Maria Hryniewicz

---

Życiorys

Maria Hryniewicz pochodziła z rodziny o bogatych tradycjach teatralnych. Jej ojcem był Piotr Hryniewicz – utalentowany aktor, reżyser oraz dyrektor teatrów, natomiast jej dziadkiem Władysław Krogulski – znakomity aktor i dyrygent. Co więcej, jej siostrą była również artystka, tancerka Rena (Regina) Hryniewicz. Wczesna edukacja Marii odbyła się w jednej z warszawskich pensji, gdzie równocześnie dziadek przygotowywał ją do przyszłej kariery aktorskiej.

Debiutancki występ Marii na scenie miał miejsce w 1916 roku w warszawskim Teatrze Małym. Po tym wydarzeniu, aż do 1918 roku, uczęszczała do Warszawskiej Szkoły Dramatycznej, jednocześnie zdobywając pierwsze doświadczenia w teatrze. Po dłuższej przerwie, która trwała od 1918 do 1919 roku, powróciła do zawodu aktorki, a jej działalność artystyczna w tym okresie koncentrowała się w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, gdzie występowała do 1922 roku.

Po pobycie w Krakowie Maria osiedliła się w Katowicach, gdzie grała w Teatrze Miejskim w latach 1922-1923, a następnie przeniosła się do Warszawy. Tam zagrała w Teatrze Rozmaitości w latach 1923-1924 oraz w Teatrze Narodowym między 1924 a 1925 rokiem. W 1926 roku związana była z Mieczysławem Winklerem, który także był aktorem oraz dyrektorem teatrów.

W kolejnych latach Maria występowała na scenach teatralnych w różnych miastach. Pracowała we Lwowie w Teatrze Miejskim w latach 1926-1927, a następnie przeniosła się do Lublina (1927-1928), kontynuując działalność w Warszawie w teatrach: Nowości w 1928 roku, Bagatela oraz Mała Kometa w 1931 roku. Po epizodach w Płocku (1929-1930), Grodnie, a także Łodzi (Teatr Popularny, 1933-1936), dołączyła do objazdowego Teatru Ziemi Kielecko-Radomskiej w latach 1936-1937. Następnie osiedliła się na stałe w stolicy, stając się członkinią zespołu Teatru Rozmaitości.

W trakcie drugiej wojny światowej prowadziła kawiarnię w Warszawie. Po Powstaniu Warszawskim została wzięta do niewoli i wywieziona do Niemiec. Po wojnie, w 1945 roku, Maria oraz jej mąż osiedli w Kielcach, gdzie pracowała na scenie Teatru im. Stefana Żeromskiego aż do swojego przejścia na emeryturę w 1966 roku. Około 1946 roku rozwiodła się z Mieczysławem Winklerem.

Filmografia

Filmografia Marii Hryniewicz obejmuje szereg znaczących ról w klasycznych produkcjach filmowych. Wśród jej osiągnięć znajdują się:

• Carska faworyta (1918),
• Ludzie bez jutra (1919) – gdzie wystąpiła jako córka prezesa teatrów,
• Tajemnica medalionu (1922) – wcieliła się w postać panienki z dworu,
• Rok 1863 (1922) – odegrała rolę Salomei Brynickiej.

---

Oceń: Maria Hryniewicz

---