Marian Witold Glinka, urodzony 1 lipca 1943 roku w Warszawie, to postać niezwykła w polskim świecie kultury. Jego życie zakończyło się 23 czerwca 2008 roku w tym samym mieście, w którym się urodził.
Był nie tylko aktorem, ale również utalentowanym kulturystą, co czyniło go jedną z bardziej rozpoznawalnych postaci w swoim czasie. Jego osiągnięcia w obu dziedzinach życia świadczą o jego pasji oraz zaangażowaniu w rozwój polskiej kultury i sportu.
Życiorys
Sportowiec
Marian Glinka spędził swoje młodzieńcze lata w powojennym Mokotowie. W wieku zaledwie 10 lat rozpoczął naukę w stołecznej szkole baletowej, co zainspirowało go do kariery w tańcu, a rodzice, związani z tą dziedziną, widzieli w nim przyszłego tancerza. W 1961 roku odniósł istotny sukces, zdobywając pierwsze miejsce w Ogólnopolskim Konkursie Tańca Klasycznego, występując z Iwoną Wakowską w tańcu Statkowskiego „Pieśń Wolności”.
W trakcie nieprzyjemnej ulicznej sprzeczki, jeden z asystentów Feliksa Stamma dostrzegł ówczesnego tancerza i zaproponował mu treningi bokserskie. Wkrótce po tym zaczął uprawiać zapasy, co z kolei doprowadziło go do zainteresowania kulturystyką. Trenował w klubie TKKF „Syrenka” i reprezentował jego barwy na różnorodnych zawodach kulturystycznych w Polsce w latach 60. XX wieku, w tym podczas mistrzostw, które odbyły się w Sopocie.
Stanisław Zakrzewski, redaktor i jeden z pionierów kulturystyki w Polsce, opisał go na początku lat 70. jako „czołowego kulturyście polskim w latach 1962–1970, posiadającym piękną sylwetkę”. Henryk Jasiak, autor dzieła dotyczącego historii polskiej kulturystyki, uważał Glinkę za „jednego z najbardziej utalentowanych kulturystów na początku lat 60.”. Jako trzykrotny Mistrz Polski w kulturystyce oraz pięciokrotny mistrz świata weteranów w sportach siłowych, pełnił także funkcję prezesa Ogniska TKKF „Błyskawica” w Warszawie – jednego z najbardziej tradycyjnych ośrodków kultury fizycznej w kraju.
Aktor
W 1963 roku Marian Glinka podjął decyzję o zakończeniu kariery sportowej i zapoczątkował studia aktorskie. W 1968 roku uzyskał dyplom z PWST w Warszawie, a jego debiut na scenie miał miejsce 28 stycznia 1968 roku. Przez wiele lat występował w różnych warszawskich teatrach, takich jak Teatr Ludowy (1968–1972), Teatr Komedia (1972–1975), Teatr Dramatyczny (1975–1983) oraz Teatr Nowy (1985–1987). Jego kariera obejmowała także występy w krakowskim Teatrze im. Słowackiego (1989–1991) oraz we Wrocławskim Teatrze Współczesnym (1994–1996). Od 1997 roku związał się z Teatrem Ateneum w Warszawie.
Jego debiut filmowy miał miejsce w komedii „Kochajmy syrenki” z 1966 roku, jednak zagrał tam jedynie mało znaczącą rolę, której nazwisko nie znalazło się w napisach końcowych. W repertuarze preferował komedie, a do połowy lat 80. grywał epizodyczne role, które potrafiły zapadać w pamięć. W kultowej produkcji „Ziemia obiecana” w reżyserii Andrzeja Wajdy jego pojawienie się, mimo braku dialogu, było zauważalne. W 1985 roku zagrał swoją jedyną główną rolę w filmie dla dzieci pt. „Tato, nie bój się dentysty”.
Mimo zaangażowania w aktorstwo nigdy nie zrezygnował z aktywności sportowej, regularnie ćwicząc na siłowni. Jego atuty fizyczne wykorzystywano również w rolach, które mu powierzano. Jak sam stwierdził w 1988 roku w wywiadzie dla Atlety, został zaszufladkowany jako sportowiec, co uniemożliwiło mu zdobycie statusu gwiazdy, na miarę takich ikon jak Schwarzenegger. Oprócz pracy w teatrze, występował także w audycji „Podwieczorek przy mikrofonie” oraz w kabarecie Jana Pietrzaka. W 1993 roku miał szansę na angaż w oscarowej produkcji „Lista Schindlera” w reżyserii Spielberga, a podczas prac nad filmem „W pustyni i w puszczy” pełnił funkcję konsultanta ds. choreografii.
Śmierć
Marian Glinka zmarł po długiej walce z rakiem trzustki. 1 lipca 2008 roku jego prochy znalazły miejsce wiecznego spoczynku na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w kwaterze 73E – 6 – 29. W uznaniu jego dorobku artystycznego, pośmiertnie został odznaczony przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Odznaczenie to, symbol uznania dla zasług aktora, zostało ceremoniałem przekazane jego żonie podczas pogrzebu.
Filmografia
Marian Glinka ma za sobą bogatą i różnorodną karierę filmową, w której zaprezentował swoje aktorskie umiejętności w wielu rolach. Oto szczegółowe zestawienie jego występów w produkcjach filmowych oraz telewizyjnych.
- 2008: Klan jako rehabilitant Ryszarda Lubicza (druga rola w serialu),
- 2007: Ryś jako Klemens,
- 2007: Plebania jako właściciel lombardu,
- 2006: Ranczo jako handlarz dewocjonaliami (odc. 2),
- 2006: Kochaj mnie, kochaj! jako ratownik,
- 2005: Wiedźmy jako dozorca Zdzisio,
- 2005: Na dobre i na złe jako strongman,
- 2005: Dziki 2: Pojedynek jako Maurycy (odc. 8),
- 2005: Daleko od noszy jako pielęgniarz Misiak,
- 2004: Glina jako Gruby,
- 2003: Zaginiona jako szef recepcji hotelu,
- 2003: Defekt jako dowódca oddziału ochraniającego bank,
- 2003: Bao-Bab, czyli zielono mi jako pułkownik Kucejko (odc. 1-12),
- 2002: Superprodukcja jako Andrzej G., ps. Dziąsło,
- 2002: Lokatorzy jako ojciec Simony (odc. 82),
- 2002: Jak to się robi z dziewczynami jako Czesław,
- 2002: Haker jako ojciec Laury,
- 2002: Buła i spóła jako Cyklop, bramkarz w Cristalu,
- 2001: Wiedźmin jako rębacz Boholt,
- 2001: Quo Vadis jako Kasjusz,
- 2001: Klan jako właściciel siłowni (pierwsza jego rola w tym serialu),
- 2000: Żółty szalik jako taksówkarz,
- 2000: Sukces jako prywatny detektyw,
- 2000: Przeprowadzki jako Dziuniek (odc. 3),
- 2000: Miasteczko jako pracownik fitness-clubu,
- 1999: Miodowe lata jako gangster (odc. 18),
- 1999: Graczykowie jako aktor Linka,
- 1999: Kiler-ów 2-óch jako szef ochrony prezydenta,
- 1998: Billboard jako mężczyzna w ubikacji,
- 1998: 13 posterunek,
- 1996: Opowieść o Józefie Szwejku i jego drodze na front,
- 1996: Baśń o Pączkowej jako Kantorkowy,
- 1995: Dzieje mistrza Twardowskiego jako Barkalas,
- 1993: Lista Schindlera jako oficer SS,
- 1993: Kraj świata jako zastępowy,
- 1991: V.I.P. jako Bunio,
- 1991: Pogranicze w ogniu jako Albert,
- 1990: Piggate jako ochroniarz Dolores,
- 1989: Powrót Arsène’a Lupin jako służący Kotowskiego,
- 1989: Janka jako członek trupy teatralnej,
- 1988: W labiryncie jako ojciec Staszka,
- 1988: Pan Kleks w kosmosie jako strażnik złomowiska robotów,
- 1988: Czarodziej z Harlemu jako Kazik,
- 1987: Ballada o Januszku jako Dróżdż, nauczyciel WF,
- 1987: Śmieciarz jako śmieciarz „Ospowaty”,
- 1987: Misja specjalna jako oficer wywiadu udający Hansa,
- 1987: Dorastanie jako Żeglarz,
- 1987: Brawo mistrzu,
- 1986: Zmiennicy jako kierowca wiozący makulaturę,
- 1986: Rykowisko jako ochroniarz Caposty,
- 1986: Republika nadziei jako piekarz Bonawentura,
- 1985: Tato, nie bój się dentysty jako tato,
- 1985: Podróże pana Kleksa jako żeglarz Barnaba,
- 1984: Przybłęda,
- 1984: Pan na Żuławach jako Skibiński,
- 1984: Miłość z listy przebojów jako celnik,
- 1983: Lata dwudzieste… lata trzydzieste… jako bokser Grześ,
- 1983: Szczęśliwy brzeg,
- 1983: Sny i marzenia jako urzędnik,
- 1983: Alternatywy 4 jako Wacek Grzyb (odc. 1),
- 1983: Akademia pana Kleksa jako pirat,
- 1982: Popielec jako Pałyszko,
- 1982: Dom jako funkcjonariusz UB,
- 1981: Filip z konopi jako kolega Leskiego z pracy,
- 1979: W słońcu i w deszczu jako organista Potok,
- 1979: Doktor Murek jako bandzior z mafii sądowej,
- 1978: Życie na gorąco jako człowiek Kurta,
- 1978: Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy jako aktor,
- 1977: Dziewczyna i chłopak jako ratownik na pływalni (odc. 2),
- 1976: Zaklęty dwór jako lekarz w szpitalu wojskowym,
- 1976: Daleko od szosy jako egzaminator w MPK,
- 1976: Barwy ochronne jako kierownik ośrodka,
- 1974: Ziemia obiecana jako Wilhelm Muller,
- 1974: Nie ma róży bez ognia jako mężczyzna pomagający w przeprowadzce,
- 1974: Najważniejszy dzień życia jako mieszkaniec miasteczka i Marian, kierowca dyr. Sochnackiego (2 role),
- 1973: Czarne chmury jako człowiek margrabiego,
- 1971: Nie lubię poniedziałku jako członek zespołu ludowego,
- 1966: Kochajmy syrenki jako pracownik biurowy w Bolesławcu.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Dariusz Jabłoński (reżyser) | Edward Wittig | Diana Blumenfeld | Sandra Samos | Pola Dwurnik | Michał Kłobukowski | Zofia Mellerowa | Teresa Iżewska | Anna Potocka (1779–1867) | Maria Strzelecka | Henryk Stażewski | Stefan Sutkowski | Jan Antoni Golański | Otsochodzi | Andrzej Pilipiuk | Dariusz Sobkowicz | Joanna Krupa (modelka) | Ryszard Ruszkowski | Krzysztof Maria Sieniawski | Lucyna WinnickaOceń: Marian Glinka