Jan Baptysta Renard

Szlachta i monarchia

Jan Baptysta Renard, postać urodzona w Warszawie w 1682 roku, zapisał się w historii jako pułkownik wojsk saskich. Jego życie można opisać jako fascynującą podróż poprzez czasy politycznych zawirowań oraz związane z nimi wyzwania. Zmarł 14 lutego 1746 roku w Dreźnie, zostawiając po sobie ślad w europejskich dziejach wojskowości.

Był on synem znanego kupca, Andrzeja Renarda i Teresy von Waldstein. Jan Baptysta Renard posiadał również silne związki rodzinne, będąc bratem znakomitego architekta Benedykta Renarda, co podkreśla bogactwo talentów i umiejętności, które prezentowała jego rodzina. Dodatkowo, był metresą króla polskiego, Augusta II Mocnego, Anny Katarzyny Renard, co nadaje jego historii jeszcze większego znaczenia w kontekście życia politycznego i towarzyskiego ówczesnej elity.

Życiorys

Jan Baptysta Renard, będący postacią wybitną swoich czasów, w latach 1708–1712 brał aktywny udział w konfliktach zbrojnych, które miały miejsce w Flandrii w trakcie wojny o sukcesję hiszpańską. Jako żołnierz armii elektora saskiego oraz króla Polski, Augusta II Mocnego, zdobył uznanie i wkrótce awansował na stanowisko podpułkownika. W 1716 roku został mianowany generalnym adiutantem i pułkownikiem gwardii pieszej koronnej, co jeszcze bardziej umocniło jego pozycję w hierarchii wojskowej.

W owym okresie Renard miał również do czynienia z konfederacją tarnogrodzką, co ukazuje jego zaangażowanie w sprawy polityczne i militarne regionu. Z kolei 6 czerwca 1720 roku, na podstawie dokumentu wystawionego przez króla Augusta II, Jan Baptysta, wraz ze swoją rodziną oraz rodzeństwem, został uhonorowany tytułem barona. W szczególności, wsparł finansowo swoją siostrzenicę, Annę Orzelską, nieślubną córkę Augusta II, po śmierci swojej siostry, co świadczy o jego rodzinnych więziach i odpowiedzialności.

W 1726 roku, na sejmie grodzieńskim, uzyskał tytuł szlachecki, a w późniejszych latach piastował szereg ważnych urzędów, w tym cześnika w 1729 oraz podczaszego i stolnika w 1736 roku. Jego aktywność militarna nie ograniczała się jedynie do urzędów, bowiem w latach 1730 oraz 1732 brał udział w kluczowych bitwach pod Mühlberg oraz Warszawą, co potwierdza jego status jako doświadczonego dowódcy.

Mając na uwadze jego kariery, w 1731 roku Jan Baptysta otrzymał w dzierżawę majątek w Malborku, a rok później starostwo tyszowieckie. Kolejnym ważnym krokiem w jego karierze było osiągnięcie stopnia generała-majora i dowodzenie wojskami saskimi w czasie wojny austriacko-tureckiej w latach 1737–1739. W 1741 roku, August III Sas przyznał Renardowi tytuł hrabiowski, co dodatkowo podniosło jego rangę w społeczeństwie.

Jan Baptysta aktywnie brał udział w II wojnie śląskiej w latach 1744–1745, gdzie odniósł rany w bitwie pod Dobromierzem. Po zakończeniu kampanii, jego życie zakończyło się w Dreźnie na skutek krótkiej choroby.

W życiu prywatnym Jan Baptysta Renard zawarł związek małżeński 12 maja 1717 roku w Dreźnie z Marianną Teresą Drian, córką Leopolda Driana i Joanny Marii z Moszyńskich. Z tego małżeństwa narodziło się czworo dzieci:

  • Jakub Antoni Krzysztof (ur. 10 maja 1718, zm. przed 1732),
  • Jan Piotr (ur. 6 kwietnia 1719, zm. przed 1732),
  • Maria Katarzyna (ur. 1720),
  • Andrzej (ur. 21 stycznia 1721, zm. 1800).

Przypisy

  1. Smykała P., Kubik R.: Ród Renardów.... 24.11.2009 r.
  2. Zgórniak M.: Benedykt Renard – architekt Polski XVIII w.. uj.edu.pl. [dostęp 31.07.2014 r.]
  3. Minakowski M.J.: Jan Baptysta Renard na stronie Genealogii potomków Sejmu Wielkiego. sejm-wielki.pl. [dostęp 31.07.2014 r.]
  4. I. R. von Schönfeld, Adels-Schematismus Des Österreichischen Kaiserstaates, t. 2, Wiedeń 1825 r., s. 227.

Oceń: Jan Baptysta Renard

★★★★★
Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:5