Stanisław Lech Miklaszewski, urodzony 14 października 1910 roku w Warszawie, to wybitny polski kompozytor, a także utalentowany pianista i nauczyciel muzyczny. Jego działalność artystyczna oraz pedagogiczna pozostawiła trwały ślad w polskiej kulturze muzycznej.
Znany ze swojego wkładu w rozwój muzyki w Polsce, Miklaszewski zmarł 2 czerwca 1992 roku w tym samym mieście, w którym się urodził.
Życiorys
Lech Miklaszewski rozpoczął swoją edukację w XVIII Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Zamoyskiego w Warszawie, po czym zapisał się na Politechnikę Warszawską. Niestety, studia te musiał przerwać po dwóch latach. W latach 1927–1938 rozwijał swoje umiejętności muzyczne na fortepianie pod okiem Zofii Buckiewiczowej w Konserwatorium Warszawskim, gdzie zdobył dyplomy pedagogiczne w 1934 oraz wirtuozowskie w 1938 roku. Przez okres do wybuchu II wojny światowej, od 1934 roku, pracował jako nauczyciel w Niższej Szkole Muzycznej im. Wiktora Chrapowickiego w Warszawie. Dodatkowo, występował jako solista i akompaniator.
W 1940 roku został aresztowany przez Niemców i przez pół roku przebywał w więzieniu na Pawiaku. W latach 1941-1944 uczył w Szkole Muzycznej im. Karola Kurpińskiego, jednocześnie występując w kawiarni Bolesława Woytowicza oraz angażując się w tajne nauczanie. Przed wybuchem powstania warszawskiego przeniósł się do Siedlec. Po wojnie, w 1945 roku, założył szkołę muzyczną w Domu Kultury i Sztuki oraz prowadził chór w Liceum im. Stanisława Żółkiewskiego. W 1946 roku, kontynuował pracę jako nauczyciel w Średniej Szkole Muzycznej, a w 1947 roku osiedlił się w Milanówku.
W 1948 roku na Grochowie założył Publiczną Niższą Szkołę Muzyczną nr 54, która w 1950 roku została upaństwowiona i przekształcona w Państwową Szkołę Muzyczną nr 3. W tej instytucji wykładał i pełnił funkcję dyrektora aż do przejścia na emeryturę w 1973 roku. Po odejściu z pracy stworzył podręczniki dla szkół oraz brał udział w organizacji konkursów pianistycznych, będąc konsultantem i nauczycielem w Społecznych Ogniskach Muzycznych.
Od 1947 roku współpracował także z Polskim Radiem, tworząc wiele audycji muzycznych dla dzieci, w ramach których powstało ponad tysiąc piosenek. Część z tych utworów została wydana w 12 zeszytach przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne pod tytułem Piosenki radiowe na głos solo dla dzieci. Wraz z Marią Kaczurbiną opracował podręcznik Nasze pierwsze nutki. Elementarz muzyczny, który ukazał się w Krakowie w 1959 roku.
Za swoje osiągnięcia w dziedzinie muzyki dziecięcej otrzymał wiele prestiżowych nagród, w tym nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci w 1957 roku oraz nagrodę Ministra Kultury i Sztuki III stopnia w 1969 roku za upowszechnianie muzyki wśród młodego pokolenia. Również w 1971 roku został laureatem nagrody miasta Warszawy za działania związane z kulturą. Odznaczono go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi.
Warto również dodać, że jego synem jest Kacper Miklaszewski, który zyskał uznanie jako krytyk muzyczny.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Wacław Rolicz-Lieder | Marek Piwowski | Juliusz Znamierowski | Jerzy Waldorff | Renata Kossobudzka | Janusz Meissner | Łysonżi | Andrzej Zakrzewski (reżyser) | Mieczysław Dowmunt | Marek Wawrzkiewicz | Józef Deskur | Jan Mroziński | Dorota Gellner | Paweł Iwanicki | Hanna Gordziałkowska-Weynerowska | Barbara Wysocka | Andrzej Krucz | Zofia Jeżewska | Stefania Wortman | Edmund KupieckiOceń: Lech Miklaszewski