Leszek Adolf Gembarzewski, znany pod wieloma pseudonimami, takimi jak „L”, „LG”, „Awdaniec”, „A. Abdank” oraz „L. Audun”, urodził się 28 sierpnia 1899 roku w Warszawie. Jego życie, choć dość krótkie, ma istotne znaczenie w historiografii polskiej.
Był nie tylko prawnikiem, ale również publicystą i teoretykiem monarchizmu. Jego prace i opinie na temat monarchii oraz jej roli w społeczeństwie stały się ważnym elementem dyskusji o systemach rządów w Polsce.
Leszek Gembarzewski zmarł po 1 sierpnia 1944 roku, pozostawiając po sobie ślad w polskiej myśli politycznej i prawniczej, który warto badać i analizować.
Życiorys
Leszek Gembarzewski był synem Leszka Kazimierza oraz Józefy Marii z Gembarzewskich. W roku 1919 rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Już w roku następny, jego artykuł pojawił się w periodyku Liberum Veto, będąc jednym z pierwszych tekstów w nowo odrodzonej Polsce, które promowały idee monarchiczne. W trakcie studiów był aktywnym członkiem Koła Jedności Narodowej, co później doprowadziło do przekształcenia tej organizacji w Młodzież Narodowo-Zachowawczą.
W roku 1920 zaciągnął się do wojska i został przydzielony do obsługi francuskiej misji wojskowej, która działała w Polsce w czasie konfliktu z bolszewikami. Po zakończeniu służby wojskowej wrócił na uniwersytet, gdzie z sukcesem ukończył studia w 1924 roku. W latach 1924–1925 pełnił funkcję attaché radcy prawnego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a także rozpoczął studia doktoranckie na prestiżowej Sorbonie, gdzie nawiązał bliskie relacje z rojalistyczną organizacją Action Française.
Po powrocie do kraju, w latach 1929–1931 pracował w Ministerstwie Polityki i Opieki Społecznej. Od 1931 do 1939 roku redagował miesięcznik Głos Monarchisty, a równocześnie współpracował z Gazetą Warszawską oraz tygodnikiem Myśl Narodowa. W roku 1937 podjął inicjatywę stworzenia Związku Monarchistów, jednak nie otrzymał zgody na rejestrację tej organizacji.
Niestety, Leszek Gembarzewski zginął w tajemniczych okolicznościach po wybuchu powstania warszawskiego. Był autorem licznych artykułów oraz publikacji naukowych, w tym: Monarchia i nacjonalizm (Warszawa, 1923), Święty Franciszek z Asyżu: żywot, cuda, legendy (Kraków, 1926) oraz Monarchia Narodowa jako hasło XX wieku (Warszawa, 1934). Na końcu lat 30. stworzył również rękopis pracy Krew i Tradycja, który niestety zaginął. Część swoich prac publikował pod różnymi pseudonimami.
Poglądy
Leszek Gembarzewski wyrażał krytyczny stosunek do demokracji, postrzegając ją jako zjawisko ukształtowane przez ideologię oświecenia oraz rewolucję francuską. Rewolucja ta, zdaniem Gembarzewskiego, stała się kluczowym momentem w historii ludzkości, gdyż zerwała z dotychczasowym porządkiem oraz wartościami, które stanowiły fundament naturalnego ładu. Wierzył w potrzebę powrotu do idei monarchicznych, które według niego mogłyby wprowadzić stabilność i harmonię w społeczeństwie.
Przypisy
- a b c d e StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1983 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Szlachta i monarchia":
Czesław Lasocki | Konstanty Zamoyski | Stanisław Antoni Zamoyski | Zofia Branicka | Konstanty Władysław Sobieski | Izabela Elżbieta Czartoryska | Onufry Małachowski | Katarzyna Antonina Sowińska | Jan Nepomucen Sułkowski | Zygmunt Radziwiłł (1822–1892) | Michalina Radziwiłł | Zofia z Czartoryskich Zamoyska | Michał Piotr Radziwiłł | Konstancja Czartoryska | Tadeusz Thullie | Maria Kunegunda Wettyn | Jan Tomasz Andrychowicz | Barbara Woroniecka | Aleksander August Zamoyski | Stefan TyszkiewiczOceń: Leszek Gembarzewski