Krzysztof Okoń


Krzysztof Okoń, urodzony 23 stycznia 1939 roku w Warszawie, to postać o wielu talentach. Jako polski wiolonczelista, nie tylko osiągnął znakomite wyniki w muzyce, ale także zyskał renomę jako malarz i rzeźbiarz.

Jego multifunkcjonalne podejście do sztuki sprawia, że jest on osobą niezwykle cenioną w polskim środowisku artystycznym.

Życiorys

MuzykaUrodził się w Warszawie, lecz swoje dzieciństwo i młodość spędził w malowniczym Zakopanem. Po tym okresie osiedlił się na stałe w Krakowie, gdzie studiował grę na wiolonczeli na Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Kształcenie kontynuował w Rzymie w latach 1960–1963, ucząc się od znakomitych mistrzów: włoskiego wiolonczelisty Enrico Mainardiego w Akademii Muzycznej św. Cecylii oraz francuskiego artysty André Navarry w Accademia Chigiana w Sienie.

Od roku 1964 był członkiem „Trio Krakowskiego”, zespołu, w skład którego wchodzili Jerzy Łukowicz (fortepian) oraz Antoni Cofalik (skrzypce). Wspólnie koncertowali nie tylko w Europie, ale również w USA, Jordanii i Algierii. Zespół zdobył I Nagrodę Premio Antonio Vivaldi w 1965 roku podczas konkursu muzyki kameralnej w Sienie, a także Złoty Medal miasta Rzymu w 1973 oraz Nagrodę Miasta Krakowa w 1975 roku.

Malarstwo i rzeźbaKrzysztof Okoń rozpoczął swoją działalność artystyczną w 1965 roku, początkowo angażując się w malarstwo na szkle. Od końca lat 70. jego twórczość wzbogaciła się o rzeźbę, zarówno w jej pełnej formie, jak i płaskorzeźbie. Jego dzieła były prezentowane na licznych wystawach, zarówno w Polsce, jak i za granicą, w tym w Muzeum Archidiecezjalnym w Krakowie, Warszawskim Państwowym Muzeum Etnograficznym oraz we Francji, w Chartres. W 1992 roku artysta został uhonorowany Nagrodą im. św. Brata Alberta za „wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki sakralnej”.

Przypisy

  1. Okoń Krzysztof, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 04.02.2022 r.]
  2. Agnieszka Konik-Korn: Moja modlitwa. niedziela.pl, 31.12.2014 r.
  3. a b Grzegorz Madej: Krzysztof Okoń – Boże Narodzenie galeria Baszta i Strzelnica. muzeum.bielsko.pl.
  4. „Dziennik Polski”, nr 115, 21.05.1975 r.

Oceń: Krzysztof Okoń

Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:8