Mariusz Pujszo

---

Życiorys

Wczesne lata

Mariusz Pujszo przyszedł na świat w Warszawie. W 1980 roku zakończył naukę w Studium Aktorskim działającym przy Teatrze Wybrzeże w Gdańsku.

Początki kariery

Swój debiut telewizyjny zaliczył w wieku zaledwie 19 lat, odgrywając postać Wojtka Bienia w popularnym serialu młodzieżowym „Wakacje” (1976). Pierwsze kroki stawiał na deskach gdańskiego Teatru Wybrzeże, biorąc udział w takich spektaklach jak Wieczór Trzech Króli w reżyserii Ryszarda Majora (1978), „W mrokach złotego pałacu, czyli Bazylissa Teofanu” Tadeusza Micińskiego (1978) oraz w przedstawieniu „Hamlet” w reżyserii Kazimierza Kutza (1978) we wsi Głucha Dolna.

Pujszo zagrał także w Czarnym romansie Władysława Terleckiego (1979) oraz w dramacie Krzysztofa Kamila Baczyńskiego (1979), gdzie odtworzył rolę Daima i Fiffraque’a w spektaklu „Za kulisami” w reżyserii Ireny Maślińskiej (1980). Podczas współpracy z Ryszardem Majorem był również asystentem reżysera w spektaklu „Księżniczka Turandot” Carla Gozziego (1980), gdzie miał okazję wcielić się w postać Brigelli.

W latach 1980-1981 związał się z Teatrem Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku, grając Florindo Aretusi w dziele „Sługa dwóch panów” Carla Goldoniego w reżyserii Wojciecha Skibińskiego. Po wyjeździe do Francji w 1981, w ciągu swojej kariery wzięł udział w ponad 200 produkcjach filmowych jako statysta oraz w ponad 50 jako aktor.

Wśród jego najważniejszych ról można wymienić występ w komediodramacie fantastycznonaukowym „Raj dla wszystkich” (1982) u boku Patricka Dewaere, a także w romantycznej komedii „Chłodne zaręczyny” (1983) z Thierry’m Lhermitte. Wystąpił również w dramatycznym filmie Krzysztofa Zanussiego „Paradygmat, czyli potęga zła” (1985) oraz w serialu sportowym „Włócznia i hrabia 2” (1988). Jego uczestnictwo w melodramacie Jeana-Jacquesa Beineix „Roselyne i lwy” (1989) z pewnością zalicza się do najciekawszych osiągnięć w karierze. W 1993 roku brał udział w produkcji „Pałac pod oliwkami” (Le château des oliviers) jako Jacek Kichamski.

W 1997 roku, wspólnie z Arturem Orzechem, pełnił rolę konferansjera podczas 34. Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Wśród jego osiągnięć należy wymienić sukces jako współscenarzysty i wykonawcy głównej roli w komedii „Królowie życia” (1997) z udziałem Stéphane’a Freissa i Maruschki Detmers, za który otrzymał nagrodę Fantasporto na festiwalu filmowym w Porto. W tym samym czasie był także współautorem oraz odtwórcą głównej roli w filmie grozy „Córka konsula” (2000) z Angie Everhart.

Rozwój kariery

W roku 2001 Mariusz postanowił wrócić na stałe do Polski. W debiutanckim filmie jako reżyser, „Polisz kicz projekt” (2003), opisał perypetie amatorów pragnących spróbować swych sił w branży filmowej. Wyróżniony honorowo na festiwalu w Gdyni film nie tylko zyskał uznanie, ale także zyskał popularność dzięki nowoczesnemu podejściu do storytellingu.

Jako pomysłodawca i współscenarzysta komedii sensacyjnej Roberta Wichrowskiego „Francuski numer” (2006), Mariusz zdobył Złoty Granat na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Komediowych „Sami Swoi” w Lubomierzu. Jego kolejna produkcja „Polisz kicz projekt… kontratakuje!” (2006) przyniosła mu wyróżnienie w kategorii „Komedia Niezależna” podczas 31. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, co potwierdza jego oryginalne spojrzenie na branżę filmową oraz twórcze podejście do autopromocji.

W 2007 roku został właścicielem Agroturystyki Pujszany, usytuowanej w malowniczym Skierbieszowskim Parku Krajobrazowym. Jego kreatywność nie ograniczała się jedynie do kinematografii; pełnił również obowiązki redaktora naczelnego polskiej edycji magazynu dla mężczyzn „Gentleman” od stycznia 2008 do sierpnia 2010. Swoje wspomnienia zawarł w książce „Królowie życia”, wydanej w 2012 roku.

W 2013 Mariusz Pujszo odebrał nagrodę specjalną Węża przyznaną przez Akademię Węży za całokształt twórczości, zdobywając również miano zwycięzcy w kategorii „żenująca scena” za scenę w komedii Łukasza Karwowskiego „Kac Wawa” (2011). Jego kariera obfitowała w nieprzewidywalne zwroty akcji, co ilustruje kolejna nagroda przyznana w 2016 roku za „najgorszy duet na ekranie” obok Mają Frykowską w komedii Gerwazego Reguły „Ostatni klaps” (2015).

Rok 2021 przyniósł Mu złotą rybę za „propagowanie optymizmu, nie tylko w sferze filmu” na 19. Festiwalu Filmów Optymistycznych „Happy End” w Rzeszowie. Jego komedia „Ściema po polsku” (2021) zdobyła serca widzów, przyznając mu główną nagrodę publiczności na V Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Satyrycznych „Pyszadło 2021”, a także cztery wyróżnienia w ramach nagrody Węża w 2022.

W 2024 roku Jego nowy film „Arcydzieło, czyli dekalog producenta filmowego” otrzymał nominacje do nagrody Węża w dziewięciu kategoriach, na co ostatecznie uzyskał nagrody w dwóch: „najgorszy scenariusz” oraz „komedia, która nie śmieszy”.

Fundacja Jestem Optymistą

Mariusz Pujszo, jako człowiek z misją, jest założycielem Fundacji Jestem Optymistą, która jest świadectwem jego pozytywnego podejścia do życia i sztuki.

Kontrowersje

W 2013 roku Mariusz Pujszo znalazł się w centrum kontrowersji, kiedy to uczestniczka programu Top Model, Zuzanna Walkowiak, pomówiła go o stręczycielstwo. Sytuacja ta wywołała duże zamieszanie w mediach i społeczności, prowadząc do zdecydowanej reakcji Pujszy.

W odpowiedzi na te oskarżenia, Mariusz Pujszo zdecydował się na podjęcie kroków prawnych, składając pozew przeciwko Walkowiak z zarzutem zniesławienia. Sprawa trafiła do sądu, gdzie obie strony mogły przedstawić swoje argumenty.

Ostatecznie sąd przyznał rację Mariuszowi Pujszy, co skutkowało nałożeniem na Zuzannę Walkowiak kary grzywny w wysokości 9000 zł. Dodatkowo, sąd zobowiązał ją do przekazania 5000 zł na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża jako formę nawiązki.

Filmografia

Filmografia Mariusza Pujszo obejmuje bogaty zbiór ról i projektów w różnych funkcjach w przemyśle filmowym.

Oto szczegółowy przegląd jego dorobku aktorskiego:

• Wakacje (1976) – Wojtek Bień,
• Przyjaciele (1981),
• Ostatnie tygodnie, ostatnie dni, ostatnie godziny (1981),
• Białe tango (1981) – Marek Kwiatkowski,
• Raj dla wszystkich (1982),
• Prawo jest prawem (1982) – SB–ek,
• Dom (1982) – robotnik FSO (odc. 9),
• La fiancee qui venait du froid (1983),
• American Dreamer (1984) – rosyjski dyplomata,
• Le retour d’Arsène Lupin (1989),
• Comme des rois (1996) – Roman Kowalski,
• Gunblast Vodka (2000) – inspektor Marek Brzęczyszczykiewicz,
• Polisz kicz projekt (2003) – Mariusz,
• Polisz kicz projekt… kontratakuje! (2006) – Mariusz,
• Skorumpowani (2008) – komisarz Wejner,
• Skorumpowani (serial) (2008) – komisarz Wejner,
• Ojciec Mateusz (2008) – reżyser (odc. 9) / reżyser Wiktor Szymański (odc. 39),
• Kac Wawa (2011) – Jerzy Słomka,
• Komisarz Blond i Oko sprawiedliwości (2012) – komisarz Jan Blond,
• Ostatni klaps (2015) – Sławoj Maria Hałaburda,
• Ściema po polski (2021) – Mariusz,
• Arcydzieło czyli dekalog producenta filmowego (2023) – Mariusz.

Osobną kategorią w jego karierze jest praca scenarzysty, w której również może poszczycić się wieloma osiągnięciami:

• Cinne des rois (1997),
• Gunblast Vodka (2000),
• Polisz kicz projekt (2003),
• Sublokatorzy (seria, 2004),
• Legenda (2005),
• Francuski numer (2006),
• Polisz kicz projekt… kontratakuje! (2006),
• Komisarz Blond i Oko sprawiedliwości (2012),
• Ostatni klaps (2015),
• Ściema po polsku (2021),
• Arcydzieło czyli dekalog producenta filmowego (2023).

Mariusz Pujszo miał także znaczący wpływ jako reżyser i producent:

• Polisz kicz projekt (2003),
• Legenda (2005),
• Polisz kicz projekt… kontratakuje! (2006),
• Ściema po polsku (2021),
• Arcydzieło czyli dekalog producenta filmowego (2023).

Wszystkie te doświadczenia ukazują wszechstronność Mariusza Pujszo, który wciąż pozostaje jedną z istotnych postaci polskiego kina.

---

Oceń: Mariusz Pujszo

---