1984),
• Dwa interludia na fortepian (1988),
• Chorał i Fuga na smyczki (1993),
• Nokturn na fortepian (1993),
• The Dream na gitarę amplifikowaną (1993),
• Dwa obrazy na gitarę amplifikowaną, chór i orkiestrę kameralną (1993-94),
• Preludium i Fuga na fortepian (1994),
• Corruptio optimi pessima na obój solo (1994),
• In Time of the Breaking of Nations [wersja I] na głos średni i zespół instrumentalny (1994),
• Agnus Dei na chór a cappella (1994),
• Piosenki do poezji Thomasa Hardy’ego na głos średni i fortepian (1994-95),
• In Time of the Breaking of Nations [wersja II] na głos i fortepian (1994),
• Fuga podwójna na wielką orkiestrę symfoniczną (1995-96),
• Frottola na tam-tam (1995),
• Elegia na flet, wiolonczelę i fortepian (1995),
• Allegro per 2 batterie ed alcuni strumenti (1995),
• Four Essays dla trzech perkusistów (1995),
• Fides Quarens Intellectum na fortepian (1995),
• Piosenki do poezji Roberta Herricka na głos średni i fortepian (1995),
• Concert Study na fortepian (1996),
• Introduzione e Toccata na dwie wiolonczele (1996),
• Rondo per voci ed alcuni strumenti (1996),
• Il Pezzo na klarnet (1996),
• Fuga w dawnym stylu na fortepian (1996),
• Preludium Aleksander Skriabin in memoriam na fortepian (1996),
• Etiuda koncertowa Sergiej Rachmaninow in memoriam na fortepian (1996),
• Trzy pieśni romantyczne na fortepian (1996),
• Ruszaj z nami na wagary na głos średni i fortepian (1996),
• Astronomica na 2 orkiestry smyczkowe i perkusję (1997),
• Chorał na zespół instrumentów dętych blaszanych (1997),
• Sinfonietta per alcuni strumenti (1997),
• Agony for tape (1997),
• Ciacconetta na skrzypce (1997),
• Gdy słoneczko rankiem wschodzi na głos i fortepian (1997),
• Sapienti Sat na 2 flety i 4 tempelbloki (1998),
• Quasi una Fantasia na wiolonczelę i fortepian (1998),
• Variations for Twelve na zespół instrumentalny (1998),
• Concerto – Variazioni in tre movimenti na fortepian i orkiestrę (1999),
• Trzy preludia na fortepian (2000-2001),
• Corale na orkiestrę dętą (2002),
• Suita na wiolonczelę solo (2002).

Dyskografia

Oto przegląd działalności fonograficznej Emiliana Madeya, który obejmuje różnorodne projekty muzyczne. W jego dyskografii znajdują się zarówno utwory współczesnych kompozytorów, jak i klasyczne dzieła, co świadczy o bogactwie jego twórczości.

• Bogusław Madey – Metamorfozy – Wariacje na temat Paganiniego (Polskie Radio),
• Franciszek Lessel – II Koncert fortepianowy (Acte Préalable, płyta nominowana do Fryderyka 2000),
• Emilian Madey – Corruptio Optimi Pessima na obój, wykonawca: Filip Woniakowski – The New Polish Music Panorama IV Master and his pupils – 1 (Acte Préalable),
• Ludwig van Beethoven – III Koncert fortepianowy (Prior Musica),
• Portret/Portrait – dwupłytowy album solowy z dziełami różnych kompozytorów oraz utworami własnymi (Polskie Radio/Sony Music, płyta nominowana do Fryderyka 2004),
• Emilian Madey – Toccata na dwie wiolonczele, wykonawcy: Aleksandra Ohar, Mariusz Wysocki – Laboratory of Contemporary Music – 2004 (Acte Préalable, płyta nominowana do Fryderyka 2005),
• Władysław Szpilman – Concertino (Polskie Radio),
• Jan Sebastian Bach – Pedagogiczna literatura fortepianowa: z Notatnika Anny Magdaleny Bach, z Notatnika Wilhelma Friedemanna Bacha, Male Preludia (EPTA/Fundacja Bednarska),
• Piotr Moss – Portraits – Koncert na fortepian i orkiestrę (DUX, płyta nominowana do Fryderyka 2011 i 2012),
• Ignacy Feliks Dobrzyński – Dobrzyński (Overture to ‘Monbar’ • Piano Concerto • Symphony no.2 ‘Characteristic’) (Chandos, 2013).

Dzięki współpracy z różnymi artystami oraz podmiotami wydawniczymi, Madey zdobł wiele wyróżnień i przyczynił się do promocji polskiej muzyki zarówno na rynku krajowym, jak i międzynarodowym.

---

Oceń: Emilian Madey

---