Bolesław Fotygo-Folański

Swoją karierę artystyczną zainaugurował we Lwowie, gdzie występował w Operze Lwowskiej, dołączając do zespołu operetkowego. Od 1908 do 1913 roku regularnie grał w Teatrze Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu. Po jego występach w Warszawie w Teatrze Nowości w 1914 roku, przeniósł się do teatrów ogródkowych, takich jak „Kasyno” w 1915 roku.

W 1918 roku rozpoczął intensywną działalność jako reżyser i aktor w Lwowie. Jego kariera rozkwitała, a w 1920 roku krótko współpracował z zespołem plebiscytowym na Górnym Śląsku. W latach tej samej dekady grał w Warszawie oraz Wilnie, a od 1923 do 1930 roku pełnił rolę reżysera w Teatrze Wielkim w Poznaniu.

Po II wojnie światowej, Fotygo-Folański pracował najpierw w Krakowie, a następnie w sezonie 1946/1947 w Teatrze Lutnia w Łodzi. W latach 1948–1954 reżyserował w Bytomiu, w Operze Śląskiej oraz w Operetce Gliwickiej, gdzie stał się jedną z kluczowych postaci na tamtejszej scenie operowej. Pamięć o jego osiągnięciach została uwieczniona w postaci portretu, który znajduje się w Operze Śląskiej.

Wśród jego najważniejszych reżyserii operowych można wymienić:

• Madame Butterfly, Opera Śląska (1947 r.),
• Verbum nobile, Opera Śląska (1948),
• Rigoletto, Opera Śląska (1949),
• Rycerskość wieśniacza, Opera Wrocławska (1949),
• Casanova (opera) Ludomira Różyckiego, Opera Śląska (1951),
• Napój miłosny, Opera Śląska (1951),
• Straszny dwór, Opera Śląska (1952).