Mikołaj Rouget

Szlachta i monarchia

Mikołaj Rouget to postać niezwykle ważna w historii Polski, urodził się 25 marca 1782 roku w Warszawie i zmarł w tym samym mieście 24 maja 1847 roku. Jako pułkownik wojsk Księstwa Warszawskiego oraz Królestwa Polskiego, odegrał istotną rolę w strukturach wojskowych tamtego okresu.

Jednak jego działalność nie ograniczała się jedynie do wojska. Rouget był również znakomitym topografem, co oznacza, że zajmował się szczegółowym badaniem i przedstawianiem terenu. Jako architekt wprowadzał innowacyjne rozwiązania w budownictwie, a także zdobywał uznanie jako autor książek dotyczących tej dziedziny.

Warto dodać, że Rouget był również artystą, uznawanym za malarza oraz litografa, co potwierdza jego wszechstronność i zaangażowanie w różne formy twórczości. Jego prace nie tylko wpływały na współczesne mu budownictwo, ale także pozostają cennym dziedzictwem kulturowym do dziś.

Życiorys

Mikołaj Rouget przyszedł na świat w Warszawie 25 marca 1782 roku, w rodzinie z francuskimi korzeniami. Jego ojciec, Mikołaj, oraz matka Magdalena z domu Kankfus, byli osobami związanymi z edukacją, prowadząc w stolicy pensję dla chłopców. Początkowo młody Mikołaj uczył się prywatnie, a następnie kształcił w szkole malarsko-rysunkowej Mikołaja Kajsera i a także pod okiem miniaturzysty Karola Bechona.

W 1806 roku Rouget wstąpił do armii francuskiej, biorąc udział w kampanii lat 1806/07, gdzie w stopniu porucznika służył w sztabie marszałka Murata. Jego uczestnictwo w bitwie pod Pułtuskiem stanowiło ważny etap w jego karierze wojskowej. W 1807 roku awansowano go na kapitana i przydzielono do korpusu inżynierów wojsk Księstwa Warszawskiego, gdzie działał w Legii gen. Zajączka. W kwietniu 1809 roku uzyskał titulus poddyrektora w korpusie inżynierów oraz komendanta Szkoły Aplikacyjnej Artylerii i Inżynierów.

W roku 1812 Mikołaj Rouget był odpowiedzialny za przebudowę zamku biskupiego w Opatówku, działając według własnych planów, aby utworzyć siedzibę dla generała Zajączka. Jego zasługi zostały docenione, kiedy odznaczono go Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari. W roku 1813, wraz z wycofującymi się jednostkami Wielkiej Armii, znalazł się w Niemczech, gdzie pełnił obowiązki komendanta inżynierów w Magdeburgu, biorąc aktywny udział w obronie miasta podczas oblężenia w latach 1813–1814.

Po powrocie do kraju w 1815 roku, Rouget zyskał awans do stopnia majora w styczniu, a już w czerwcu został podpułkownikiem oraz szefem Biura Topograficznego. W 1820 roku, ze względu na problemy ze słuchem, został przeniesiony do kompanii weteranów, gdzie otrzymał awans do stopnia pułkownika. W 1827 roku uhonorowano go brylantowym pierścieniem, a w 1830 roku otrzymał Znak Honorowy za dwadzieścia lat służby wojskowej. Pomimo swojej historii służby, nie brał udziału w powstaniu listopadowym ze względu na podeszły wiek i stan zdrowia.

Na emeryturę przeszedł w roku 1835, a w 1836 roku uzyskał tytuł szlachecki z herbem Krzyżowiec. Mikołaj Rouget był żonaty z Józefą Czekajską, z którą doczekał się czwórki dzieci: Józefa, Marii Magdaleny, Mikołaja i Teodora. W ostatnich latach życia stracił wzrok i zmagał się z paraliżem. Zmarł 24 maja 1847 roku w Warszawie, a jego ciało spoczęło na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 9-1-2).

Twórczość

Mikołaj Rouget był wybitnym autorem podręczników, które w znaczący sposób przyczyniły się do rozwoju wiedzy w dziedzinie inżynierii i architektury.

  • Dykcyjonarz doręczny dla inżynierów obejmujący wszelkie części fortyfikacyi i innych nauk tejże broni właściwych, ułożony w porządku alfabetycznym słów francuskich, Warszawa 1825,
  • Nauka budownictwa praktycznego czyli doręcznik dla budujących, Warszawa 1827,
  • Budownictwo wiejskie-czyli doręcznik dla gospodarzy z 12 rycinami, Warszawa 1828,
  • Rozprawa pt: Nauka fortyfikacji podziemnej czyli o podkopach.

Rouget zrealizował także cykl litografii, które dokumentowały przegląd wojsk Królestwa Polskiego pod przewodnictwem księcia Konstantego oraz architekturę Warszawy, w tym urokliwe widoki Łazienek Królewskich.

W jego twórczości znalazły się także miniatury oraz pejzaże wykonane akwarelą, a także kopiowanie dzieł uznanych mistrzów. Jego zróżnicowane podejście do sztuki i nauki oraz wkład w rozwój edukacji były nieocenione w ówczesnych czasach.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: Mikołaj Rouget, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 19.12.2019 r.]

Oceń: Mikołaj Rouget

★★★★★
Średnia ocena:4.5 Liczba ocen:10