Jan Suzin

---

Życiorys

Jan Suzin miał wyjątkowe korzenie, jego pradziadkiem był filareta Adam Suzin, a ojcem prof. Leon Marek Suzin, który był podchorążym w wojnie 1920, a także architektem oraz wykładowcą przedwojennej Politechniki Warszawskiej. Za swój udział w bitwie nad Bzurą w 1939 roku, Leon Marek Suzin został odznaczony Krzyżem Walecznych.

Jan Suzin ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej w 1952 roku. Na początku lat 50. współpracował jako członek zespołu, który zaprojektował warszawski MDM. W 1956 roku, wspólnie z ojcem, zrealizował projekt dotyczący rekonstrukcji oraz odbudowy stołecznego kościoła garnizonowego przy ul. Długiej.

Praca w TVP

W listopadzie 1955 roku, Jan Suzin rozpoczął swoją karierę jako lektor w Telewizji Polskiej. Miał wtedy 25 lat i postanowił wziąć udział w pierwszym konkursie na spikera telewizyjnego. Informację o tym wydarzeniu przeczytał w gazecie „Express Wieczorny”. Konkurs oceniał nie tylko aparycję, ale również poprawność dykcji, znajomość języków obcych, a także walory intelektualne i refleks. Wraz z Eugeniuszem Pachem udało mu się zwyciężyć spośród dwóch tysięcy kandydatów.

– Mam dla państwa dobrą wiadomość – zagaił. – Po przerwie szykujemy rzecz, która na pewno się państwu spodoba. Otóż Telewizja Polska kupiła w Paryżu serię filmów specjalnie dla panów, które będziemy nadawać codziennie w godzinach wieczornych.

Pierwszy dyżur spikerski Jan Suzin miał 26 listopada 1955, a ostatni zakończył 26 listopada 1996 roku, co oznaczało, że przeszedł na emeryturę po 41 latach pracy. W tamtym czasie, dla wielu widzów, stał się ikoną telewizyjną.

Pierwszy dyżur miałem 26 listopada 1955 roku, a ostatni 26 listopada 1996 r. Edyta, odchodząc, zrobiła wieczór pożegnalny, ja zdecydowałem, że wyjdę po cichu. Na zakończenie dyżuru powiedziałem jak zwykle „życzę państwu dobrej nocy”, wyszedłem ze studia i już nie wróciłem.

Jan Suzin był jednym z dwóch pierwszych lektorów TVP, gdzie miał okazję wystąpić w pierwszym programie wyemitowanym z Doświadczalnego Ośrodka Telewizyjnego w Warszawie. To on zapowiedział francuską komedię „Wakacje pana Hulot” z Jacquesem Tati w tytułowej roli. W latach 70. prowadził Dziennik Telewizyjny i jako spiker był nieodłącznym elementem Telewizji Polskiej.

Starałem się mówić do jednego człowieka. Siedząc przed mikrofonem, ani na chwilę nie wolno sobie wyobrażać, że mówi się do milionów. Tylko w ten sposób przechodzi się przez ekran.

Był także konferansjerem Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze oraz składał widzom życzenia noworoczne, w najczęstszych duetach z Edytą Wojtczak. Z okazji 40-lecia TVP zostali wyróżnieni tytułem pary najbardziej lubianych postaci telewizyjnych. Poza tym, Jan Suzin prowadził różnorodne programy rozrywkowe, jak na przykład „Dobry wieczór, tu Łódź”.

Jako lektor realizował nagrania dla filmów, w tym dla popularnych westernów oraz programów popularnonaukowych takich jak „Sonda”. Zawodu nauczył się samodzielnie, a pierwszym filmem, który przeczytał, był radziecki dramat „Ziemia” w reżyserii Dowżenki. W 90. latach nagrywał dla prywatnych firm, takich jak Elgaz, NVC, Fan Media oraz współpracował z Studio Eurocom na zlecenie Polsatu i Polonii 1.

Jan Suzin pojawiał się również w polskich filmach, najczęściej grając samego siebie. Rozpoznawany był dzięki nienagannym manierom, biegłej znajomości wielu języków obcych oraz pasji do lotnictwa.

Był człowiekiem dystyngowanym. Miał miłą powierzchowność, piękny głos, imponował wysoką kulturą osobistą, ale zawsze pozostawiał między sobą a rozmówcą odrobinę dystansu.

O jego osobowości wspomina wieloletni dyrektor TVP2, Zbigniew Napierała. W odróżnieniu od wielu innych prezenterów, Jan Suzin nie musiał występować w mundurach w stanie wojennym. Po zakończeniu kariery na emeryturze, ubolewał nad kondycją współczesnej telewizji, krytykując nadmiar reklam. Sam jednak w domu nie miał telewizora.

Jako aktywny uczestnik życia społecznego, był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Miasta Kazimierza Dolnego. Niestety, po długiej i ciężkiej chorobie zmarł w warszawskim szpitalu. Uroczystości pogrzebowe miały miejsce 26 kwietnia 2012 roku w Kościele św. Karola Boromeusza, a jego ostatnie miejsce spoczynku to cmentarz Powązkowski (kwatera 66-1-5).

Życie prywatne

W połowie lat pięćdziesiątych Jan Suzin prowadził życie osobiste, które wiązało się z Ireną Dziedzic. Para planowała wspólną przyszłość, jednak z czasem ich relacja uległa rozpadnięciu. Równocześnie, w roku 1958, podczas realizacji jednego z Teatrów Telewizji, Jan poznał Alicję Pawlicką, z którą zawarł związek małżeński w 1965 roku. Para osiedliła się na Saskiej Kępie, co stało się ich stałym miejscem zamieszkania.

Na przełomie lat 1944 i 1945, Jan Suzin razem z ojcem Leonem mieli wyjątkowe zadanie. Otrzymali do przechowania sztandar, który umieścili w tulei, a następnie ukryli w grobowcu rodzinnym Suzinów na Powązkach. Sztandar, według przekazów przekazanych przez opiekunów, był własnością jednego z oddziałów Armii Krajowej z Wileńszczyzny. Był starannie sprasowany, owinięty wstęgą, umieszczony w łusce, zalakowany i zaspawany, przeleżał w mosiężnej tulei przez niemal sześćdziesiąt lat.

W 2009 roku, podczas przebudowy grobowca, sztandar został wydobyty i przekazany do Muzeum Wojska Polskiego. Po jego wydobyciu i rozwinięciu okazało się, że jest to sztandar 6. Pułku Ułanów Kaniowskich.

Nagrody i wyróżnienia

Jan Suzin to postać, która zdobyła uznanie w różnych dziedzinach, a jego osiągnięcia zostały wielokrotnie docenione przez różnorodne instytucje. Jego pasja i zaangażowanie na długo pozostaną w pamięci wielu.

• 1967: Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego,
• 1969: Złoty Ekran ’68 – dla indywidualności telewizyjnej roku,
• 1972: nagroda Komitetu ds. PRiTV za osiągnięcia w pracy spikera telewizyjnego,
• 1978: Srebrna odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”,
• 1992: laureat Super Wiktora (wraz z Edytą Wojtczak) za całokształt twórczości,
• 1993: Laureat Wiktora,
• 2002: Statuetka „Gwiazda Telewizji Polskiej” za wysoką kulturę dziennikarską.

Role filmowe

Jan Suzin, utalentowany aktor i osobowość telewizyjna, miał na swoim koncie wiele niezapomnianych ról filmowych, które zapisały się w historii polskiej kinematografii. Jego kariera rozciągała się na różnorodne produkcje, zarówno filmowe, jak i telewizyjne.

• 1960: wystąpił w filmie Szczęściarz Antoni w roli pana młodego w USC,
• 1962: pojawił się w produkcji Wielka, większa i największa jako spiker TV,
• 1971: w filmie Samochodzik i templariusze zagrał dziennikarza przeprowadzającego wywiad z Brodaczem,
• 1971: ponownie jako spiker TV w Nie lubię poniedziałku,
• 1976: wystąpił jako spiker TV w Brunet wieczorową porą,
• 1986: w Tulipan zagrał Jan Suzin, klienta szewca,
• 1988: powrócił jako Jan Suzin w filmie W klatce,
• 1989: ponownie wystąpił jako spiker TV w Konsul,
• 2005: w 1409. Afera na zamku Bartenstein pełnił rolę narratora, dostarczając swojego głosu do opowieści.

Każda z tych ról przyczyniła się do jego rozpoznawalności oraz uwielbienia wśród widzów.

Role teatralne

Jan Suzin zyskał uznanie dzięki swojej różnorodnej karierze teatralnej, w której występował w różnorodnych rolach. Oto niektóre z jego kluczowych osiągnięć:

• 1990: Bez seksu proszę jako komentator tv, Teatr Syrena, Warszawa,
• 1995: Bez seksu proszę jako komentator tv, Teatr Nowy im. Gustawa Morcinka, Zabrze.

---

Oceń: Jan Suzin

---