Mieczysław Krawicz

---

Życiorys

Mieczysław Krawicz urodził się 1 stycznia 1893 roku w Warszawie, pochodząc z katolickiej rodziny Juliusza i Antoniny (1857–1941). Po ukończeniu szkoły średniej obronił dyplom na Wyższych Kursach Handlowych w Warszawie. Następnie, po powrocie z Niemiec, związał się z wytwórnią filmową „Sfinks”, gdzie początkowo pełnił funkcje biurowe. Jego kariera rozwijała się w kierunku projektowania dekoracji filmowych, organizacji zdjęć, a z czasem także reżyserii. W 1926 roku zagrał w ekranizacji powieści „Trędowata”, przyjmując rolę Brochwicza.

W 1930 roku, współpracując ze Stanisławem Szebego oraz Zbigniewem Gniazdowskim, Krawicz założył wytwórnię filmową „Blok”. W tej instytucji najpierw pełnił rolę kierownika produkcji, a później reżysera. Oprócz tego, od tego samego roku był wiceprezesem Związku Producentów Filmowych oraz sekretarzem generalnym Naczelnej Rady Przemysłu Filmowego w Polsce.

W latach 30. Krawicz nawiązał współpracę z wieloma producentami i reżyserami, w tym osobami żydowskiego pochodzenia, co spowodowało plotki dotyczące jego własnej tożsamości. W październiku 1939 roku antysemicka jednodniówka „W natarciu” opublikowała te pogłoski, traktując je jako fakty. Mimo trudnych okoliczności, podczas okupacji Krawicz zdołał wyświetlić w kinach niektóre swoje wcześniejsze filmy, takie jak „Sportowiec mimo woli” i „Ja tu rządzę”. W okupowanej Warszawie prowadził sklep z różnymi zbiorami filatelistycznymi, znajdujący się przy ul. Marszałkowskiej 114.

W tym okresie Krawicz był podejrzewany o współpracę z Abwehrą i podlegał szpiegowaniu. Jednakże śledztwo z roku 1951 wykazało, że reżyser chronił w swoim mieszkaniu Stanisława Szebego, Żyda. Sugerowano, że jego poprawne relacje z Niemcami mogły być pragmatyczne, mające na celu odwrócenie podejrzeń o współprace z ruchem oporu.

Mieczysław Krawicz został również szefem grupy operatorów, którzy filmowali wydarzenia związane z powstaniem warszawskim. Niestety, 13 września 1944 roku uległ poważnemu wypadkowi na skutek wybuchu bomby, kiedy to przebywał na balkonie swojego mieszkania przy ul. Lwowskiej 8. Zmarł cztery dni później w polowym szpitalu z powodu odniesionych ran. Ostatecznie został pochowany w zbiorowej mogile powstańczej przy ul. Lwowskiej 13, a po ekshumacji jego szczątki spoczęły na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 304-6-13).

Informacje o jego życiu prywatnym są skąpe; znane są jedynie fakty, że był żonaty, ale według meldunków polskiego kontrwywiadu, jego żona opuściła go, kiedy dowiedziała się, że Mieczysław jest homoseksualistą.

Filmografia

W kontekście twórczości Mieczysława Krawicza można wyróżnić wiele znaczących filmów, które tworzą jego bogatą filmografię. Poniżej przedstawiamy listę dzieł w reżyserii tego utalentowanego twórcy, która z pewnością zasługuje na uwagę.

• Grzeszna miłość (1929),
• Szlakiem hańby (1929),
• Księżna łowicka (1932),
• Ułani, ułani, chłopcy malowani (1932),
• Każdemu wolno kochać (1933),
• Szpieg w masce (1933),
• Śluby ułańskie (1934),
• Dwie Joasie (1935),
• Jadzia (1936),
• Jego wielka miłość (1936),
• Dyplomatyczna żona (1937),
• Niedorajda (1937),
• Skłamałam (1937),
• Moi rodzice rozwodzą się (1938),
• Paweł i Gaweł (1938),
• Robert i Bertrand (1938),
• O czym się nie mówi (1939),
• Moja mama to ja (1939, planowany),
• Sportowiec mimo woli (1939–1940),
• Ja tu rządzę (1939–1941),
• Szczęście przychodzi, kiedy chce (1939) – film nieukończony.

Każdy z wymienionych tytułów stanowi cenny wkład w historię polskiej kinematografii, a ich odkrywanie jest prawdziwą ucztą dla miłośników filmu.

---

Oceń: Mieczysław Krawicz

---