Maksymilian Statkiewicz


Maksymilian Statkiewicz był polskim tancerzem, choreografem oraz reżyserem operowym, który pozostawił znaczący ślad w historii polskiej sztuki scenicznej. Urodził się 11 października 1889 roku w Warszawie, a swoją karierę artystyczną związał z wieloma instytucjami kulturalnymi w Polsce.

Statkiewicz zmarł 19 lutego 1976 roku w Poznaniu, a jego wkład w rozwój tańca i opery w Polsce wciąż jest doceniany w środowisku artystycznym.

Życiorys

Maksymilian Statkiewicz pochodził z rodziny krawieckiej, jego ojcem był Mikołaj, a matką Teofilia z Kleczkowskich. W 1897 roku rozpoczął swoją podróż w świecie sztuki, zapisując się do prestiżowej szkoły baletowej znajdującej się w Warszawie, w Teatrze Wielkim. Po ukończeniu szkoły średniej, w 1907 roku, zdał maturę, jednocześnie rozwijając swoje umiejętności taneczne.

W lutym 1911 roku zadebiutował jako tancerz, zdobywając uznanie dzięki swoim umiejętnościom w wykonywaniu złożonych partii solowych, a następnie od 1911 do 1921 roku brał udział w występach warszawskiej Opery oraz Baletów rosyjskich, które prowadził Siergiej Diagilew. Po 1921 roku rozpoczął pracę jako baletmistrz w włoskim zespole Waltera Mocchiego, z którym niespodziewanie zjechał do Buenos Aires. Po powrocie do Polski w 1924 roku, związał się z Operą Poznańską, gdzie miał ogromny wpływ na podniesienie jakości baletu, zasłużenie zyskując tytuł jednego z najlepszych baletmistrzów okresu międzywojennego w Polsce.

Od 1924 do 1930 oraz od 1933 do 1939 roku, Statkiewicz stworzył choreografię dla jedenastu przedstawień baletowych oraz choreografie taneczne dla 114 oper i operetek. Jego pasją było również kształcenie kolejnych pokoleń baletmistrzów, co zaowocowało założeniem poznańskiej szkoły baletowej w 1924 roku. W latach 1925-1930 uczył historii tańca na Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Poznańskiego.

W latach 1930-1932 pełnił rolę choreografa w Operze Lwowskiej. Niestety, w grudniu 1939 roku został zmuszony przez Niemców do opuszczenia Poznania. W Warszawie zarabiał na życie, pracując jako urzędnik spółdzielczy, równocześnie angażując się w konspiracyjną działalność w zakresie choreografii i reżyserii. W trakcie powstania warszawskiego został deportowany do Rzeszy na roboty przymusowe.

Po zakończeniu II wojny światowej przez krótki czas przebywał w Niemczech, gdzie pomagał Polonii w Wirtembergii. Działał m.in. w Rottweil oraz Schwenningen, gdzie zakładał polskie gimnazjum i liceum. W 1948 roku powrócił do Opery Poznańskiej, gdzie przez długi czas pełnił rolę choreografa, jednak ze względu na problemy zdrowotne związane z sercem musiał zmienić funkcję na reżysera-asystenta.

W latach 1956-1965 wykładał na Wydziale Wokalnym poznańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej. Na emeryturę przeszedł w 1965 roku. Po śmierci znalazł swoje miejsce spoczynku na cmentarzu junikowskim.

Rodzina

W roku 1926, Maksymilian Statkiewicz zawarł związek małżeński z Zofią Grabowską, utalentowaną tancerką. Z tego związku przyszedł na świat ich jedyny potomka, córka Jolanta, która przyszła na świat w 1929 roku.

Dzieła

Oto wyselekcjonowane dzieła Maksymiliana Statkiewicza, które ukazały się na przestrzeni lat, wraz z datami premier:

  • Aleksandr Borodin: Tańce połowieckie (10 marca 1925),
  • Chopiniana (30 maja 1925),
  • Nikołaj Rimski-Korsakow: Szeherezada (3 marca 1928),
  • Feliks Nowowiejski: Wesele na wsi (1 grudnia 1928),
  • Ludomir Różycki: Pan Twardowski (11 września 1929),
  • Feliks Nowowiejski: Tatry (27 grudnia 1929),
  • Igor Strawiński: Ognisty ptak (9 kwietnia 1938),
  • Karol Szymanowski: Harnasie (9 kwietnia 1938),
  • Witold Maliszewski: Syrena (8 października 1938),
  • Roman Palester: Pieśń o ziemi (sezon 1948/1949).

Przypisy

  1. a b c d Teodor Śmiełowski, hasło w: Wielkopolski Słownik Biograficzny, PWN, Warszawa-Poznań, 1981 r., s. 697–698, ISBN 83-01-02722-3.

Oceń: Maksymilian Statkiewicz

Średnia ocena:4.57 Liczba ocen:24