Leopold Beck

Media i komunikacja

Leopold Beck, znany również pod pseudonimem „Poldi Beck”, urodził się 15 listopada 1905 roku w Warszawie, a zmarł 20 sierpnia 1985 roku w Łodzi. Był wybitnym przedstawicielem polskiego dziennikarstwa, a jego korzenie sięgają społeczności żydowskiej.

Jako dziennikarz zyskał uznanie, jednak jego działalność nie ograniczała się jedynie do pisania. Beck był również autorem utworów estradowych, co czyniło go osobą wszechstronną. Ponadto, recenzował spektakle teatralne, oferując publiczności swoje spostrzeżenia na temat przemysłu teatralnego. Nie mniej istotnym aspektem jego twórczości była satyra, w której doskonale potrafił uchwycić różnorodne ludzkie wady i społeczne fenomeny.

Oprócz tego, tłumaczył libretta operetkowe, co dodatkowo podkreślało jego pasję do sztuki i kultury. Leopold Beck pozostaje ważną postacią w polskim krajobrazie literackim i artystycznym, której wkład jest nadal doceniany.

Życiorys

Leopold Beck, jako syn urzędnika bankowego, przyszedł na świat w Austrii. W latach 1917–1921 kształcił się w Bundesrealgymnasium w Wiedniu, a następnie podjął studia filozoficzne na Uniwersytecie Wiedeńskim. W kręgu dziennikarstwa zadebiutował w 1926 roku, aktywnie publikując artykuły i rozwijając swoją karierę w Wiedniu. Pracował jako redaktor, a później redaktor naczelny „Österreichische Steuer- und Wirtschaftszeitung” oraz „Kurzberichter”. Jego życie kulturalne było dynamiczne – często bywał w „Herrenhof”, gdzie nawiązał przyjaźń z Fryderykiem Torbergiem oraz innymi znanymi austriackimi twórcami. Pasjonował się także sportem, regularnie trenując boks, gimnastykę, a także grając w piłkę nożną w klubie „Maccabi”.

W wyniku aneksji Austrii przez Niemców w 1938 roku, Beck osiedlił się w Warszawie, gdzie zaczął współpracować z Towarzystwem Wydawniczym „Rój” Wańkowicza i Kistera. Pełnił tam rolę redaktora encyklopedii gospodarczej oraz zajmował się literaturą niemieckojęzyczną jako konsultant. Po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 roku, udał się do Lwowa, gdzie niestety został deportowany do łagrów w Kazachstanie. Wraz z armią gen. Andresa podjął walkę, jednakże jego służba została przerwana przez zachorowanie na tyfus, co uniemożliwiło mu ewakuację do Iranu. Później wstąpił do armii Berlinga, gdzie jako oficer polityczny 3. Dywizji Pomorskiej Ludowego Wojska Polskiego redagował gazetę frontową „Zwyciężymy”.

Po wojnie osiedlił się na stałe w Lublinie, gdzie został redaktorem „Gazety Lubelskiej”, a w drugiej połowie 1945 roku objął stanowisko redaktora naczelnego. W 1947 roku przeniósł się do Łodzi, gdzie prowadził działalność dziennikarską, pełniąc funkcję kierownika działu ekonomicznego w „Dzienniku Łódzkim” oraz publikując recenzje teatralne i teksty kulturalne. W miarę upływu czasu, zdobył renomę redaktora naczelnego „Dziennika Łódzkiego” oraz był założycielem pisma satyrycznego „Karuzela”, które redagował aż do 1966 roku.

Życie prywatne

Żoną Becka była Irena Beck (ur. 1924), również dziennikarka, z którą doczekał się dwóch synów – Juliana i Andrzeja, obu w branży dziennikarskiej. Jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz komunalny Doły w Łodzi, gdzie został pochowany w Kwaterze XIII, Rzędzie 5, Grobie 3.

Wyróżnienia

Leopold Beck zdobył wiele prestiżowych wyróżnień, które potwierdzają jego znaczący wkład w różne dziedziny. Do najważniejszych odznaczeń należą:

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej,
  • Dyplom Honorowy za 30 lat pracy w dziennikarstwie przyznany przez Klub Dziennikarza w Łodzi.

Przypisy

  1. a b c d e f g h i Krzysztof Antoni (1948-)K.A.(1. ), Leopold Beck, przyjaciel wiedeńskich literatów, 2009, OCLC 998874657 [dostęp 26.03.2023 r.]
  2. a b c d Leopold Beck [online], geni_family_tree [dostęp 26.03.2023 r.]
  3. a b Baza osób polskich: Beck, Leopold [online], baza-nazwisk.de [dostęp 24.03.2023 r.]
  4. a b Cmentarz – strona główna [online], cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 24.03.2023 r.]
  5. Uchwała Rady Państwa z dnia 11.01.1955 r. nr 0/72 [online], Prawo.pl [dostęp 26.03.2023 r.] .
  6. JerzyJ. Wilmański JerzyJ., Portrety pamięciowe, „Kronika Miasta Łodzi”, 2002 .
  7. a b Michał JanM.J. Bednarczyk Michał JanM.J., Obchody 60. rocznicy urodzin Bolesława Bieruta na łamach „Życia Lubelskiego”. Studium prasoznawcze, „Bibliotekarz Lubelski”, 2015 .
  8. JerzyJ. Wilmański JerzyJ., Sto lat humoru i satyry w Łodzi, „Kronika Miasta Łodzi”, I, 1999 .
  9. Medale i dyplomy honorowe za 25 i 30 lat pracy w dziennikarstwie PRL, „Dziennik Popularny” (41), 21.02.1977 .
  10. a b EdmundE. Jankowski EdmundE. (red.), Słownik pseudonimów pisarzy polskich, t. IV, 1970 .

Oceń: Leopold Beck

★★★★★
Średnia ocena:4.64 Liczba ocen:18